Capítulo 3: Chap. 1
Selene's POV'
Nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa mga mata ko. Unti-unti akong nagmulat at pagkatapos ay inunat ko ang mga kamay ko kasabay nito ang paghikab ko.
"Ahmmmmmpp... "
Di ko masyadong maimulat ang mga mata ko kaya saglit akong naupo sa kama habang pilit kong dinidilat ang mga mata ko na ewan ko kung bakit antok na antok. Anyare sakin?
Maya-maya bigla akong nakaramdam ng humilab sa tiyan ko. Oo nga pala umaga na kaya pala tinatawag na ako ng trono ko. -,-
Inalis ko ang itim na kumot na nakabalot sa katawan ko at bumaba sa kama para magbanyo. Routine ko to tuwing bumabangon ako sa umaga.
Medyo tulog pa utak ko kaya tuluy-tuloy lang ako sa paglalakad. Pagtapat ko sa pinto ng kwarto, napalingon ako sa isang malaking salamin na naroon at doon ko nakita ang kabuuan ng sarili ko.
Awtomatikong nanlaki ang mata ko nang makita ko ang suot kong damit.
Hala? A-Ano to? O.O B-Bakit ganito suot ko?
Isang lose na white tshirt na hanggang hita ko ang iksi at wala akong pang ibaba na suot.
Sa sobrang gulat ko, parang nakakita ako ng multo sa harap ng salamin. Napatakip ako sa bibig ko. Feeling ko mapapasigaw ako. Ano ba to?!!! Bakit ganito suot ko?!!
Ilang segundo ang lumipas bago unti-unting ma-proseso ng utak ko ang mga nangyayari.
"AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!! " sigaw ko sa harap ng salamin. WHAAAAHHHH!!! Anong ginawa mo Selene??!!!!! ToT
Dali-dali kong kinuha ang kumot na nasa kama at binalot muli iyon sa katawan ko.
"Anong nangyari? ANONG NANGYAREEEEE?!!!!!!!! WHAAAAAHHHHH!!!!!!" Di ako makapaniwala sa mga nangyayari ngayon sakin. Naiyak nalang ako sa sarili ko habang nagpapapadyak na nakatayo sa gilid ng kama at yakap ko ang kumot.
WHAAAAAHHH!!! Anong nangyari sakin?!! At anong lugar to?!! Nasaan ako??!!!! Huhuhu!! T.T
3rd Person's POV
Habang nagpiprito ng itlog sa kusina si France, bigla naman siyang nakarinig ng malakas na sigaw galing sa itaas. Napangiti nalang sya nang maisip na gising na pala ang bisita nya.
Pinatong nya sa mesa ang niluto at tinanggal ang apron na suot. Lumitaw ang matipuno nitong katawan dahil wala itong suot na pang itaas. Tanging pajama lang at ang kahuhubad nyang apron na ginamit sa pagluluto ng agahan.
Nagsalin siya ng tubig sa isang baso at dinala ito sa itaas na silid kung saan natulog kanyang bisita.
Pagbukas nya ng pinto, agad itong bumungad sa kaniya habang nagkukumahog na sinusuot ang sweater nito. Siyang-siya naman syang pinapanood ito habang nakasandal malapit sa pintuan. Hindi man lang sya napansin nito.
Nang patapos na ito mag-ayos ng sarili, kinatok nya ang pinto. Halos mapalundag naman ito sa labis na pagkagulat.
"AAAAAH!!!!!" Biglang sigaw nito. Napasandal ito sa pader sa sobrang gulat nang makita sya."Sino ka?! Anong ginawa mo sakin?! Nasaan ako?! Anong pakay mo?!!" Sunud-sunod na tanong nito sa kanya.
Napansin nya na wala itong pang itaas kaya bigla siyang napatakip ng mata.
"Whaaaah!!! Bakit ka nakahubad?!! Manyak ka!!! Whaaaah!!!"
Natawa naman si France sa kanya. Inilapag nya ang hawak na baso sa ibabaw ng TV.
"Nakita mo na to kagabi. OA lang? Uminom ka muna ng tubig. Baka madehydrate ka. Nagsuka ka pa naman kagabi." Nakangiting sabi nito sa kanya.
