บทที่ 40 การประกวดนิทาน!
ก่อนเวลาเลิกงาน
จ้าวกั๋วโจวเรียกจางเย่มาที่ห้องทำงาน “จางน้อย ตอนนี้มีแค่เราสองคน ฉันอยากคุยดีๆ กับนาย” เขาพูดอย่างกระตือรือร้น “ฉันเลือกนายเข้ามา ซึ่งนายก็ได้พิสูจน์แล้วว่าการตัดสินใจของฉันไม่ผิดพลาด ทุกคนยอมรับความสามารถนาย อีกทั้งเหล่าผู้ฟังล้วนจดจำนาย อย่างไรก็ตาม มนุษย์เป็นสัตว์สังคม นายต้องกิน นายต้องดำรงชีวิต นายต้องทำให้ผู้อื่นพอใจ และจำเป็นต้องมีไหวพริบ ทางสถานีได้วางแผนเรื่อง ‘คนขุดสุสาน’ มานานแล้ว ทั้งจัดตั้งทีมพิเศษเพื่อการณ์นี้ แต่เพียงแค่คำเดียวจากปากนายที่ยืนยันว่าจะไม่ขาย ทำให้แผนการทุกอย่างต้องหายไปเหมือนควัน แล้วทีนี้จะไม่ให้ทางสถานีโกรธได้ไง จริงมั้ย? ที่ฉันกดขี่นายครั้งนี้ มันเหนือการควบคุมแล้วจริงๆ นายเข้าใจที่ฉันพูดมั้ย?
“ผมเข้าใจดี” จางเย่กล่าวสีหน้าตายด้าน
“งั้นดีเลย งั้นลิขสิทธิ์ของ...” จ้าวกั๋วโจวเริ่มเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง
จางเย่กล่าวอย่างไม่ลังเล “ผมไม่ขายครับ”
จ้าวกั๋วโจวรู้สึกโมโหอีกรอบ “นี่นายจะทำให้ฉันอยู่เป็นสุขหน่อยไม่ได้หรือไงเนี่ย!”