บทที่ 882 : ผลงานเซี่ยงเซิงที่ตรงออกมาจากตำรา!
เสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องดังกระหึ่มอยู่นาน!
ในห้องส่งรายการคืนส่งปีของสถานีนครหลวง ผู้ชมทุกคนต่างเก็บอาการไม่อยู่!
"เป็นเซี่ยงเซิงที่สนุกอะไรขนาดนี้!"
"เซี่ยงเซิงที่แท้ก็เล่นแบบนี้ได้ด้วย!"
"จางเย่!"
"จางเย่!"
"จางเย่!"
"จางเย่!"
หน้าเวทีเริ่มมีคนเรียกขานชื่อของจางเย่!
อารมณ์ของฝูงชนเริ่มเกินควบคุม ท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกประทับใจและความยอมรับนับถือที่ระเบิดออกมา
แม้แต่ทีมงานของรายการคืนส่งปีคนหนึ่ง ยังต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกหาที่บ้าน
"...แม่"
"หือ ไอ้หนู แกยุ่งกับคืนส่งปีอยู่ไม่ใช่เหรอ?"
"ครับ"
"งั้นก็รีบไปทำงานทำธุระของแกได้แล้วไป เวลาแบบนี้ยังจะโทรมาทำไมกัน?"
"ผม...ผมคิดถึงที่บ้าน"
"ฮะๆ พวกเราก็คิดถึงแก ที่บ้านไม่มีอะไรหรอก ฉันกับพ่อแกสบายดี แกงานยุ่งพวกเราก็เข้าใจดี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แกไม่ได้อยู่บ้านช่วงตรุษจีนสักหน่อยนี่? ไม่เป็นไรหรอก"
"พรุ่งนี้ผมจะตีตั๋วกลับนะ!"
แม่เขาตะลึง "หือ? ว่ายังไงนะ?"
เขาปาดน้ำตา พูดอย่างหนักแน่น "แม่มั่นใจได้เลย ตรุษจีนปีนี้...ผมต้องกลับบ้านให้ได้!"