Lalong nagulumihanan ang babae sa sinabi niya. Napaupo sya sa gilid ng kama habang tila pilit iniisip ang nangyari kagabi. Tahimik lang siyang pinagmamasdan ni France habang pinipigilan ang tawa nya. Natatawa sya dahil sa reaksyon ng mukha nito.
France's POV
HAHAHAHAHA!!! Nakakatuwa naman tong babaeng to. Parang sinakluban ng langit at lupa ang mukha eh. Ang cute niya lang hahaha! Sarap nya tuloy pagtripan.
Now, I'm just staring at her like for years. Mukhang hindi ma-process ng utak nya ang nangyayari coz she's just sitting there thinking endlessly. Ano ba yan. :/ Hanggang kailan ba mag-iisip to? May work pa ko eh -,-
I took a few steps closer to where she is at nakapamulsa akong sumandal sa pader kaharap nya.
"Yah! (Hey!) Done thinking? Parang ang lalim ng iniisip mo ah?" I asked her but she's just staring at the floor blankly.
Nakita kong pinunasan nya ang pisngi nya. Eh? Is she crying? O.o
"Hey... umiiyak ka? Are you okay?" Bakit ba nagtanong pa ko? Seriously Francesco Lee? Obviously, she's not. Stupid. -.-
"Oo *huk* alam ko na. *huk* Pasensya na. *huk* Aalis na ko. *huk* P-Pasensya na talaga. *huk*" she said in between her sobs.
Wait, what??? Ano daw? Di ko gets?
She gathered all her things and she forcefully calmed herself by breathing deeply. She's still wearing my shirt at naka tucked in sa suot nyang long black skirt kagabi. Tumayo sya at akmang lalabas na ng pinto. Aalis na sya agad?
I stopped her by holding her arm. Napahinto naman sya.
Siraulo ba to? Bakit nagso-sorry sya sakin?
"Teka! Aalis ka nalang ng ganun-ganon? And why are you sorry?"
Humarap siya sakin. Tinanggal nya ang pagkakahawak ko sa braso niya. I saw her red eyes and her red cheeks na halatang nagpipigil ng iyak. I felt guilty like.... damn! Ugh! Naalala ko na naman tuloy yung nangyari kagabi. ><
"Wala ka namang kasalanan eh. Alam kong hindi natin gusto to pareho. L-Lasing tayo. Hindi natin alam ang ginawa natin noong gabing yon. Kung meron mang may kasalanan nito.. ako yun. Dahil kababae kong tao naglalasing ako."
She has a point. But it's not like that.
Sasabihin ko na sana sa kanya na mali sya ng iniisip pero.... bigla nalang may umatakeng kalokohan sa isip ko. Tama. Tutal... I'm also heartbroken just like this woman, I should entertain myself in a bit hahaha! *insert evil grin*
"Yeah it's true but you can't just leave me like that. I mean, you know na may nangyari sa atin kagabi, right? Paano kung magbunga yon? It's my responsibility. You can't just keep it on your own. You know... I'm not that kind of person."
"Salamat nalang dahil naisip mo yan. Pero kung sakali man na mabuntis ako... hindi mo na problema yon. Okay? Bye."
What the...?! Seryoso sya?! Papayag sya ng ganun lang? This girl is weird -,-
Lalabas na sya nang harangin ko ang pintuan. Wait lang noh! Hindi pa ko tapos sayo. You're challenging me huh.
"Walang aalis." I said firmly. "I said, it's my responsibility and YOU.. are my responsibility. I know you don't know me and I don't know you either but I just wanna tell you that it's unnecessary for me to just pretend like nothing happened. I have an image to maintain. Paano kung ma-tsismis ako na nakabuntis ng babae at malaman nila na hindi kita pinanagutan? How about that?" Sige nga. Ano kaya isasagot mo sakin?
"Wag kang mag-alala. Walang lalabas dito. Hindi rin ako katulad ng babae na iniisip mo. Kaya pwede ba? Hindi naman natin kilala ang isa't isa eh at walang may gusto nito kahit ako. Kaya kalimutan mo nalang na nangyari to okay?"
Is she crazy? I think her mind is not yet functioning well. Hindi ganito ang ine-expect ko na sasabihin ng babae na ma-engage sa one night stand tsk tsk. I need to think of something that will make her stay.
"Okay! Sige! Since hindi tayo sigurado kung mabubuntis ka nga o hindi, ganito nalang. Just one week. One week. Kailangan may contact tayo sa isa't isa. We'll exchange phone numbers. Since alam mo na tong address ko, give me yours para mapuntahan din kita just in-case. Deal?"
