บทที่ 288 : จางเย่เขียนกลอนรักได้ไม่ดี?
_________________________________________________________________
หัวค่ำ
บรรดาญาติฝั่งแม่ต่างพากันกลับไปแล้วเรียบร้อย
มื้อเย็นเหลือเพียงบ้านจางเย่สามปากเท่านั้น อาหารมื้อเรียบง่าย เป็นหมี่ราดซอสที่จางเย่อยากกินมากๆ ตอนที่อยู่ทางใต้ กินอย่างไรก็ไม่ได้รสชาติของปักกิ่งแท้ๆ อย่างนี้ โดยเฉพาะซอสที่แม่ทำเองนั้น เป็นเอกลักษณ์อย่างยิ่ง! จางเย่กินตั้งแต่เล็กจนโตอย่างไรก็ไม่เบื่อ!
"เป็นยังไง?" แม่แกล้งถามยิ้มๆ
จางเย่สูดเส้นหมี่เข้าปากไม่หยุด "เหมือนเดิม อร่อยเด็ด!"
แม่ยิ้มดีใจ "แน่นอน ฝีมือแม่ไม่มีพลาดหรอก ลูกกลับเซี่ยงไฮ้วันไหน แม่จะผัดให้เอาไปเยอะหน่อยแล้วกัน"
จางเย่ที่ตั้งหน้าตั้งตากิน ถามต่อ "กี่โมงแล้วครับ?"
"หกโมงสี่สิบ ทำไมเหรอ?" พ่อที่ดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือตอบ
จางเย่รีบจัดการสองคำสุดท้ายจนเกลี้ยง "วันนี้ผมออกไปข้างนอกนะ มีเรื่องนิดหน่อยครับ"
"กลับมาไวๆ ล่ะ" แม่เตือน "พรุ่งนี้เช้าต้องไปรายงานตัวที่เป่ยต้านะ อย่าให้เสียงานเชียว"
"รู้แล้วครับ ก่อนสี่ทุ่มก็กลับแล้ว" จางเย่ที่กินอิ่มแปล้ รีบวิ่งลงไปสตาร์ทรถ