Capítulo 36: 48
Nandito ako sa balcony kasama si Kim. Yes, she's still my bestfriend for how many years. I thought she would just ignore me. Akala ko ay hindi ko na s'ya magiging kaibigan pa pero hindi ko pala kaya kahit wala s'ya noon sa tabi ko noong kailangan ko s'ya.
Nandito kami para ikwento ko sa kan'ya ang nangyari sa'kin noong nandito pa ako. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula, maraming mga bagay na gusto kong ikwento kay Kim ngayon.
Alam kong may ibang oras pa para magkwentuhan kami pero dahil sobra naming namiss ang isa't isa at ayaw din ni Kim na papalipasin ang gabing ito na hindi n'ya nalalaman ang nangyari sa'kin noon at hindi ko nalalaman ang nangyari sa kan'ya noon.
"6 years ago, dumating ang may-ari ng lupang tinitirahan namin noon. Wala kaming pera noon ni lola dahil puro kami walang mga trabaho dahil estudyante palang naman ako noon. Binigyan kami ng may-ari ng huling pagkakataon para makapagbayad at binigyan kami ng 1 week para manatili sa bahay. Embes na manatili doon ay hindi namin nagawa dahil si lola ay naisugod na sa hospital. I didn't know if it was right to bring lola in the hospital, we hadn't have money to pay the bill. At doon ako nawalan ng pag-asa nang inannounce ng doctor na si lola ay may sakit na brain tumor.." Ngumiti ako ng pilit at pilit na kinokontrol ang luha ko. All the memories are still fresh in my mind. "Alalang-alala ako kay lola noon. I couldn't just let her go, I didn't want her to cut her life just like that, ayokong mawala s'ya pero wala naman akong pangbayad sa hospital. Kaya nag part time job ako, kumikita lamang ako ng 150 taga gabi at okay na iyon sa 'kin. Ginawa ko pang doble-doble ang trabaho ko para doble din ang sweldo na makukuha ko sa isang gabi. I was too lonely, weak, pathetic and desperate. Nag daan pa ako ng malubhang depresyon ng dahil sa nangyayari pero hindi iyon ang dahilan para sumuko agad ako. Hanggang sa may dumating at pinakilalang tita ko s'ya and had signed the papers which only saying that she had already paid the house." Tumingin ako sa kapaligiran, sa labas ng balcony.
"Kung hindi lang dahil sa kan'ya, saan kaya kami pupulutin ni lola? May benign tumor si lola at hindi ko na alam ang gagawin ko. Mahal na mahal ko s'ya para hayaan nalang na mamatay."
"I'm so sorry, Em." Nakayukong sambit ni Kim. Umiiyak s'ya.
"You don't have to. Hindi mo naman kasalanan na doon ka na talaga papatirahin ng mga magulang mo sa London. And I'm sorry as well dahil napangunahan agad ako sa konklusyon, na baka umalis ka na talaga at sinasadyang iwan ako dito."
"I wouldn't have do that to you if there's no reason to do so."
Ngumiti ako, tumingin sa mga mata n'ya. "Alam mo ba kung saan na kami nakatira ngayon? Na tinitirahan namin noon ng isang taon bago lumipat sa ibang bansa?"
Umilinng-iling s'ya at puno ng kuryusidad ang mata kahit puno naman ng mga luha.
"Sa mansyon ng mama at papa ng father's side ko." Ikinuwento ko ang tungkol sa ama ko at kung bakit kami lumipat sa California. "Hindi ko alam kung sino na ang iisipin ko noon. Sabik na sabik na akong makita at makilala ang mga magulang ko pero nabalitaan ko nalang na patay na ang ama ko at doon ko lang s'yang natagpuang wala na s'ya.
"1 year and a half bago si lola tuluyang nagising at nandoon na kami sa California pero hindi parin pala nawawala ang tumor sa kan'yang utak, bumabalik ang kan'yang sakit noon. Akala ko ay makakasama ko na s'ya kasi pakiramdam ko walang wala na ako kahit nandoon si tita Coleen para sa'kin ngunit si lola ang matagal na naging parte sa buhay ko. Ngunit hindi pa pala nagtatapos ang paghihirap n'ya, naka-confine pa s'ya at hindi pa s'ya makakalabas kung hindi pa nakukuha ng tuluyan ang tumor. Five years of being treated, she could be with me finally. Naghintay ako ng limang taon pero sa nagdaan na mga taon na iyon, hindi n'ya nasubaybayan ang pagtagumpay ko lalo na ang mga mgulang ko..." Pinunasan ko ang mga luha sa pisnge ko, ngumiti ng malungkot si Kim at s'ya na mismo ang pumunas sa mga luha ko.
"We should be thankful dahil nandito pa si lola, dapat nandoon ako para sa'yo para maicomfort kita."
"It's okay, wala na 'yon. Nangyari na eh."
Tumahimik kami sandali bago s'ya nagsalita. "I heard before that you are already a Hollywood Celebrity, nakita din kita sa T.V. Wow, nagbago ka na talaga." Hangang sabi ni Kim at niyakap ako sa may bewang at inihilig ang ulo sa balikat ko.
"Hmm.. You're now married, best, pero hindi ko inakala na ang teacher pala natin noon." Pang-aasar ko kay Kim.
Namula naman ang kan'yang pisnge. "I will explain it to you later."
"Oh. You have to." Nagkwentuhan kami at nagkatuwaan. I missed her so much. She has changed a lot but in a good way. Ang mga kinaiinisan ko noon sa kan'ya ay lahat ay nagbago na pero hindi parin nagbabago ang pagiging palakaibigan at mapagmahal na kaibigan ko. She's still my confidant, loving and caring bestfriend.
Nagulat ako nang bigla s'yang nagtanong. "Kayo na ba ni John?"
What she said really caught me off guard. I didn't know she would think of me and John that way. I'm not used to it—I mean, I'm not used to hear someone would say like that to us.
And why would she ask me? Is there something I don't know?
Hindi ako nakapagsalita. It took me by surprise. Matagal kaming nagkatitigan kapagkuwan ay ngumiti naman s'ya ng napakatamis. "Alright. I can see it in your eyes. Stay strong, best."
"What?" Agad akong namulat sa kasalukuyan at doon ko lang napagtanto ang sinabi n'ya. "No—no—I mean, we're not dating."
"What? No, you should two date. You're perfect to each other. I know you are just denying it but stop being like that, best."
"What are you talking about? And why are you saying these to me?" I got confused. Pinipigilan ko ang nararamdaman para kay Kim dahil naging girlfriend s'ya ni John pero ngayon, tinutulak na n'ya ako papunta sa nakakainis na si John.
"I had fallen out of love with him, Em. Maybe when we were in collage but not anymore. Maybe I got my perfect one for me and that was Gerald. I didn't want to call him as our teacher because I felt like he was an old man to call him like that. I hated him but I didn't know that it would turn out into love. I stopped myself from falling in love with him but I just couldn't. So please, make John happy."
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder