Capítulo 27: Chapter 27
Pinagpatuloy nila Ada at Joice ang masayang panunuod ng banda. Sumasabay sila sa mga awitin ng banda at kung minsan ay nakikisigaw pa. Enjoy na enjoy silang panuorin ito, nang biglang may natapakan si Ada sa kanyang likuran.
Tumingin siya sa kanyang likuran upang magsorry.
"S-sorry." Sabi ni Ada at nagtaka siya nang makita ang lalaki sa likuran niya.
Mukhang pamilyar ito, nakasuot ito ng itim na shirt at pants, itim rin na sombrero at meron itong hikaw sa kaliwang tenga. Kahit hindi masyadong nakikita ang mga mata nito dahil natatakpan ng sombrero, nang tiningnan niya ito ng mabuti, hindi siya maaaring magkamali, si… Kent!
Biglang namula ang pisngi ni Ada at humarap ulit siya sa stage, agad siyang kinabahan ng makita si Kent na nasa likuran niya.
Bakit siya nandito? Akala ko ba hindi siya pupunta? Tanong ni Ada sa kanyang sarili.
Agad niyang kinuha ang phone at tinext niya si Kent.
"How long have you been here? Akala ko ba, hindi ka pupunta?" Tanong ni Ada sa text.
"Yes." Maikling sagot ni Kent.
Kumunot naman ang noo ni Ada sa maikling sagot ni Kent. Bakit 'Yes' lang ang sagot niya?
Napaisip naman si Ada, hindi kaya kanina pa siya nandito at nakita niya na kausap ko si Mark? Naku, lagot na! Patay ako nito! Sabi niya sa kanyang sarili. Habang hindi maipinta ang kanyang mukha.
Huminga siya ng malalim at dahan-dahan na tumingin ulit sa kanyang likuran. Pagtingin niya kay Kent ay tumingin din sa kanya si Kent at nagtama ang kanilang mga mata.
Bumalik ulit ng tingin si Ada at nagconcentrate sa pinapanuod na banda, hanggang sa maya-maya pa ay naramdaman niyang yumakap ang mga mga braso ni Kent sa kanyang baywang. Nagulat naman siya dahil dito at napasigaw ng bahagya.
"Aaahh!" Sigaw ni Ada.
Narinig naman ito ni Joice. "Okay ka lang?"
Agad namang tinakpan ni Ada ng bag ang nakayakap na kamay ni Kent bago sumagot.
"Ah, o-oo." Pagtango ni Ada at ngumiti siya kay Joice.
Pagkatapos ay nakisigaw siya para sa banda, pero deep inside ay kinakabahan siya sa pagkayakap ni Kent sa kanya. Pasalamat na lamang siya dahil madilim at siksikan ang mga tao, hindi rin napansin ni Joice ang lalakeng nakatayo sa likuran niya.
Habang nanunuod ay pilit niyang iniaalis ang kamay ni Kent sa baywang niya habang naririnig niya itong nakikipag-usap kay Alfred na kasama nito.
Ibinaba naman ni Kent ang kamay niya at humawak sa kamay ni Ada. Napapikit na lang si Ada, dahil medyo makulit talaga ang asawa niya. Napailing na lamang siya, at pinabayaan na lamang niya itong palihim na nakahawak sa kanyang mga kamay.
Mas okay na ito, dahil nakatago at hindi mapapansin nang iba na magkahawak sila ng kamay.
Maya-maya pa ay narinig niyang bumulong si Kent sa kanyang tenga.
"Let's go." Bulong ni Kent.
Agad namang nagpaalam si Ada kay Joice at nagdahilan siya na medyo gabi na at baka wala na siyang masakyan na bus. Pumayag ito at naiwan si Joice, dahil aliw na aliw pa ito sa panunuod ng banda.
Sumunod si Ada kay Kent at hinanap niya ito sa maraming tao kung saan na ito nagpunta. Bigla namang may humila sa kanyang braso at paglingon niya ay si Kent at nasa harapan nito ay si Alfred na medyo nauuna, palabas sa mga tao na nakatayo.
Nang makalabas na sila sa mga nag umpukang mga tao ay nagpaalam na din si Alfred sa kanila na.
"Alright, I'll go ahead." Paalam ni Alfred sa kanila.
"Sige bro, ingat." Paalam ni Kent.
Tumingin naman si Alfred kay Ada at kumaway naman si Ada. "Ingat."
"Sige, kayo din." Pagkatapos ay lumakad na ito papalayo.
Nang makaalis na si Alfred ay agad na hinila ni Kent si Ada papapunta sa school building. Nagtaka naman si Ada kung bakit bigla siyang hinila ni Kent.
"Kent, saan tayo pupunta? Bakit mo ko hinila dito?" Pagtatanong ni Ada.
Subalit hindi siya pinansin ni Kent at patuloy sa pag papasok sa loob ng building. Medyo may kadiliman na ang building at iilan na lamang ang ilaw nito sa pathway. Umakyat sila sa second floor at sinusubukan ni Kent buksan ang mga pinto ng room.
Kinabahan naman si Ada sa ginagawa ni Kent. "Kent, ano ba ginagawa natin dito, tara na, umalis na tayo, baka may makakita pa sa atin dito."
"Shhiiii! Wag kang maingay, lalo tayong makikita kung mag-iingay ka." Saway sa kanya ni Kent.
"Kent, tara na, umalis na tayo." Mahinang sabi ni Ada habang pilit na kumakawala sa mahigpit na hawak sa kanya ni Kent.
"No, aalis tayo pagkatapos kitang bigyan ng parusa!" Sabi ni Kent.
Napalunok naman si Ada sa takot at binabalak ni Kent, obviously naman na may masamang gagawin ito sa kanya.
Maya-maya pa ay nabuksan nito ang isang pinto sa likod ng room. Pilit siyang hinila ni Kent sa loob, habang nakikiusap siya kay Kent.
"Kent please, umuwi na lang tayo, baka may makakita pa sa atin dito."
Pero tinitigan lang siya ng masama ni Kent at nilock ang pinto, pagkatapos ay hinila siya bandang sulok ng room at isinandal siya sa may dingding. Madilim ang kwarto at tanging sinag ng buwan lamang ang nagiging ilaw nito sa loob. Habang naririnig parin nila ang mga sigawan ng mga estudyanteng nanunuod ng banda sa labas.
Binitawan siya ni Kent at ikinulong sa magkabila nitong braso at tumitig sa kanya.
"Di ba sabi ko sayo, ayoko ng makikipag-usap ka sa Mark na yun?!" Gigil na tanong ni Kent.
"Wala naman akong ginagawang masama, siya naman itong unang lumapit."
"At idenideny mo pa ngayon Ada?!" Galit na sabi ni Kent.
"Kent I'm sorry, kung nakipag usap ako kay Mark. Promise, hindi na talaga ako makikipag-usap sa kanya. Tara, uwi na tayo." Mahinahong sabi ni Ada.
"But you still talked to him! Kaya paparusahan kita sa ginawa mo!"
"Pero –"
Hindi na naituloy pa ang dapat na sabihin ni Ada dahil sakop na ni Kent ang kanyang mga labi. Marahas nitong hinahalikan ang kanyang mga labi habang ang mga kamay nito ay kumikilos sa buo niyang katawan.
Hanggang sa hinalikan nito ang kanyang mga leeg at dito siya nakapagsalita muli.
"Kent please… don't do this here. Baka may makakita sa atin." Muling pakiusap ni Ada.
"Shhiii, quiet." Bulong naman ni Kent sa kanyang tenga.
Then he continued to rub her breasts, and sucking her nipples. Ada moaned at Kent's actions. He immediately warmed up to what he was doing.
His one hand crawled over her thighs. He slowly lifted her skirt as he rubbed her legs, naramdaman ito ni Ada na unti-unting dumadaloy ang kamay ni Kent sa pagitang ng kanyang mga hita at inialis nito ang suot niyang underware.
His kiss moved to her lips again and kiss her passionately. He slowly lowered her underwear and then opened the zipper of his pants. He raised Ada's one thigh, and making her moan. Kent hardly touched her, because he wants to teach Ada a lesson.
"Uhmm...Aaahh…" Ada moans.
Habang naririnig ni Kent ang mga ungol ni Ada ay lalo niya itong nilalakasan sa pagbayo sa kanyang katawan. At lalo niya pa itong binibilisan at pinanggigilan si Ada, habang hinihimas ang mga dibdib nito.
Naramdaman naman ni Ada ang sakit na ginagawa ni Kent. Bakit ang sakit pa din? Sa isip-isip ni Ada.
Dahil sa lumalakas ang ungol ni Ada ay sinaway niya si Ada.
"Shhhiii..." Bulong ni Kent at tinakpan niya ng isang kamay ang bibig ni Ada, habang nasa ibawbaw ng dibdib naman ni Ada isa niyang kamay.
Tiniis ni Ada ang sakit na nadarama, kumapit siya sa mga balikat ni Kent, while he was doing deeper and faster. Hinahalikan niya si Ada ng paminsan-minsan at kinakagat ang mga labi nito.
"Oh, shit… Ada!" Pinagmamasdan niya si Ada habang sinasabunutan niya ang buhok nito sa kakaibang sensasyon na nararamdaman. Lalo siyang nag-iinit habang pinagmamasdan ang mga mapupulang labi ni Ada na bahagyang naka nganga. Ipinasubo niya ang kanyang daliri kay Ada, kasabay ang pagbayo niya sa ibaba.
Lalo niyang naenjoy ang ginagawa nila Ada. Ilang saglit pa ay pawis na pawis na silang dalawa, and they reached the top of their happiness...
Sa wakas ay natapos din, sa isip ni Ada. Hinang-hina si Ada at pati ang kanyang mga binti ay nanlambot sa ginawa ni Kent sa kanya. Parang hindi na siya makahakbang pa.
After a while, Kent stopped and Ada just dropped her breath.
Agad nilang inayos ang kanilang mga damit at inilalayan niya si Ada na maglakad palabas ng room at ng building. At pagkatapos ay umuwi na sila at bumalik sa mansyon.
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder