Kapitel 6: 0006

จางเย่อ่านสายตาของเหล่าผู้สัมภาษณ์ออก ชายหนุ่มรู้ว่าคนพวกนี้ยังคงจ้องจับผิดเตรียมเล่นงานเขาอยู่ ซึ่งนั่นมันก็เหมาะกับอารมณ์กลอนของเขาตอนนี้พอดี “เหนือผืนทะเลกว้างใหญ่ราบเรียบสีเทา สายลมโบกโชยพัดพาหมู่เมฆ ท่ามกลางท้องทะเลและกลุ่มเมฆ มีนกนางแอ่นเหินทะยานอย่างหยิ่งผยองราวกับสายฟ้าสีดำ ปลายปีกละเลียดยอดคลื่น พุ่งทะยานฝ่าผืนฟ้าราวลูกธนู มันกู่ร้องก้องจนแม้แต่หมู่เมฆยังรับรู้ถึงความห้าวหาญของมัน เสียงร้องนี้กระหายต่อพายุ! พลังแห่งความโกรธเกรี้ยว เปลวเพลิงแห่งความปรารถนา และความเชื่อมั่นแห่งชัยชนะ เหล่านี้เป็นสิ่งที่กลุ่มเมฆได้ยิน เสียงร้องของนกนางแอ่นก่อนการมาของพายุ – มันคร่ำครวญพลางบินฉวัดเฉวียนเหนือท้องทะเล ด้านใต้มีเหล่าผู้หวาดกลัวต่อพายุกำลังหลบซ่อน...”