บทที่ 313 : เป็นศัตรูกับทั่วทั้งโลกวรรณกรรม!
_______________________________________________________________
ตกบ่าย
ระหว่างทางกลับบ้าน
ข้างหน้าคือสี่แยกใหญ่ ไฟแดงกินเวลานานทีเดียว ในระหว่างที่รอจางเย่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นครู่หนึ่ง ส่งข้อความหาจางหย่วนฉี
จางเย่ : พี่สาวจาง ผมกลับมาเมืองหลวงแล้วนะ
อีกฝ่ายใช้เวลาเพียงสิบกว่าวินาทีตอบกลับมาว่า : เพิ่งถึง?
จางเย่หัวเราะ พิมพ์กลับไปว่า : มาถึงนานแล้ว คุณไม่ได้ตามข่าวล่ะสิ
จางหย่วนฉี : อยู่ต่างประเทศ
จางเย่ : ต่างประเทศ? ได้ กลับมาถ้ามีเวลาว่างพวกเราค่อยนัดกินข้าว ไม่เจอกันตั้งนาน ปีหน้าผมว่าจะกลับมาอยู่เมืองหลวงเหมือนเดิมแล้ว
จางหย่วนฉี : ค่อยว่ากัน
จางเย่ : ได้ คุณทำธุระเถอะ
จางหย่วนฉี : อือ
ตรงหน้าเป็นไฟเขียวพอดี จางเย่จึงเหยียบคันเร่ง
หลังจากนั้นกลับไม่ได้วางมือถือลง กดโทรหาเหราอ้ายหมิ่น เขาจากเมืองหลวงไปหนึ่งเดือนแล้ว รู้สึกคิดถึงเหราอ้ายหมิ่นสุดๆ
ตู๊ดๆๆ เสียงสัญญาณรอสายดังขึ้น
จางเย่หัวเราะฮ่าๆ กล่าวว่า "ฮัลโหล คุณน้าเจ้าของห้องเช่า ผมเอง"