Kapitel 13: แอปเปิลผลที่ 13 นทีคือ...

อืมมม

เสียงละเมอทุ้มต่ำของแขกคนสำคัญในคฤหาสน์หลังโตยังปิดเปลือกตา นอนหลับสนิทพลางขยับตัวเข้าหาไออุ่นของคนข้างกายที่ลืมตาตื่นมาสักพักโดยไม่ต้องรอให้เสียงนาฬิกาปลุกเหมือนเช่นวันก่อน ๆ ในช่วงเช้าตรู่ของอีกวัน หลังพาคับฟ้ามาดินเนอร์ที่บ้านตระกูลวีระคณาเกียรติสุขสวัสดิ์เป็นครั้งแรก

ณธีร์รู้ฉีกยิ้มอิ่มใจในเช้าที่พิเศษกว่าวันไหน ๆ เมื่อเจอคนรักนอนอยู่ข้างกายแถมยังเอาหน้าสวย ๆ ซุกอกแกร่ง เขาอยากให้เป็นแบบนี้แทบทุกวัน และเพื่อเก็บภาพความทรงจำนี้ไว้นาน ๆ ณธีร์หยิบโทรศัพท์ตรงหัวเตียงขึ้นมาเปิดกล้องถ่ายภาพ หามุมที่ดีที่สุดเพื่อให้ใบหน้าสวย ๆ ที่กำลังหลับพริมกับใบหน้าหล่อ ๆ ของเจ้าตัวออกมาดี ก่อนจะกดถ่ายภาพรัว ๆ เลือกภาพที่ดีที่สุดตั้งเป็นภาพหน้าจอโทรศัพท์เรียกกำลังใจ

แชะ

แชะ แชะ เสียงกดชัตเตอร์ดังเป็นระยะ ปลุกคับฟ้าให้รู้สึกตัวตื่น

"อือ..."

"รู้สึกตัวแล้วเหรอครับ"

เปลือกตาขยับเล็กน้อยเป็นการตอบสนอง ก่อนดวงตาสีน้ำตาลสวยค่อย ๆ เผยออกมารับแสง คับฟ้ายังคงงัวเงียเหมือนคนตื่นไม่เต็มตาเหลือบมองคนข้างกายที่ฉีกยิ้มหวาน ก่อนจะโน้มหน้าหล่อหอมแก้มคับฟ้าหนึ่งฟอด

จุ๊บ

"อื้อ ทำอะไรนะ"