Natawa sya nang sabihin ko yun. Anong nakakatawa sa sinabi ko? I'm acting like a gentleman here though! May sayad nga ata to ah. -,-
"Ano ba talagang gusto mo?! Di mo ba kayang kalimutan nalang itong nangyari? Lalaki ka diba? Diba mas pabor nga yung sinabi ko sayo? Ganun naman ang gusto ninyong mga lalaki diba? Gusto nyo lang galawin ang mga babae at pagkayari, iiwan nyo nalang basta!"
What did she just say? Mukhang pinipikon talaga ako ng babaeng to ah! Ugh!
"I told you already! I'm not that kind of man! I have an image to maintain and I am a responsible person. Hindi ko pwedeng gawin yang sinasabi mo. Look. I am Francesco Lee. Hindi mo ba ako kilala huh? I'm the CEO of the biggest company here in Korea. At bilang isang businessman, I always have to make right decisions. I need to ensure that everything will favor us both nang sa ganon, hindi din ako mapahamak sa huli. And also.. I'm just being concern here. Sige. Sorry na kung naisip ko na baka mag-take advantage ka sa nangyari sa atin. But I realized although you are a stranger to me, I trust you na hindi mo gagawin yon. Kaya sana maniwala ka din sakin. Joh-eun salam-in geo al-a. (I know you're a good person.)"
"Ako.. hinde. Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo. Dahil pare-pareho lang kayong mga lalake! Kaya, pabayaan mo nalang ako pwede? May sarili akong buhay at ganun ka rin. Magkaiba tayo ng estado ng buhay. Ayoko na isipin nila na pineperahan o pinikot lang kita. Kaya parang-awa mo na. Pabayaan mo nalang ako! Kung inaalala mo ang image mo bilang isang CEO,puwes ganun din ako. Ayokong mahusgahan ng mga tao lalo na mismo ng pamilya ko. Kaya wag kang mag-alala. Eto na ang huli nating pagkikita. Annyeong. (Goodbye.) "
3rd Person's POV
Natigilan si France nang sabihin iyon ni Selene sa kanya. Tila binuhusan sya ng malamig na tubig sa sinabi nito sa kanya.
Lumabas na ng kwarto si Selene at bababa na ng hagdan nang biglang magsalita sa kaniyang likuran si France.
"Mian haeyo. (I'm sorry.) "
Natigilan ito at muling bumaling sa kanya.
"I know your story. Nung gabing yon sa bar. Doon sa rooftop. You told me everything about yourself. Your name and... how your parents died. Also why you hated men and how you've been rejected by those five men that you loved before. I chose to stay with you there coz I felt that I need to. That night, all that I was thinking is to atleast ease the pain in your heart. Kahit kaunti man lang gusto kong makatulong. At gusto ko lang din patunayan sayo na hindi lahat ng lalaki, sasaktan ka lang. Na meron ding katulad ko na sincere at concern sayo."
"Kung naaawa ka lang sakin kaya mo nasasabi yan ngayon, tumigil ka na. Kaya kong mabuhay mag-isa na wala ang awa ng kahit na sinong lalaking katulad mo. Kung ano man ang mga nasabi ko sayo tungkol sakin, kalimutan mo na yon lahat."
Bumaba na siya sa hagdan habang si France naman ay naiwan lang na nakatulala sa kanya habang sinusundan sya ng tingin palabas ng bahay.
"Unbelievable. Ngayon lang ako nakakita ng babaeng katulad nya. Cool and independent." Nasabi nya nalang sa sarili niya.
Pumasok siya sa kuwarto para ayusin ang kama niya nang biglang malaglag ang isang blouse na blue pag-angat niya sa kumot niya.
"She left her blouse, tsk."
Tinupi niya ito ng maayos at ipinatong sa side table. Tinitigan niya ito doon nang biglang may pumasok sa isip nya.
Agad niyang dinukot ang cellphone niya sa bulsa ng pajama niya at nag-dial dito.
"Hello. Secretary Han. Can you please help me find someone? I'll send you her complete name. Okay. See you later. Bye. "
Pagkababa niya sa phone, tinignan niya ulit ang blouse at napangiti siya dito.
"See you again... Ms. Selene Jang."
~~~
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder