Descargar la aplicación
13.04% Ang Kabiyak ni Hudas / Chapter 6: Ang Kasalanan

Capítulo 6: Ang Kasalanan

Kami ay nasa hapagkainan na, nagsimula na kaming kumain. Ang iba'y hindi kumakain, ang iba naman ay tulala habang tinitignan ang pagkain nila, ang iba naman ay umiiyak, at ako dito ay isa sa mga tao na kumakain sa kanilang pagkain. Kailangan ko kumain dahil kailangan ko magpalakas, lalong-lalo na magsisimula muli kami magensayo para sa ikalawang laro.

Natapos na kaming kumain at hinanda na namin ang aming mga sarili sa pageensayo. Naalala ko ang sinabi ni Madam Miranda na sasabihin niya kung ano ang nilalaman ng ikalawang laro.

Ako'y pumunta patungo sa mga kandidatong nakaligtas sa unang laro. Bakas ang kaba at takot sa kanilang mukha.

"Pwede bang magtanong?"Di ko na kayang tiisin ang pagiging usisera ko. Ang kanilang mukha ay puno ng pagtataka. Walang sumagot niisa sa kanila.

"Anong nangyari sa unang laro niyo?" Tanong ko ulit, sanhi ng pagkagulat na reaksyon sa kanilang mukha. Hindi pa rin sila sumasagot sa tanong ko. "Bakit di niyo kayang sagutin ang tanong ko? At nasaan din yung ibang kandidato? Hindi man lang sila nagpaalam sa amin." Saad ko, nakita ko ang matalim na tingin sa akin ng isang babae sa dulo. Tumungo siya sa akin at hinawakan ng dalawa niyang kamay ang kwelyo ko.

"Hindi mo ba naiintidihan! Wala na sila! Patay na sila! Malamang ang kanilang kaluluwa ay nasa demonyo na!"Sigaw ng babae sa akin, ang kanyang mukha ay puno ng lungkot,kaba,takot at panghihinayang. Tumutulo na rin ang kanyang mga luha na kanyang pinipigilan kanina pa, habang kami ay nasa hapagkainan. May pasa ang kanyang mga kamay at may  maliit na pilat rin sa kanyang mukha. Ibinaba niya ang kanyang mga kamay galing sa kwelyo ko. "Ang unang laro ay celabimus et quaeris(tagu-taguan)." Saad niya, nakita ko ang kanyang mata na puno ng lungkot habang naaalala niya ang mga alaala na mapait sa kanyang isipan.

"Hindi na ako magtatanong pa. Patawad sa aking inasal."Sabi ko at umalis sa kanilang lugar ngunit hinawakan ng babae ang aking kamay.

"Ang ikalawang laro ay in indumentis ovium lupi est scriptor(mga lobo sa damit ng tupa)" Saad niya. Tumaas ang mga balahibo ko sa kanyang sinabi. "Patayin mo ako pakiusap, dahil isa ako sa mga lobo."

Umiwas ako sa kanya at umalis agad, hindi ako nagsalita buong araw ng pageensayo. Si Yurika at Janine ang kasama ko habang kami ay nageensayo. Para akong tanga dahil lumulutang na ang isip ko sa kakaisip ng mga bagay-bagay.

"Anong gumugulo sa iyong isipan?"Tanong ni Yurika.

"Ikatlong-araw ko pa ito sa totoo lang, o ikaapat."Saad ko sa kanya. "Pero Yurika, ang rami nang nangyayari sa lugar na ito. At nagtataka din ako bakit walang dumadalaw sa akin. Kayo lang mga babae maliban sa akin. Nagpapasalamat naman ako na hindi ako ginagalaw pero nung unang araw ko pa dito Yurika may nakita ako...may nakita akong halimaw na naglalakad sa pasilyo, at yung aso, may kakaibang aso sa labas ng palasyo Yurika!" Sigaw ko sa kanya dahilan na tinakip niya ang aking bibig.

"Hindi dapat tayo dito mag-usap, naririnig nila tayo." Paalala niya sa akin.

"Sinong sila?" Tumingin kami kay Janine dahil sa tanong niya.

"Nakinig ka?"Tanong naman ni Yurika.

"Bakit, bawal bang makinig?"Tanong naman ni Janine."Ang lapit lang natin, sa palagay mo, di ko maririnig mga sinabi niyo?"

"Punta tayo sa kwarto ko."Sabi ko sa kanila. Sila'y sumunod, may nakasalubong kaming groupo ng kalalakihan patungo sa opisina ni Madam Miranda. Nabangga si Janine sa isa sa mga guwardiya sanhi ng pagkatumba nito.

"Aray!"Sigaw niya. Inilahad ng lalake ang kamay niya. Imbis na makipagkamay si Janine sa lalake ay ako ang kinamayan niya, aking kinuha agad ang kamay ni Janine dahil nakatitig si Madam Miranda sa amin.

"Malapit mo nang inalay ang iyong sarili sa mga kalalakihan. Alam mo bang kasalanan ang mga babae?" Tanong ni Madam Miranda, kitang-kita sa kanyang mukha ang pagkadismaya.

Yumuko si Janine. Aking tinitigan ang lalake, iba ang kanyang mata sa aking nakilala na lalake, malamang hindi siya ang aking kakilala.

"Paumanhin ho Madam Miranda, nagpadalos-dalos ho kami ng aming aksyon."Humingi ng patawad si Yurika para sa aming maling nagawa.

Tinignan ako ni Madam Miranda, ulo hanggang paa. "Parang may hinahanap kang panauhin dito binibini." Saad niya dahilan sa aking pagkagulat.

"HO?"Tanong ko sa kanya.

"Alas tres y medya na ngayon, sulitin ninyo ang inyong mga libreng oras. Baka isa kayo sa mga kandidato, na ang mga kaluluwa ay nasa demonyo na ngayon." Paalala ni Madam Miranda.

"Opo madam." Sagot naming tatlo at nagtungo sa aking kwarto.

"Malapit na tayo doon." Sabi ni Yurika sabay tumawa.

"Hahawakan ko lang naman yung palad ng lalake para makatayo ako, mabuti nalang kinuha mo ako agad Heleana. Maraming salamat sa inyong dalawa dahil tinulungan niyo ako." Pasasalamat ni Janine.

"Okay lang yun, kung tutuosin ay kukunin ko talaga ang kamay mo. May nabasa kasi ako na libro kanina sa silid aklatan. Ang pinagtataka ko lang...ang raming kahulugan tungkol sa mga kababaihan, ngunit ang karamihan na nakita kong salita ay..."Nakinig sila ng mabuti sa aking sinasabi."Kasalanan."

"Kasalanan naman talaga ang mga babae, dahil noong unang-una, si Eva ang ina nating lahat ay nagpadala kay Satanas." Sabi ni Yurika at humiga sa aking higaan.

"Alam ko...pero ang iba ring kahulugan ng kababaihan ay kamatayan."Sabi ko.

"Anong klaseng depinisyon yan."Sabi ni Janine at tumawa ng malakas."Malamang lahat tayo ay mamamatay."

"Heleana."Tawag sa akin ni Yurika."May larawang guhit sa iyong itaas."Tinignan ito ni Janine, gulat na gulat ang kanilang reaksiyon.

"Bilog lang yan." Sabi ko at agad tumingin sa taas. May hugis bituin na lumalagpas sa bilog. Ako'y nagulat sa aking nakita.

"Wala ka bang krus?"Tanong ni Janine.

"Diba bawal magsabi ng pangalan ng Diyos o kahit ano na may knoeksyon sa kanya?"Nagtataka kong tanong.

Umiling-iling si Yurika."Pwede, pero ipinagbabawal ito sa oras ng alas sais at alas dose." Paalala niya.

"At lalong-lalo na sa alas tres ng madaling araw."Sabi ni Janine.

Tumunog ang orasan mula sa labas,dinig na dinig namin ito sa loob.

"Alas kwatro y medya na, kailangan na naming umalis sa kwarto mo." Sabi ni Yurika.

"Bakit?"Nagtatakang tanong ko.

"Maghihinala na naman si Madam Miranda sa atin."Paalala ni Jessica."At Heleana, biyernes ngayon. Kabilugan ng buwan mamaya. Hindi ko alam, pero may nararamdaman akong may mangyayari sayo."Bigla akong nakaramdam ng kilabot sa kanyang sinabi.

"Dadalhan kita ng rosaryo mamaya pagkatapos nating kumain."Sabi ni Yurika. Gumaan ng konti ang kalooban ko, pero di ko maalis sa aking isipan na nanganganib pa rin ang buhay ko.

Noon pa man, noong namatay ang aking ina ay hindi na ako naniniwala sa Diyos. Ang aking tinitiwala na lamang ay ang aking sarili.


Capítulo 7: Ang Dalaw

Natapos na kaming kumain sa hapagkainan. Ang sabi ni Madam Miranda ay pumunta kami sa sala at maghintay sa kanya dahil may ibibigay siya sa amin na mga gamit.

"Ang tagal naman niya."Inis na sabi ni Janine."Dalawang oras na tayong naghihintay didto, napapagod na din ako sa kahihintay."

Tama nga siya, nakakapagod maghintay, lalong-lalo na kapag gabi ang plano niyong oras. Marami na rin ang nakatulog sa amin, di naman mapigilan ang antok lalong-lalo na malamig at sariwa ang ihip ng hangin.

"Heleana."Tawag ni Yurika sa akin. "Di ko mabibigay ang rosaryo ngayon dahil siguradong hindi na tayo makalalabas ulit sa ating silid."

"Okay lang yun Yurika. Naiintindihan ko naman ang sitwasyon." Sabi ko sa kanya, gumaan naman ang loob niya kahit papaano.

"Heleana...tungkol nga pala nung sa katok,halimaw, at aso na sinabi mo kanina."Paalala niya dahilan nang agad akong lumingon sa kanya. "Sigurado ka bang totoo ang mga nakita mo?"

"Di ko rin alam, pero baka totoo at baka rin hindi...nababaliw na tayong lahat sa paligid na ito. May ibang gustong isuko na ang kanilang buhay dahil napapagod na sila at ang iba naman ay lumalaban para masagip ang sarili nila." Sabi ko at tumingin sa kanyang mga mata. "At ako naman dito ay di na alam anong gagawin. Sa totoo lang...di ko talaga pinapahalagahan ang buhay ko. Pero gusto kong mabuhay muli."

Nadinig namin ang malakas na dalugdog sa labas.

"Uulan na, wala pa rin ang madam."Sarkastikong sabi ni Janine. Lumabas ang isang kasambahay sa pinto dahilan nang pagtayo ko agad. Ginising ng ibang kandidato ang nakatulog kanina.

Tumingin ang kasambahay sa amin at binuksan ang sulat na nasa kanyang kamay.

"Magandang gabi mga binibini, paumanhin dahil hindi ko na itutuloy ang ating pagpupulong pero...may ipinadala akong mga tauhan para ibigay ang mga kagamitan niyo."Binasa ng kasambahay ang sulat at bumigay ng senyas sa mga tauhan na nasa likod niya. May mga tauhan ring nakakarga ng mga kahon. Inisa-isa nilang tinawag ang aming mga pangalan at ibinigay ang kahon. Muling nagsalita ang kasambahay na pinagkatiwalaan ni Madam Miranda. "Ang paalala rin na ibinigay sa akin ni Madam Miranda ay ang araw na ito ay biyernes at ngayon din ang kabilugan ng buwan, suotin niyo din dapat ang damit na nasa kahon kung gusto niyong mabuhay pa muli. At sabi din niya na mapanganib lumabas ngayon hanggang alas-sais ng umaga. Makalalabas lang kayo pag alas syete ng umaga."Paalala niya.

Binuksan namin ang mga kahon. Ako'y nagtataka kung bakit kulay pula ang aking nakuha na damit at ang iba'y puti. Lahat sila ay nakakuha ng puti na kulay. Ito ay isang night gown, na napakahandak para suotin.

Kami ay bumalik sa aming mga kwarto. Nakatitig pa rin ako sa kahon. Susuotin ko kaya itong damit? Labag sa aking kalooban sumuot ng mga damit na sanhi ng kasalanan. Ako'y tumingin sa taas ng aking bubong. Bilog talaga ang larawang guhit noon ngunit ngayon ay may hugis bituin na tila bang kakaiba tignan.

