Capítulo 97: Chapter 97: Chaos
Sa isang KTV bar nga kami nagtungo imbes na sa isang fastfood chain. Unorder sya ng light lang na alak, sisig at iba pa. Sya lahat gumalaw. Hinayaan nya akong umupo lang at matulala sa nakabukas nang Videoke.
"Bakla ka.. kaya ba nagmadali ka kaninang bumaba kasi baka mahabol ka nya't pigilan?. Bakit?. Anong nangyari?. Nakita ko yung Mommy nya kanina ah?. Kasama nya yung Andrea girl.." walang preno nitong sabi. Kinuha nya yung remote control saka binaba ang volume ng kanta.
"Hindi ko na alam kung sinong paniniwalaan ko Win.." sambit ko lang without giving him a glance.
"Gaga.. sino ba sa tingin mo ang nagsasabi ng totoo?."
"Hindi ko na alam.. hindi ko na alam.. naguguluhan na ako. Nalilito na ako. Kung kailan araw nalang para sa kasal. Dumating ito.." malungkot kong saad. Inihilamos ko ang palad saking mukha at duon pinahinga ang magulong isip. "Hindi ko na alam kung sino na sa kanila ang totoo.."
"Ano bang bulong ng isip mo?." di ako nagbigay ng tugon sa tanong nya. "E ang puso mo?. Sino bang tinitibok nito?."
Umahon ako saking palad at tinungga ang alak na nasa baso.
"Walang duda, Win. Si Kian pa rin. Pero kung ikaw ba. Maniniwala ka bang pwedeng mabuntis ang isang babae kahit isang gabi lang?."
"Gagi.. syempre naman.. lalo na kung walang gamit yung guy.." tinanguan ko sya saka sunod na uminom muli ng panibagong baso. Daan para tumakbo ang isip nya't tanungin ako sa naging statement ko. "Bakla ka talaga!. Wag mong sabihin na buntis yung Andrea na yun at si Kian ang Ama?." histerikal pa nyang tanong.
"Daw?. Who knows?." di ko mapigilan ang maging tunog sarkasmo dito.
Natahimik sya ngayon. Mukhang napapamura pero sa isip nalang nya. Mukha rin syang nag-iisip dahil nag-iba ang dating nya. Mukha rin syang nalito sa nakitang ekspresyon ko.
"Anong daw?. who knows?. Kingina ka!. Buntis nga ba talaga?."
"Aba! Malay ko!. Alam mo naman kung gaano sila kadesperado na di matuloy ang ako at ang Kian diba?. Paanong di ako magdadalawang-isip dito?."
Matagal bago sya muling nagtanong. "Anong balak mo ngayon?. Layuan sya?. Hiwalayan?. Cut off the wedding?. Alin dun?."
"None of the above.." pinal kong sambit.
"Ano!?." gulat pa sya.
"Pakinggan mo ako. Kung kasi pinili kong layuan ang Kian. Para na ring sinabi nung dalawa na panalo sila at takot ako sa kanila. No way in hell!. Isa pa. Kapag ginawa ko ring hiwalayan ang Kian na pogi.. Aba.. malas nalang nila dahil kahit sa panaginip. Hinding-hindi ko gagawin yun. And lastly. Cut off the wedding?. Isa yan sa pinakarason kung bakit desperate yang Andrea na yan na gawin ang lahat para di matuloy ito. Ano ako, tanga?. Kung ayaw nilang mangyari to. Pwes. Ako? Gusto ko. Gustong-gusto ko. Bahala sila dyang mamatay kakagawa ng plano para lang siraan ako."
Pumalakpak sya ngayon. "Bravo!. Bravo!."
"E kung apo naman ang gusto ng Mommy nya. Why not?. Ibibigay ko agad kahit ayaw pa nya ako.."
"Whoah!. ibang klase ang isang Karen Manalo!. palong palo ang panalo!.."
Tinawanan ko lang ang mga biro nya. Pero kung tutuusin. Tama din naman syang di dapat ako papatinag sa mga taong gusto kaming sirain. Kung talagang mahal daw namin ang isa't isa. Bakit di daw namin ipaglaban?.
Kaya napagdesisyunan ko ng balewalain ang bagay na yun. May katotohanan man o wala. Basta bahala na!.
May tiwala ako kay Kian. Sa kanya lang ako naniniwala.
Hanggang kailan kaya yang paniniwala mo Karen?.
Hindi ko alam. Basta ang tibok ng puso ko. Maniwala ako sa kanya at magtiwala.
Gabi ng tawagan sya ni Winly para magpasundo. Una naming hinatid si Winly sa kanila bago kami umikot para ihatid nya naman ako samin.
"Babe, galit ka sakin?." ito ang unang salita nya simula nung bumaba ang bakla. Natatakot din siguro sya na maaaring dedmahin ko sya.
"Bakit naman ako magagalit sa'yo?." tinignan nya ako kasabay ng busina. Lalo kasing lumakas ang buhos ng ulan. Kaya na ito nagdahan dahan ng patakbo.
"Hindi ka naniniwala?."
"Sa'yo ako may tiwala.." agap kong saad.
"Paano kung totoo nga ang sinasabi nila?." natatakot din sya. Sinong namang hinde?.
"Nagsasabi din ba sila ng totoo?. Sa tingin mo?." Umiling sya. "Kaya bakit naman ako magagalit sa'yo kung wala ka namang ginawang masama?."
"Babe, sorry.. minsan lang talaga nangyari yun. Hindi na naulit pa."
"Dapat lang na di na maulit pa. Masasakal kita.."
"Nalasing ako noon at di na alam ang gagawin.."
"She takes advantage of you?."
"Parang ganun na nga."
"Desperada.." silence ate us. Hanggang sa huminto kami sa drive thru. One way patungong Kanto at subdivision na samin.
"Ayoko pang umuwi.." pigil ko sa pagkambyo nya patungong bahay. Nilingon nya ako. Saglit lang naman.
"Gabi na babe.. tsaka malakas pa ang ulan.."
"Pwedeng sa inyo na muna tayo?.." natigilan sya rito. Ipinarada ang sasakyan sa may gilid para lang titigan at tantsahin ako kung okay ba ako o lasing lang.
"Hahanapin ka nila Tito.."
"Nagpaalam akong kasama ang Winly. Hindi sila magtataka.."
Without any words. Niliko nyang muli ang sasakyan paalis sa amin. Patungo naman kami sa kanyang sariling bahay.
Binuksan nya lahat ng ilaw. Ang sabi nya. Ngayon lang daw sya ulit nakapunta rito. Paanong di ko alam ito?. Bigay ba ito ng parents nya o ipon nya lang din?.
Di na ako nagtanong pa. Kumain nalang kami nung luto nyang lugaw saka yung burger at fries. Binuksan nya rin ang TV sa sala at ang nasa palabas ay love story.
Awkward kasi nga. Dalawa lang kami rito tapos yun pa ang nakikita namin. Lumunok nalang ako ng lumunok. Hanggang sa hinawakan nya ang kamay ko't isiniksik pa lalo ang sarili sa tabi ko. "Ang sikip na Kian.. Umurong ka nga.." reklamo ko. Pero imbes na sundin ako. Taliwas pa ang ginawa nya. Nagsalubong lang ang kilay ko sa pagtitig nya sa mga mata ko.
"I wanna kiss you.." paalam nya. Nakakahiya tuloy!.
Di na din ako umiwas pagkalapit ng mukha nya sa akin. Naglapat ang mga labi namin na parang may nagdiwang sa kalawakan. Nabitawan ko rin ang hawak na unan at remote ng tanggalin nya iyon sakin. Marahan nya ring niyakap ang batok ko. Daan para mas lumalim pa ang halikan naming dalawa. Naglandas na rin ang kamay nya sa likod ko at binti ko. Ang suot kong short shorts na medyo hapit ay biglang lumuwang nang lumusot ang kamay nito sa may tyan ko matapos tanggalin ng walang kahirap-hirap ang butones nito. Napaliyad ako bigla ng maramdaman ang mainit nyang palad sa pribado kong parte. Bumaba na rin ang halik nya sa leeg ko. "Shit baby!." dinig kong mura nya.
"I love you, Kian.." mga salitang hindi ko alam kung sakin ba nanggaling o sa iba.
And that's his key. Inalalayan nya akong mahiga sa malaki at malambot na sofa nila. Saka duon patuloy na pinaulan ng halik. Uminit ang pisngi ko ng huminto sya para tanggalin ang tshirt na nakaharang samin. Mabilis nya lang itong ginawa. Gaya sa pagkalas ng aking bra. "Tell me baby, if you want me to stop.." anya sa pagitan ng mga halik nya.
Ano ba?. Pahihintuin ko ba sya o wag na?.
Di ko sya sinagot. Basta hinila ko na ang kwelyo ng damit nya't hinalikan din sya sa labi. Dito na mas lalong lumiyab ang apoy saming dalawa. Di ko na napansin pa kung paano nya natanggal ang suot kong pang-ibaba. Basta ang tanging nararamdaman ko lang ngayon ay ang kabuuan nya. "Ooh!." napadaing ako ng ipasok nya ng dahan dahan ang bagay na yun.
"I'll be gentle baby.." hingal nyang sabi kasabay ng matamis nyang halik sa labi ko.
Dito na sya bumayo ng marahan. Sa una. Dahan dahan. Ayaw akong saktan dahil sa maingay kong daing. Pero sa bawat segundong paglabas at pasok nya. Nagiging mabilis na ito. Bumabaon ng todo. Dumoble na rin ang ingay ko. Kung wala lang ang labi nyang pumipigil sa daing ko. Baka marinig na kami ng kung sino.
"Damn baby!. I love you.." anya rin sa pagitan ng pakikipagkarera nya. Hinihingal na kami. Pawisan at pagod. Malapit na sa katotohanan na nababasa ko sa mga libro.
"Take my blessing baby.. Promise.. I'll take care of you.." huling dinig ko kasabay na ng katapusan.
The chaos is done. Sa pagod ko ay nakatulog na ako.
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder