ราชันเร้นลับ 474 : เรื่องราวของเอ็ดซัค
ณ ห้องกระจกของคฤหาสน์กุหลาบแดง
เอ็ดซัค·ออกัสตัสกำลังยืนข้างหน้าต่างเต็มบานตั้งแต่พื้นถึงเพดาน สายตาจ้องมองทริสซีผู้มีใบหน้าเฉยเมยอย่างโกรธเคือง พลางส่งเสียงตวาดประหนึ่งภูเขาไฟใกล้ปะทุ
“ทำไมเธอถึงพยายามหนีไปจากเรานัก!”
ทริสซีมองผ่านไหล่เข้าไปในหน้าต่างพลางหัวเราะคิกคัก
“ไม่เห็นฝนดาวตกนั่นหรือ… ไม่สัมผัสถึงแรงสั่นสะเทือนบ้างเลยหรือ”
ด้านหลังหญิงสาว เครื่องแก้วลายครามและข้าวของจำนวนหนึ่งกำลังกระจัดกระจายไปบนพรมผืนหนาอ่อนนุ่ม ข้างทริสซีมีพ่อบ้านชรา ฟังเกล คอยยืนคุมเชิงไม่ห่าง
“ปรากฏการณ์เช่นนี้มิได้หายากขนาดนั้น” เอ็ดซัคมอบคำตอบด้วยเสียงต่ำ
ทริสซีเลิกคิ้วอย่างเหนื่อยหน่าย
“ทำไมนายถึงได้ซื่อบื้อแบบนี้… จะพูดอย่างไม่อ้อมค้อมก็แล้วกัน ฉันเป็นแม่มด!”
สีหน้าองค์ชายเอ็ดซัคมิได้แปรเปลี่ยน เพียงหันไปกล่าวกับพ่อบ้านชรา
“เฝ้าประตูไว้อย่าให้ใครเข้ามา”
“ขอรับ องค์ชาย” ฟังเกลจ้องทริสซีด้วยสายตาเย็นชาขณะเดินออกจากห้องกระจก
เมื่อประตูปิดสนิท เอ็ดซัคถอนหายใจยาว