Ako'y pumunta sa palikuran upang magayos sa aking sarili. Isinuot ko ang  damit sa kahon at tinignan ang sarili sa salamin. Nangingibabaw ang aking mga balat. Hindi ako komportable lalong-lalo na ang liit ng palda nito. May nakalagay na din na panloob na pangibaba ang damit ngunit may butas sa aking pribadong parte.

Anong klaseng pagbuburda ng mananahi ito.

Kukuha na sana ako ng pang-ibabang kasuotan sa cabinet pero bigla itong sumara. Aking sinubukan buksan pero nakasirado pa rin ito. Ako'y naiinis na dahilan nang aking sinipa ang cabinet.

Ako'y tumalikod ngunit may kumatok galing sa aking kabinet. Tumaas ang aking balahibo, aking binalewala ang aking nadinig na katok. Ako'y pumunta agad sa aking higaan. Ako'y tumingin sa orasan ng aking kwarto, alas onsi singkwenta otso na ngaton. Dalawang minuto nalang alas dose na.

Ako'y humiga sa aking kama at pinikit ang aking mga mata. May narinig akong may gumagasgas sa aking bintana. Ang ingay ng aking kwarto na di ko mapaliwanag. Aking tinabon ang aking tenga sa unan. Nakaramdam akong may humihila sa aking kumot at may humahawak sa aking mga paa. Ako'y hindi komportable habang ako'y natutulog.

Aking binuklat ang aking mga mata. Nakaramdam ako ng init sa aking buong katawan dahilan nang pagbagsak ng mabibigat na pawis. Habang tinatrapohan ko ang aking pawis sa aking ulo ay ako'y tumingin sa aking ibaba. Nakabikaka ako pero may naramdaman akong dinidilaan sa aking pribadong parte. Hindi ko makita kung sino o ano itong dumidila sa aking pribadong parte dahil sa kumot na nakataklob sa king mga paa. Nakaramdam rin akong may humahawak sa aking dibdib dahilan na ako'y tuluyang nanghina. Ako'y umungol sa aking nadarama.

"Ah." Di ko na mapigilan hindi umungol. May pinasok sa aking kababaihan dahilan ng pagkadama ko ng sakit. Ito'y labas pasok sa aking kababaihan, hindi nagtagal ay naging masarap ito sa aking pakiramdam. Nagiging libog ang aking pag-iisip, gulong-gulo na ang aking isipan. Nakaramdam rin akong may dumidila sa aking pusod sa aking tiyan. Di ko mapigilan umiyak dahil sa halong emosyon na aking nadarama.

Ang ingay ng kwarto at labas, sinabayan ito ng malakas na dalugdog. Habang ginagalaw ako ay di ko maiwasan ang bigat na nadarama ng aking katawan. Parang akong nagkasala.

Di ko mapigilan ang pagungol, ito'y bumilis sa paglabas pasok sa aking kababaihan. Nakaramdam akong may gustong ilabas ang aking katawan, habang patuloy ang malalibog na eksena ay lumabas na ang nais kong ilabas sa aking katawan. Nanginginig ang aking buong katawan.

Ako'y nagising na pawisan sa aking bangungot. Nakadama ako ng basa sa aking kama. Kung hindi ako nagkakamali, ngayon ang unang araw na dinalaw ako.


Load failed, please RETRY

Estado de energía semanal

Desbloqueo caps por lotes

Tabla de contenidos

Opciones de visualización

Fondo

Fuente

Tamaño

Gestión de comentarios de capítulos

Escribe una reseña Estado de lectura: C6
No se puede publicar. Por favor, inténtelo de nuevo
  • Calidad de escritura
  • Estabilidad de las actualizaciones
  • Desarrollo de la Historia
  • Diseño de Personajes
  • Antecedentes del mundo

La puntuación total 0.0

¡Reseña publicada con éxito! Leer más reseñas
Votar con Piedra de Poder
Rank 200+ Clasificación PS
Stone 0 Piedra de Poder
Denunciar contenido inapropiado
sugerencia de error

Reportar abuso

Comentarios de párrafo

Iniciar sesión

tip Comentario de párrafo

¡La función de comentarios de párrafo ya está en la Web! Mueva el mouse sobre cualquier párrafo y haga clic en el icono para agregar su comentario.

Además, siempre puedes desactivarlo en Ajustes.

ENTIENDO