บทที่ 148-1 พิธีเสกสมรสของชิงเซี่ย
“ยายหนู ถวายความเคารพจักรพรรดิฉู่เสียซี”
สายตาดำมืดแหลมคมของฉินอ๋องสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการครองอำนาจและความเจ้าแผนการของคนเป็นกษัตริย์ เป็นความสามารถที่สั่งสมและขัดเกลาจิตใจมาหลายปีดีดัก สีหน้าของฉุนอวี๋ฮองเฮาเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย มองชิงเซี่ยด้วยความกังวล ปากขยับเหมือนต้องการจะพูดอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายก็เงียบไม่พูดอะไร
เวลาเหมือนเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็เหมือนหยุดนิ่งอยู่กับที่ ในชั่ววินาทีนั้น เหมือนเช่นดวงตะวัน ดวงจันทร์และดวงดาวเต็มท้องฟ้าสูญเสียแสงสว่างไป เหลือเพียงอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ในใจ ความทรงจำลึกลับ ความคิดที่บินว่อน ความว่างเปล่าอันไร้ความหมายที่กำลังส่งเสียงเพรียกหา แม้ว่าจะใช้แป้งผัดหน้าให้หนาสักเพียงใด ก็ยังไม่อาจกลบใบหน้าขาวซีดของชิงเซี่ยได้ บางสิ่งที่นางบังคับตัวเองให้กดมันลงไปกลับผุดขึ้นมาในใจเหมือนนกแร้งที่บินว่อนอยู่ในท้องนภา และส่งเสียงร้องเล็กแหลม ราวกับกลืนกินจิตวิญญาณของนางไปจนหมดสิ้น