Kapitel 15: Kabanata 12
Februarary 18, 3030
Wednesday
"Damara?" nagising sa tawag sa akin ni Lycus sa isip.
"Damara, wake up. We're going somewhere." sabi ni Lycus na nag pa gising sa akin.
Where?!
Napaupo ako sa nadinig.
Where are we going?
"We need a break for all of this." dugtong 'nya pa.
Tuluyan na akong napabangon at dumiretso na sa C.R para mag ayos.
He's right, we need a break.
"Are you done?" tanong 'nya sa akin sa pamamagitan ng voicemail makalipas lang ang ilang minuto.
"Yes," sinuot ko ang sapatos ko at kinuha ang painting na regalo ko para sa ka'nya at lumabas na ng kwarto. Nakita ko agad si Lycus na nasa tapat ng silid ko. Hinihintay ako.
"Here. Happy birthday." nakangiting inabot ko sa ka'nya ang painting na gawa ko.
"What is it?" tinignan 'nya muna ako saglit at saka tinignan ang bagay na binigay ko sa ka'nya.
"Exodus chapter fourteen, verse fourteen?" patanong na sabi 'nya at 'saka tinignan ang sulat pa sa baba. Mga ilang saglit pa ay nakita nakita ko kung paano 'sya napangiti.
"Thank you for this Damara." he said.
"Many books can inform you, but only the bible can change you, and besides that's my gift for your birthday.. so no need to thank me." I answered.
"So.. where are we going?" I asked nang nag simula na kaming bumaba.
"Uh.. makikita mo, kapag naandoon na tayo." he smiled, na kangiting napailing naman ako.
"I'll just call them. Then.. aalis na tayo, alright?" ngumiti ako at sunod sunod na tumango. Nag simula na 'syang mag dial se cellphone 'nya, agad naman na sinagot sa kabilang linya, sinenyasan 'nya ako at tumango lang ako. Dumiretso ako sa sala at iniwan 'syang may kausap sa telepono.
Maya maya pa ay may narinig akong tumutunog, nilapitan ko 'yon at nakitang ang telepono ang tumutunog. Kinuha ko iyon at sinagot.
"Yes, hello?" sagot ko agad.
"Who are you? Your voice isn't familiar." maarteng sagot sa kabilang linya. Napakunot naman ang noo ko.
"I should the one who asking you that, your the one who called, you supposed to introduce your self." nakakunot noo kong sagot.
"Can't you just give it to my Moon?"
"Why would I? Introduce yourself first and who's your moon?" I mocked.
I heard her sighed and maybe if I am just at front of her I'll see how she roll her eyes. "Just tell to my moon happy birthday, from her lovely soon to be Luna," doon binaba 'nya ang tawag, hindi ako pinagbibigyan na mag salita.
My moon?
Nakakunot noong napatulala lang ako habang hawak ko ang telepono na hawak.
Soon to he his Luna..
I'm pretty sure that's not Asena. I know her voice.
Then..
Who is she?
Nakatulala pa rin ako ng makita ko si Rica na dumaan sa harap ko.
"Uh.. Rica," tawag ko pansin ko sa ka'nya.
"Ma'am," binigay 'nya sa akin ang buo 'nyang atensyon.
"Sino si Moon?" binaba ko ang telepono na hawak ko nang hindi tinatangal ang tingin sa ka'nya.
"Uh.. ma'am? Moon?" napakunot ang noo 'nya, siguro ay nag iisip.
"Moon, ma'am? Uh.. ayon po ang tawag ni ma'am Takara kay sir. Hindi po namin alam kung saan nakuha ni ma'am ang pag tawag 'nya ng 'my moon' kay sir." she said.
"R-really?" napalunok ako ng laway sa nadinig at bahagyang napataas ng isang kilay.
"Opo ma'am."
"S-sige salamat." pag ka sabi ko ay ngumiti 'sya at tumuloy na sa ka'nyang paroroonan bago ko 'sya tawagin.
What the fudge?
Takara just called!
Oh my Gosh!
Should I inform Lycus?
A freaking shit.
What should I do?
"Damara—?"
"Lycus!" sa gulat ko ay nasigaw ko ang pangalan 'nya ng bigla 'nya na lang akong tinawag.
"Why? Is there's something wrong?" lumapit 'sya sa akin at hinawakan ang braso ko.
"N-no.. there's no wrong." kinakabahang napaiwas ako ng tingin.
Kahit alam ko na kilala na nila ako bilang Damara ay naandito pa rin ang takot at hiya. Takot na mahusgahan ako ni Takara, at hiya na ginamit ko ang pangalan 'nya para may matirhang bahay at may makapitan sa panahon na 'to.
"Our family arrived." he casually said.
Our.
"You mean.. not the biological one?" I assured.
What the hell.
"Yes," he nodded.
"W-where are they?" I asked.
"At the garden." he said.
"Let's go?"
"S-sure."
Nag lakad na kami papunta sa garden, pero wala pa man din kami 'don ay may nakita na akong isang chinita.
Singkit, petit, at maputi.
Mga katangian na makikita mo sa isang Japanese.
"Hello! Lycus! Otanjyobi Omedetto!" nakangiting sabi ng babae na nakita namin palabas ng garden.
"Arigatou gozaimasu." ngumiti si Lycus at hinawakan ang likod ko at inaya sa ka'nyang tabi.
"Oh! Hello there Takara—"
"She's not Takara." putol agad ni Lycus. Habang ako naman ay nagulat sa agaran 'nyang pag hayag ng aking pangalan.
"Huh?" napakunot ang noo ng babae.
"She's Damara. A time traveler." napatingin ako kay Lycus sa katangiang sinabi 'nya sa akin. Naramdaman ko na dahan dahang bumaba ang hawak 'nya sa likod ko pababa sa aking baywang.
I don't know how to time travel..
"Oh!" bahagyang natawa ang babae.
"By the way.. I am Nagatsuka." pag papakilala 'nya, nilahad 'nya sa akin ang ka'nyang kamay na 'syang kinuha ko naman agad.
"I am Damara.."
I didn't know my surname..
"Oh! Damara only?" bahagyang napakunot ang noo ni Nagatsuka.
"Yes." I smiled.
"A mysterious traveler huh?" sabi 'nya pa, pero bahagyang tumawa lang ako
"Hmm.. like that." ng kibit balikat ako at muling sumulyap kay Lycus bago ibalik ang tingin sa babaeng nasa harap.
"Introduce her to our family, Lycus." she said.
"Yes, I will. No need to remind me." sabi 'nya. Muli kong naramdaman ang kamay 'nya sa likod ko.
Nag lakad kami papunta sa Garden na kinaroroonan ng pamilya ng nag ampon sa kanila ni Takara.
"Lycus! Maligayang kadawan!" slang na sabi ng isang lalaki.
Napakunod naman ang noo ko.
Kadawan?
"Takaki.. It's 'kaarawan' not 'kadawan'." ngumiti naman si Lycus sa ka'nya.
"Ah! My bad!" natatawang sabi ng lalaki.
"Oh! Takara—!" inaasahan ko na si Lycus ang mag tatama sa ka'nya hindi si Nagatsuka.
"She's not Takara, Takaki." naka cross arm na sabi ni Nagatsuka. Nakangiti naman ako na tumango.
"I am Damara." nakangiting usal ko. Nakita ko kung paano napalingon dito ang iba pang mapuputi at chinita na tao.
"What?" nakangiting sabi ni Takaki.
Amusement didn't leave his face.
"Maybe a paid sl—"
"Nagatsuka. Your words." suway ng isang babae. Napalingon naman ako kay Nagatsuka na nakita kong umirap.
"I'm sorry about her attitude.. Damara. By the way, I'm Kozaki." bahagyang nakangiti na sabi ng babae.
"Nice to meet you Kozaki." ngumiti ako sa ka'nya pabalik.
"By the way!" singit pa ng isang lalaki na sa tingin ko ay mas matanda sa amin ng ilang taon.
"Where's Takara?" nakangiting ani 'nya.
"We don't know—"
"You don't know Lycus? Did I heard it right?" pag lilinaw pa ng isa muling boses, nang mapalingon naman ako doon ay nakita ko ang isa pang babae.
"You don't know where your sister is?" pagak na tumawa ang babae.
"Auntie—"
"Find your sister while having a fling to a traveler with a face like her." sabi ng babae.
"Ma.. stop." sabi ni Takaki.
Napalingon naman ako kay Lycus, na ngayon ay nakikita ko kung paano pigilan ang galit.
"Stop, they're your family." I whisper.
"We're just here to send you the regards and the gifts for your birthday Lycus. Just send my regards on Takara when she's back." sabi ng babae at tumingin ng matalim sa akin pero muli naman binaling ang tingin kay Lycus
"Happy birthday." simpleng sabi 'nya at nag teleport na.
"Otanjyobi Omedetto, Lycus." ngumiti sa ka'nya si Takaki at tinapik ang ka'nyang balikat, tumingin 'sya sa akin sandali at ngumiti rin sa akin.
"I'm sorry about them Damara, just don't mind them." sabi sa akin ni Takaki.
"Thank you." ngumiti ako sa ka'nya pabalik at bahagyang yumuko, ganoon din ang ginawa 'nya sa akin bago sumunod sa mga ka mag-anak 'nyang nag teleport.
"Damara! Your welcome to our family huh!" nakangiti na kumintad sa akin si Kozaki bago mag teleport din paalis.
"Damara, you are not welcome on our family." nagulat ako ng mag salita si Nagatsuka sa likod namin, akala ko ay sumunod na si Nagatsuka kasama ng ka'nyang mga magulang pero naandito lang pala 'sya.
"Nagatsuka." may babala sa ka'nyang boses.
"What ever Lycus." umirap 'sya at pinagsiklop ang mga braso bago mag teleport.
Lycus sighed. "Rica!?" tawag ni Lycus.
"Sir!?" tumalima agad si Rica sa tawag ni Lycus.
"Lahat ng sobrang pagkain ay ipamigay sa mga Street children." sabi 'nya.
"Noted sir. Ayun lang po ba?" tanong pa ni Rica. Nakita ko naman na ginamit ni Lycus ang ka'nyang brain chips at agad na tumango si Rica at umalis na.
"So.. let's go." he said. Hindi na 'nya hinintay ang pag sang-ayon ko at kinuha na ang kamay at bumaba na at pumunta na sa sasakyan.
Nagatsuka's statement bothering me..
Sa sasakyan ay walang nag salita sa amin. Tahimik lang akong tinitignan ang view sa mga nadadaan namin.
Then I saw a people's using a brain chips.
"Lycus." bumaling ako sa ka'nya.
"What?"
"What kind of technology are we using to enhance our eyesight, hearing.. and so on?"
"Hmmn.." he cleared hi throat.
"Merged machine help us to enhance those senses and our health. Kaagapay ng brain machine." he shortly explained.
"Wow.."
"Cool isn't? The moderation.." he said.
"Yes, it is cool." tumingin muli ako sa labas.
Napakunot ang noo ko ng makita ko na pumasok kami sa isang gubat.
"Where are we going?"
Damn.
Sa saglit na nakaupo ako dito ay ang dami ko ng na imagine kung anong mangyayari dito sa gubat.
"Here." nahinto ang aking malikot na imahinasyon ng nagsalita si Lycus at huminto ang sasakyan namin sa harap ng isang isang falls.
"W-wow.."
What a beautiful scenery..
Hindi ko inaasahan na mayroon pang ganito sa panahon na 'to.
