App herunterladen
62.66% M2M SERIES / Chapter 239: Jin (Chapter 84)

Kapitel 239: Jin (Chapter 84)

"DIN, may mga panahon bang sinusundan mo ako kung nasaan ako?" tanong ni Jin sa kambal. Kakatapos lamang nila noong magniig. Hubo't hubad pa siya noong nakahiga. Nakaunan naman si Din sa kanyang tiyan at pinaglalaruan ng kanang kamay ang kanyang pagkalalaki. Hinding-hindi talaga nagsasawa ang kanyang kambal sa bahagi niyang iyon. Inunan niya ang mga kamay at napapikit sa ginagawa nito. Alam niyang muli na namang binubuhay ni Din ang libog niya sa katawan.

"Palagi naman, Jin. Madalas nasa likuran mo lang ako," tugon ni Din. Dinilaan nito na parang lollipop ang ulo ng kanyang alaga.

Nanlaki ang mga mata niya sa narinig. "Nagbibiro ka lang 'di ba?" Sa isip niya noon ay posibleng si Din nga ang kumitil ng buhay ni Amos. Hindi malayong totoo ang kanyang hinala.

Isinubo ni Din ang ulo ng kanyang pagkalalaki at sinipsip ang butas. Napaliyad siya sa ginawa nito. "Bakit ako magbibiro? Pasalamat ka, Jin, hindi pa ganap ang kapangyarihan ko. Hindi ko magawang saktan ang mga baklang pinagbigyan mo sa Manila," mayamaya ay tugon nito sa kanyang katanungan.

Napabangon siya sa labis na pagkagulat sa binunyag ni Din. Nabitawan nito ang kanyang pagkalalaki. "Ano'ng ibig mong sabihin? Anong kapangyarihan ang pinagsasabi mo?" naguguluhan niyang tanong dito.

Matiim siyang tinitigan ni Din kapagkuwa'y ngumisi ito. Naramdaman ni Jin ang pagtayo ng mga balahibo sa katawan. Natatakot siya sa ginawi ng kambal.

Ilang sandali pa ay tumalikod si Din at humakbang papunta sa pintuan. Ni hindi man lang nito sinagot ang kanyang katanungan.

"Din?" tawag niya rito.

Pero hindi pa rin ito tumugon. Sa halip ay humalakhak ito nang malakas. Narinig na naman niya ang boses na iyon. Napakalaking boses at masakit iyon sa kanyang pandinig. Sinundan niya ang kambal. Hinawakan ito sa braso at pahilang pinaharap sa kanya.

"Sagutin mo a-"

Hindi niya natapos ang sasabihin nang biglang sinakal siya ni Din at inangat sa ere.

"Di-din..." Napahawak siya sa kanang kamay nito at pilit inalis sa leeg pero sadyang napakalakas nito. Nahirapan na siyang huminga.

"Non me stulte!" sigaw ni Din sa kanya na hindi naman niya naintindihan kung ano ang ibig nitong sabihin.

Pakiramdam niya ay malalagutan na siya ng hininga. Para siyang napapaso sa mga titig ni Din. Puno ng poot at galit ang nakatanim sa mga mata nito.

Buong lakas pa rin niyang inaalis sa leeg ang kamay nito pero hindi talaga niya magawa.

"Non me stulte!"

Pagkasabi no'n ay parang nilamukos na papel na inihagis ni Din si Jin sa higaan. Ubo siya nang ubo at nahirapang huminga.

"Din, maawa ka sa 'kin..." nagmamakaawa niyang sabi. Gusto na niyang humingi ng tulong pero nanaig pa rin sa isipan niyang walang dapat makaalam sa mga nangyayari sa kanyang kambal. Nagkataon pang may pinuntahan noon ang kanilang mga magulang.

"Tu mihi, Jin!" sigaw ni Din na palapit na sa kanya.

"A-ano ba ang pinagsasabi mo, Din?" umiiyak niyang tanong. Hindi na naman niya kilala ang kambal nang mga sandaling iyon. Naging mabangis na naman ang hitsura nito.

Bigla siyang hinawakan ni Din sa balakang at pinatalikod. Pinatuwad siya nito. Bago pa siya nakaisip ng paraan para takasan ang kambal ay nagawa na nito ang hindi niya inaasahang mangyayari.

"Ahhhhh..." hiyaw niya sa matinding kirot nang maramdaman ang marahas na pagpasok nang napakatigas na pagkalalaki ni Din sa kanyang butas.

"Tu mihi, Jin! Tu mihi, Jin!"

Paulit-ulit na sigaw ni Din habang buong-buo siya nitong inangkin. Nagmakaawa siya pero tila hindi na siya naririnig pa ng kambal. Animo'y hinahabol ito sa mabilis na paglabas-masok sa kanyang katawan. Saksi ang bumahang luha ni Jin sa matinding sakit na nararanasan nang mga sandaling iyon sa kalupitan ng sariling kadugo.

-----

"TULUNGAN NI'YO AKO! TULUNGAN NI'YO AKO!"

"Shhhh... 'nak, ano ba ang nangyayari sa 'yo? Nandito lang kami sa tabi mo," umiiyak na sabi ni Adela.

Parang nawala sa katinuan si Jin no'n. Niyakap siya nang mahigpit nina Adela at Ryan. Nanginginig siya sa takot. Hindi na niya alam kung paanong nasa tabi na niya ang mga magulang. Kalat na ang dilim sa paligid. Naliligo siya sa pawis at humihingal.

"Jin, nagdedeliryo ka. Ang taas ng lagnat mo. Dadalhin ka na namin sa hospital," umiiyak ding sabi ni Ryan.

"Si... si Din?" parang wala sa sarili niyang tanong.

"Nasa labas. Naghahanap ng masasakyan natin. Kailangan ka na naming dalhin sa hospital, 'nak. Ang taas ng lagnat mo, e," garalgal ang boses na sabi ni Adela.

Impit na umiyak si Jin. Niyakap niya nang mahigpit ang mga magulang. Takot na takot siya. Takot na takot.

Dinala nga siya sa hospital. Dalawang araw rin bago tuluyang bumaba ang kanyang lagnat. Para kay Jin ay isang matinding bangungot ang ginawa ni Din sa kanya at hindi na niya alam kung paano pa ito haharapin matapos ang lahat.

-----

"YAP, okay ka lang?"

"Huh? