Kapitel 146: สะกดรอย(2)

บทที่ 146 สะกดรอย (2)

ตอนที่ทาซาได้สติอีกครั้ง ก็รู้สึกเจ็บที่หลังคอเป็นระยะ

ให้ตายเถอะ ผู้หญิงพวกนี้มือหนักจริงๆ เขาลืมตาแล้วลองขยับตัวดู ถึงได้รู้ว่ามือทั้งสองถูกมัดไว้ด้านหลัง ส่วนขาทั้งสองถูกแยกมัดติดกับขาเก้าอี้สองข้าง

“เขาฟื้นแล้ว” เสียงผู้หญิงดังขึ้นที่ข้างหู

“เจ้าชื่ออะไร” ใครคนหนึ่งเดินมาหยุดหน้าเขา แล้วเชยคางเขาขึ้น “ขอเตือนว่าอย่าโกหกเด็ดขาด มิฉะนั้นพรุ่งนี้เจ้าได้กลายเป็นศพลอยในคูเมืองแน่”

ทาซากะพริบตา ผู้หญิงตรงหน้าเขาสวมผ้าคลุมหน้าบางๆ กับชุดกระโปรงยาว เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากให้เขาเห็นใบหน้าที่แท้จริง

“ทาซา” เขาตอบตามจริง ขณะเดียวกันก็แอบมองไปรอบด้าน

เขาอยู่ในห้องแคบๆ ภายในห้องเต็มไปด้วยรูปแกะสลักปูนปลาสเตอร์ฝุ่นเขรอะ มีทั้งที่แกะเสร็จแล้วและแกะค้างไว้ครึ่งๆ กลางๆ ฝุ่นหนาๆ จับชิ้นงานจนกลายเป็นสีน้ำตาลเทา ดูเหมือนที่นี่จะถูกทิ้งร้างมานาน ภายในห้องไม่มีหน้าต่าง ทำให้มองไม่เห็นท้องฟ้า จึงคาดเดาเวลาไม่ได้ แสงสว่างเดียวที่เขาเห็นมาจากตะเกียงน้ำมันบนผนัง