บทที่ 736 : คนบ้านนี้มันตัวอัศจรรย์ทั้งบ้าน!
________________________________________
บ่ายแก่
สี่โมงกว่าแล้ว
งานเอกสารเสร็จเรียบร้อยแล้วจางเย่ก็พาเฉินเฉินกลับ ระหว่างทางได้ยินแต่เสียงจางเย่ทั้งดุทั้งด่าด้วยความโมโหจนคนขับแท็กซี่ต้องชำเลืองมองมาด้านหลังเป็นระยะ สุดท้ายต้องออกปากเกลี้ยกล่อม ส่วนเฉินเฉินกลับไร้ปฏิกิริยาใด จางเย่พูดกับเธอ เธอไม่แม้แต่จะตอบกลับ ศีรษะน้อยๆ หันมองวิวนอกหน้าต่างด้วยท่าทางสบายใจ ทำให้จางเย่ยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม
"ที่ฉันพูดไปเธอฟังหรือเปล่าน่ะ?"
"อือ"
"ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ!"
"อือฮึ"
"อันตรายมากนะ! คิดว่าเธอเป็นฉันหรือยังไง?"
ไช่ซื่อโค่ว
กลับมาถึงบ้านพ่อกับแม่แล้ว
จางเย่เพิ่งเปิดประตู เฉินเฉินก็มุดลอดเข้าไปทันที
เธอรีบไปหาแม่ของจางเย่ที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว "คุณย่าขา หนูทำความดีมาแหละ!"
แม่งุนงง "หืม?"
จากนั้นเฉินเฉินก็วิ่งต๊อกๆ ไปหาพ่อของจางเย่ในห้องนั่งเล่น "คุณปู่ขา หนูทำความดีมาแหละ"
"ความดีอะไรจ๊ะ?" พ่อถามเธอด้วยความเอ็นดู