Capítulo 120: Chapter 120

Editor: LiberReverieGroup

Sa ilalim ng pag sasaklop sa bagyo. Malalim na yapak ng mga kabayo angumalingawngaw sa lupa nanagsaro sila ng maliit nilang tolda.

"Merong tao rito," matigas na sabi ni Zhuge Yue bago sila tumalikod at maghanda para sa dadaanan at nag lagay sila ng ginto at pag kain. Pagkataos nito, tumalikod siya at nag tanong kay Chu Qiao, "kamusta ka ? Kaya mo bang mag lakad?"

Tumango si Chu Qiao, "Oo, kaya ko naman."

Nilabas nito ang punyal, hiniwa ni Zhuge Yue ang kumot. Hindi pinansin na may natutulog na bata, binuhat niya ang bata at tinapi sa likod.

Naalipungatan pagising, kinuskos nito ang mgamata ag nagtanong, " Tito Saan tayo pupunta?"

"Bata, iyong mga tao nanag hahanap sayo ay n riyan," wlalang tigil na sinabi, kalmado lang ang pag sabi.

Sa ilalim ng nag iingay na hangin At ang pagkulig sa labas. Nanginginig ang bata sa likuran niya, ginawa niya ang lahat para lang maibsan ang panginginig nito.

"Bata, natatakot kaba?"

Putla na papel nag tagis ang bagang ng ngipin at malakas na sinabi, "Hindi ako natatakot!"

Sa malamig na ngiti na nakalagvsa mukha nito, natawa si Zhuge Yue. Sa pag tawa nito May Isang nakarinig na malakas ang pandinig at mapang mataas at may kompyansa. Sumagot si Zhuge Yue kay Mo'er, "Mabuting bata, naalala mo ito, yang nasa labas na tao ay hindi sapat para tKutin tayo."

Sa labas ng kadiliman, ang sulo ay naka loblob sa mantika na napapaapoy. Ang apoy nito ay napapaalon dahil sa ulan at hangin pero nanatili ang pag liwanag nito. May taong sumigaw, ""Ibigay mo ang bata sa amin, hahayaan namin layong ma buhay."

Sa kadiliman, may lumingon na lalaki. Ang malinaw na mata ni ay naka lagay sa magandang mukha nito. Sa malamyos na tinginx nag tanong ito, "Kaya mo bang gawin?"

Dahil sa mahirap silang hulihin sa mga oras na sa kamay na sila nito ay nakakawala parin sila. Malinaw sa alala ni Chu Qiao ang gabing iyon sa maraming taong nakalipas, noong naka upo siya sa mataas saitaas ng kabayo, parehas sila ng tanong: "Kaya mo bang gawin?"

Dahil doon, ang kanilang daang ay naging mahirap, pinuno ito ng dugo at kamatayan. Nakatayo sila sa mag kaibang partido ng digmaan at kahit ilang ulit nas sila nag tamaan ng sandata, yung tipong muntik na nilang mapatay ang bawat isa ng paulit ulit. Kahit noon pa man, ang pag daloy ng mPulang dugo ay hindi na tatakpan ang bawat paghatol. Sa huli ay, hindi nila pipiliin na iwaswas ang huling sandata sa buhay ng bawat isa. Ang pag aalinlangan at pag urong sulong ay meron silang araw para suriin ang kanilang paniniwala, pananalig. Pero Pagkatapos nitong lahat, ay nag desisyon sila na pulutin ang braso nila at mag laban sa mabagyong gabi.

Ni walang tanong tanong sa bawat isa ng nakraan, walang tanong sa bawat isa kung anong intensyon sa buhay, walang tanong sa bawat isa kung anong nakikita sa politika o sa pag kakahanay, lumalaban sila nang mag kasama.

May isa lang na rason—-nahindi pwede sialng mamatay. Na kaap si Chu Qiao o si Zhuge Yue, ay alam nilang hindi itong luagar kung saan sila mamatay.

Naninalabas na ang maliit na patalim napangiti di Chu Qiao. "Kung mamatay ka rito, mag sisisndi ako ng paputok para mag bunyi na wala na akong pababayaran ng pabor."

Isang ngiti ang lumabas sa labi ni Zhuge Yue at malalim ang pangangati sa mata ni Chu Qiao. Ito ay unang oras na nakita niyang ngumiti ito. Ito ay napaka init, napaka lamyos, walang ka kontentuhan, walng pang uuyam at walang kapautan.

"Natatakot ako na baka hindi tayo mag karoon ng pag kakataon." Nilabas ang ngiti, ang tingin ni Zhuge Yue ay nabaling sakanya, napakalalim na parang nasa kailaliman ka at sinusukang maitago ang bagay sa kailaliman. Pakiramdam niya ay malalim si Chu Qiao na hindi niya kayang tulungan pero na ibaling rin sa iba ng ilang segundo.

Inilahad niya pa buka ang mga braso niya bigla at marahang niyakapni Zhuge Yue si Chu Qiao at bumulong sa kanya, "Sundan mo ko."

Naapsinghot si Chu Qiao sa kaba at umusbong ang emosyon niya sa loob ng puso niya. Taimtim siyang tumango at sumagot, "Mag iingat ka."

Biglang, ilang tonog ng whooshing ang nating. Napasimangot si Zhuge Yue at rumalon. Ang bata, naramdaman nito ang pag galaw ni Zhuge Yue, mabilis na nag tagoang ulo para hindi matamaan ng tolda.

Sa lakas ng pagbagsak, ang malakas na hangin ay galing sa dalawa, ang buhok ni Chu Qiao ay ng kalat, wumugayway sa gabing kaalngtanna parang itim na pau-paro.

Nang bumukas ang mata ng bata ay napag tanto niya na ang tolda ay sira sira na dahil sa mga to kanina sa labas. Nakatayo sa walng lamang lupain, nakasagupa nila ay mga trenta kaysa sugo na kung saan napapalibutan sila. Sa bawat isang sundalo aynaaksuot na kayumangi na uniporme na nakaukit ang mga galaw nila. Matangkad at malaki, mkikitaan mo ng napaka laki.

"Ibigay mo na ang bata sakin. Wag kanang gumawa pa ng paraan para mag matigas," deklara ng pinuno. May hawak na matulis najavelin, malamig ang pag titig nito at akala niya na natalo niya na si Chu Qiao. Gayunpaman, nakita niya isa mabilis na kislapng patalim sa pag alis ni Chu Qiao sa labanan. Mabilis na gilid siya para maiwasan ang pag atake. Ang kanyang kabayo, gayunpaman, ay mas mababa ang paggalaw kaysa sa kanya nang tumaas ang paa ng kabayo nagualt ito. Sa pangyayari, ang punyal ni Chu Qiao ay sumaksak ng malalim sa leeg sa paos na pamimilipit napabuga siya ng dugo, nakagawa siya ng ulan kamit ang mainit na kulay pulang likido.

Sa ganon, ang lalaki ay na daganan g kabayo at bumagsak sila sa lupa. Bago pa siya maka tayo ang nanamamatay na kabayo ay umiipit sa kanyang tiyan.

Panibagong namatay sa pamimilit sa bagyong gabi. Bago pa duamting ang mga kakampi nila ay hindi agad siya mahihila sa ligtas na lugar, ang kabayong namatay ay lumampag sa kanya, sa huling tama ng kanyang buhay!

Ang malakas na pag bali ng buto ay sapat na para sumali sa ingay ng bagyo. Ang isa ang pinaka maiisip ang estado ng lalaki sa ibabaw ng kabayo niya ngayon. Pagkatapos ulit, pahihirapan silang mag isip tungko saan ito, bilang isang lalaki ay napapalibutan ito na pabalik balik na tauhan, parang isang leopard! Sa bilis ang wlaang tunog ng pag huhuni sa bakal na tumatagingtimg sa ere na hindi marinig!

Pag kakataon na, sa pangyayaring iyon , isang nakakabulag na liwanag na pinunit ng kalangitan , sumunod sa nag kakagulong kalangitan habang nakulayang ang damo ng dugo.

Ang paikot na hangin ay binalot ang patalim ni Zhuge Yue, at ibinalik nito ang parusang nakakakbang aurang nakakatakot.

