Kabanata 41: Ang Pagpasok sa Planta
Kinabukasan, abala ang grupo sa paghahanda para sa kanilang bagong misyon: ang pasukin ang Angat Hydro Power Plant. Daladala nila ang kanilang mga armas, pagkain, at kagamitan, kabilang ang isang bolt cutter upang buksan ang naka-lock na gate ng planta. Sa isip ng bawat isa, hindi nila alam kung ano ang sasalubong sa kanila sa loob—zombie, mga buhay na tao, o parehong panganib.
"Siguraduhin niyong maayos ang lahat ng dala niyo," sabi ni Mon habang inaayos ang mga baril at bala. Si Shynie, na nagboluntaryong sumama bilang sniper, ay naghanda ng kanyang rifle. Nag-ensayo siya ng ilang araw para mahasa ang kanyang pagbaril mula sa malayo.
"Shynie, siguraduhin mong nasa ligtas kang lugar," paalala ni Joel habang binubusisi ang mapa. "Ikaw ang magiging mata namin sa malayo. Kailangan naming backup kapag hindi namin maabot ang mga target."
Tumango si Shynie, tiyak ang loob. "Nasa akin 'to. Gawin niyo lang ang dapat niyong gawin, ako na bahala sa support."
---
Pagdating sa Angat Hydro Power Plant, nakita nila ang matataas na bakod at isang malaking gate na may kalawang na. Nilapitan ni Joel ang gate at sinubukang silipin ang loob. "Wala akong nakikitang galaw, pero masyado pang maaga para maging kampante," sabi niya habang inaabot ang bolt cutter.
Habang binubuksan ni Joel ang gate, napansin ni Mon ang ilang zombie na gumagala sa paligid. "Meron tayong kasama. Isa-isahin natin 'to bago tayo pumasok," sabi niya, itinutok ang baril.
Dahan-dahang pinaputok ng grupo ang kanilang mga armas, isa-isang tinatanggal ang mga zombie nang hindi gumagawa ng masyadong ingay. Si Shynie, mula sa kanyang mataas na pwesto, ay tumutulong sa pagtumba ng mga zombie na malayo sa abot ng mga kasama niya. "Clear na dito sa kaliwa," sabi niya sa radyo.
---
Pagkapasok nila sa planta, lumabas ang mas malalaking hamon. Ang loob ay tila naging taniman ng amag at alikabok, at ang madilim na paligid ay nagbigay ng hindi maipaliwanag na kaba. Dahan-dahan silang umusad, alerto sa bawat tunog.
Sa isang silid, narinig nila ang mahinang ungol. "Meron ditong buhay," sabi ni Mon habang binubuksan ang pinto. Sa loob, nakita nila ang apat na taong payat na payat, tila gutom na gutom at halos wala nang lakas.
"Mga operator ng planta," sabi ni Joel habang tinitingnan ang suot nilang uniporme. "Sila ang nagpapatakbo ng lugar na 'to dati."
Isa sa mga operator ang tumingala, halos hindi makapagsalita. "Tulungan niyo kami... matagal na kaming nagtatago dito. Ubos na ang pagkain namin…"
Agad silang binigyan ng tubig at pagkain. Habang nagpapahinga ang mga operator, sinuri ni Joel ang mga kagamitan sa planta. "Kung maayos pa ang sistema dito, jackpot tayo. Magkakaroon tayo ng kuryente," sabi niya na may halong tuwa.
Sumabat si Mon, "Bago tayo magdiwang, siguraduhin muna nating walang ibang panganib dito. At tanungin natin ang mga operator kung ano ang sitwasyon ng planta."
---
Matapos kumain at makapagpahinga, nagsimulang magsalita ang isa sa mga operator. "Ang planta ay operational pa, pero nasira ang ibang bahagi dahil sa mga zombie na sumugod ilang linggo na ang nakakalipas. Kailangan ng repairs, pero kaya namin itong paandarin kung may sapat na tao at kagamitan."
Napangiti si Joel. "Ibig sabihin, pwede na nating gawing stable ang kuryente natin. Pero kailangan nating linisin ang buong lugar para siguraduhing ligtas na ito."
"Kung ganun, may trabaho tayong kailangang tapusin," sagot ni Mon. "Sa ngayon, dalhin muna natin ang mga operator sa Hilltop Compound. Iyon ang priority natin."
Habang naglalakad palabas, napangiti si Joel. "Jackpot tayo, Mon. Kuryente, tubig, at mas malaking pag-asa para sa lahat ng kasama natin."
Sa isip ni Mon, alam niyang isa na namang hamon ang kanilang nalampasan, ngunit marami pa ang naghihintay. "Isang hakbang palapit sa mas magandang buhay," sabi niya sa sarili habang umaasa sa mas maliwanag na kinabukasan.