Kapitel 363: Matagal Na Akong Ikinasal

"Kung gusto mong umiyak, umiyak ka," habang nasa daan pauwi, tiningnan ni Mo Ting ang babaeng nakasandal sa kanyang balikat, "Kasalanan ko ang pagdating ng huli at hinayaan kitang magdusa."

Sa wakas ay pinakawalan na ni Tangning ang nararamdaman niya at nag - umpisang umiyak, siya ay nagtiis ng ilang sandali, "Ako ang pumili na pumunta doon, wala iyong kinalaman sa iyo. Bakit palagi mong sinisisi ang sarili mo?"

"Ang hindi ka protektahan ng maayos ay palaging kasalanan ko," sabi ni Mo Ting habang sinisisi ang sarili, "Mula ngayon, ikaw ay asawa ko lamang. Ikaw ay hindi na 'kung sinumang' apo at wala ka nang kinalaman sa pamilyang iyon."

"Uh huh," tinango ni Tangning ang kanyang ulo, ngunit hindi pa din niya mapigil ang pagpupumilit ng kanyang luha sa paglabas sa kanyang mata.

Ang sakit na dulot ng pamilya ay palaging pinakawalang pag - asa at mahirap na gamutin.

Dahil naiiwan ang isang tao na walang pagpipilian.