บทที่ 96 บทสนทนายามค่ำคืนในค่ายทหาร
วันที่ทหารผ่านด่านเหยา ชิงเซี่ยอยู่เป็นเพื่อนซีหลินเฉินที่กำลังฝังเข็มให้สื่อหาง สื่อหางเองรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเพียงไม่นาน แต่ชีวิตน้อยๆ ของตัวเองต้องถูกผูกเอาไว้กับซีหลินเฉิน และเมื่อเห็นท่าทีนบน้อมของซีหลินเฉินต่อชิงเซี่ย จึงวางใจทั้งใจให้ชิงเซี่ย รินน้ำชาและส่งให้ ถามไถ่อย่างสุภาพ เอาอกเอาใจเต็มที่ ชิงเซี่ยยังคงตีหน้าเงียบขรึมและเย็นชา พิงหมอนอิง รองรับการบริการของนางรำทั้งสองด้วยสีหน้าเช่นเดิมไม่เปลี่ยน นางยังอ่อนวัยนัก กลับตั้งใจถูหน้าเสียดำเป็นปื้น ยังคงพกม้วนหนังสือประจำตัวขึ้นมาอ่านอย่างเงียบๆ นางรำทั้งสองเห็นว่าแม้แต่สื่อหางก็ยังเคารพนาง ไหนเลยจะกล้าทำท่าทางเย็นชาใส่นางได้เล่า แต่ละคนล้วนงัดเอาทักษะของตัวเองออกมา เพื่อเอาอกเอาใจชิงเซี่ยกันยกใหญ่ ชิงเซี่ยหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง ปรายตามองอย่างง่วงงุน แต่ยังแฝงท่าทีของผู้ชนะไว้ในที