บทที่ 173-4 การพบพานของผู้ร่วมการค้า
ห้าวันหลังจากนั้นที่ริมแม่น้ำชื่อสุ่ยนอกเมืองโหลวหลัน เสียงแตรอันเป็นเอกลักษณ์ของชีชวนพลันดังขึ้นช้าๆ ทั้งฉีอัน ชิงเซี่ย รวมถึงกู่ลี่อาซู่รู้ได้ทันทีว่าเสียงสัญญาณดังกล่าวบ่งบอกว่าเจ้าสุนัขจิ้งจอกเยี่ยนที่แสนระมัดระวังตัวนั้นได้เดินทางมาถึงแล้ว
สภาพภูมิประเทศบริเวณริมแม่น้ำชื่อสุ่ยค่อนข้างแปลกประหลาดและพิสดาร มันมีลักษณะคล้ายกับพื้นที่ราบสูงดินเหลืองของจีนแผ่นดินใหญ่ ตลอดหนึ่งพันปีที่ผ่านมาถูกชะล้างด้วยแม่น้ำที่ไหลผ่านจนบังเกิดเป็นแง่งหินขนาดมหึมาที่ตั้งตระหง่านอยู่เหนือทะเลทราย ด้านล่างของแง่งหินผาถูกกัดเซาะจนเกิดเป็นทางแนวนอนยาวไปตลอดสาย และเนื่องจากมีแม่น้ำไหลผ่านตลอด ดังนั้นบริเวณใกล้ๆ จึงมีโอเอซิสขนาดเล็กๆ เกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจดีว่ากองกำลังของฝ่ายต่างๆ เวลานี้แอบซ่อนอยู่ด้านล่างของแม่น้ำ แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าไปสืบเสาะหา ได้แต่ซุ่มตัวดูอยู่อย่างระมัดระวัง รอว่าผู้ใดจะเป็นฝ่ายอดรนทนไม่ไหวก่อน