"Akala ko wala ng ganito sa panahon ngayon." mangha kong sabi.
"Yes, but now.. let's go." sabi 'nya at pinindot ang remote para bumukas na ang pinto ng sasakyan at lumabas na.
"Alright!" hinawakan 'nya ang kamay ko at hinatak papuntang falls.
"Wait!" pigil ko ng nakinita ko na gusto 'nyang maligo sa talon!
"Why?" huminto 'sya at nilingon ako.
"Are we going to swim? I don't have a spare clothes!" angil ko.
"Don't worry." he said.
"What—?!"
"Come on! Let's go." hinatak 'nya ako palapit at dahan dahan ng lumusong sa tubig.
"Lycus.."
I'm getting wet now.
"Don't tell me papasok tayo 'jan?" nanlalaki ang mga mata kong tanong.
"Where? There?" turo 'nya sa falls. Agad naman akong tumango. Nasabi ko 'yon dahil doon ang direksyon na pinupuntahan namin ngayon.
"Gusto mo ba?" he asked habang tumataas baba ang mga kilay.
"Wala nga kasi akong damit! Bakit ba ang kulit mo!" bahagyang nakakunot ang noo ko.
"Don't worry. Nag padala ako kay Rica. Sinabi ko sa ka'nya na lagyan ka ng damit sa sasakyan. So.. may damit ka.." nag kibit balikat 'sya.
"Kaya h'wag mo ng problemahin ang iyong soot." he said.
"You sure?"
"Yes, so.. just let's enjoy, okay?" he said.
"Alright." sabi ko pero nagulat ako nang hatakin 'nya ako palapit sa ka'nya.
"W-what's wrong?" sabi ko at pilit na kumakalas sa ka'nya.
I felt like I am cheating from someone..
But I can't name him!
All this time ngayon lang sa akin bumagabag ng ganito ka lakas ang ganoong pakiramdam.
"May kasama tayo." he said. Nakita ko kung paano manliit ang ka'nyang itim na mga mata.
"Who?"
"Damara.. go to the falls. But do not enter yet.. wait for me.. alright? Use your teleportation. Now." he said through our minds, without looking at me.
"No—"
"Don't be too stubborn. Now." he commanded. Again.
"Your promise.. don't break your promise."
"I'm true to my words, don't worry." he said.
Pumikit ako ng mariin at saka nag teleport papunta sa lugar na sinabi ni Lycus.
"Be careful." I said through my head to him, and I saw him nodded.
At hindi nga nag tagal ay nakita ko na may mga lobo na lumapit sa ka'nya, doon ko napatunayan na totoo nga 'sya sa ka'nyang mga salita, wala 'syang pinatay, pero marami 'syang sinaktan. Sa kalagitnaan nang pakikipaglaban 'nya sa hindi maubos na mga lobo ay nag teleport 'sya papunta sa akin.
"Let's go." hinawakan 'nya ang braso ko at muling nag salita.
"Bring us on year 2020. Where's Damara located." sinabi 'nya iyon at pumasok sa talon kasama ako.
Nakakasilaw na ilaw ang sumalubong sa amin sa loob ng talon.
And.
What the fvck!!
"Ahhh!!" nakita ko ang mga orasan sa paligid, pero sa kabila 'non ay nararamdaman ko ang aking pag kahulog mula sa isang mataas na lugar!
Shit!
"Ahhh!!" hindi matapos ang pag tili ko dahil sa takot na nararamdaman. Pakiramdam ko ay naiiwan ang kaluluwa ko sa taas na pinanggagalingan namin.
"Shit! Ahh!"
Oh my gosh!!
Ang tagal ng ganoong pakiramdam kaya hindi ko namalayan na napapikit na pala ako.
Huli kong naramdaman ay ang pakiramdam na para bang kinukuha ang aking kaluluwa.
Wöchentlicher Energiestatus
-- Power-
Rangliste 
-- Power-
Stein