Nasa kalagayang mahina si ChuQiao ang katawan niya kaya hindi siya makalakad ng maayos pero dahil sa buhay at kamatayan ang nakasalalay, meron naman siya pagpipilianpero kailangan niyang gamitin lahat ng lakas niya para lumaban. Sa una, naisip ni Chu Qiao na baka tauhan ito ng Xian Yang at gusto man niyang hanapin para tulungan sila ng mga taga Da Tong pero hindi niya ito maasahan kailanman dahil si Liu Xi ay umalis nasa Da Tong. Sa totoo, siya lang naman ang makakaharap kapag nalamanang pagkakilanlan niya. Ang kailangan niya lang para maka alis ay sirain ang paligid nito.

Pagtapos sa pag salpukan ng mga sandata , puwersang binalik ang pag wasiwas ni Zhuge Yue sa mga kalaban , pero parehong mag kabilang sugatan. Nakita ng mga kalaban na may dalawang sugatan at isang patay habang ang dibdib ni Zhuge Yue ay nahiwa ng kalaban at labis ang pag durugo.

"Tiyo! Dumurugo ka!" Umiiyak sa sakit ang bata.

Nang marinig ito, ipinahalili ni Chu Qiao ang kalaban at tumalon rito. Sa prosesong iyon, sinipa niya ang bagong kalaban sa sakto sa dibdib nito. Nawalan ng balanse ito, napaupo ang sundalo sa lapag at namimilipit sa sakit.

"Kamusta na ang iyong pakiramdam?" Sinusuportaha ni Chu Qiao si Zhuge Yue na malapit ng mahimatay.

Nakikita ng mga kalaban si Zhuge Yue na pinaka hadlang nila at nag pokus sa pag aatake. Ang isa ay nakikita si Zhuge Yue ay merong sugat na sabandang dibdib, braso at guya.

Dumurang kaunting dugong laway, iniling ni Zhuge Yue ang ulo na nahulog sa ilalim ng taimtim. Ang orihinal na pulang labi, ngayonay nag iba na pang demonyo. Maraahn niyand dinilaan ang labi na may dugo, sumagot siya, "Ayos langako."

Sa ngayon, ang tunog ng patalim ay nag hihiwaan galing sa ere na kumakalinsing sa likuran. Sa paggalaw na pag talikod ng katawan Zhuge Yue ay lumingon maitapon ang patalim.

Parang bola ng kidlat ang tumatama, ang kalangitaan ay naging bulag sa mga nangyayari. Ibinaluktot ni Chu Qiao ang payat niyang katawan sa ilalim ng braso ni Zhuge Yue at sa isang tira ay napag piraso niya ang puso ng kalaban. Para doblehin ang pag siguro na habagsak ito para sa ikakabuti, ibinaluktot niya ang knayang sandata sa puwersang mapayuko ito!

Sa ilailm ng malakas na ulam sa kalangitan, nanatiling nakatayo sila, sinong makakapag sasabi na kakaiba ang lababan niyong dalawa? Sa sandaling iyon, nag dusa na sila sa sampong namatayan. Pero Alas! Sa oras na ito, ang hukbo ay paparating na raw.

Sa laans ng lupaingkampo, ang suwelta ng nakahanay ito at naka hanay na makikitain ng sundalo

"Xing'er, wal na tayong matatakasan."

Saktong napataas ng kilay at napangiti si Chu Qiao. Kalamado lang ang sagot nito, "Ano? Susuko na ba tayo?"

"HAHAHA!" Malakas na tawa ni Zhuge Yue. Ang sundalo ay pabalik balik ang lakad sa pag hihintay na mag karoong oportunidad na pag atake na natatako sa kagalingan ni Zhuge Yue na biglang pumalahaw ng tawa, nanag pagulo Sa lahat!

"Ano sa tingin mo?" Mabagal na pag sagot dahil sa buong pusong pagtawa ni Zhuge Yue.

Sa ganon , ang dalawa ay napalingon ang ulo sa pangunahing tolda na nag tatago sa kadiliman. Matatagpuan nag pamiyang Liu. Tiyak na ang pasimuno nito sa likod ng pag papatay ay si Liu Xi ang nasa likod nito!

Parehas sila nag desisyon para maayos ang kanilang pinuno bilang huling pag kakataon na lang para makaalis sila!

Ang bata sa likod ni Zhuge Yue ay nawlaang ng takot, kahit na nalala niya ang mga dugong namatah noong nakaraang gabi na ang tunay niyang magulang ay namatay sa harap ng mga mata niya. Ang kamag anak nito ay nakangiti sa kanya laaht na naging malamig at walang buhay na patay. Si titong Meng ay nasira ang paligid nito pero kumukulo ang dugo niya sa pag labas nito dahil sa maraming natamong sugat. Ang bata ay nag tagis ang mga ngipin, nang ang mata niya ay mapait nang mamula. Hinihila niya ang matatang puting daliri niya tinuro ang sundalo sa harapan nito, ang ang tinig nito ay puno ng galit.

"Tiyo! Sila ang pumatay sa magulang ni Mo'er at kamag anak! Sila yun!"

Inaabot nito ang dibdib, inilabas niya rito ang paputok ni Zhuge Yue. Sa bilis ng pag dapa, isang liwanag ang lumipad sakalangitan at parang namulaklak nagintong bulaklak.

ang mga tao ay pinabalibutan ng gulat, ito Ng momorable ang naiwan sa pag iisip ng mag tatano sila ng pampalakaan.

Lumingon si Zhuge Yue kay Chu Qiao sa binigyan ng impormasyon, "kahit na mamatay tayo rito merong iba na ipg hihiganti tayo."

Mabilis na iniling ang ulo ni Chu Qiao habang napapngiti. "Hindi tayo mamatay rito ngayon."

Napaatras ng konti sila nag umpisang matawa si Zhuge Yue pa. Malakas ang pag kakasabi, sige, hayaan mo ang mag sira ng pag kakaibigan rito!"

"Xing'er kimuha ka ng kabayomo!"

Ang dalawa ay nag kasala at sa ganon maliksi ang mga galaw nila, mabilis lang nila nakuha ang dalawang kabayo! Nagng mag umpisang umandar ang kabayo, naka tarak parin ang patalim ni Zhuge Yue sa leeg ng kalaban na nag karoon ng pag kakaraon maatake ang batang nasa likuran niya! Sa malamig na pag singhal nag dklaracsi Zhuge Yue, "kasuklan-suklam!" Nang iwnasiwas nito ay sa ulo ng kalaban ang nataamaan!

Dahil sa pag sabok ay nabiyak ang ulo nito , binigyan muna ni Zhuge Yue ng nakakamatay bago sinipa pa alis ang iba ay inaatake ang sundalo at Pagkatapos ay sumigaw ito, "Xing'er sumunod ka saakin!" Sa pilitang sinipa ang kabayo sa tagilitan nito, umusad ang kabayona para bang uhaw sa dugo ang halimaw.

Ang pag iikot ay nito ay tumatama sa nmga sundalo na nahihiwa sila na parang papel kapag iwinawasiwas ni Zhuge Yue ang sandata niya sa pakikibayo. Iniwal niya ang daan patungo sa kamatayan, dinala ni Zhuge Yue ang yapak ng digmaan kung saan niy gusto!

"Protektahan ang pangunahing kampo!"

Sa pag kagulo ng iyak, marang sundalo ang paparating sa sentro ng kampo.

"Protektahan ang Master!"

"Inaasinta ni lang master! Patayin sila! Inasag ang mga kabayo nila!"

"Archers!mag handa, bilis!"

Nag kakagulo, sa pag uutos ay nag sisigawan kahitsaang lugar. Malapit nang ma pataysila ng malaking hukbo.

Sa ilalim ng dugo at ulan, sumunod si Chu Qiao sa likuran ni Zhuge Yue malapit, pinoprotektahan ang bata sa likod nito. Dahil sa kagalingan sa pakikipag labang walang kahit anomang sugat sa kanya pati na rin si Zhuge Yue na siya ng sumalo sa atensyon nila. Kahit na nakikipag laban sila sa taas , ang mahabang gabi ay hindi nag papakita ng kaumagahan.

comentario 3 comentario

Votar

ENVIAR REGALO

Load failed, please RETRY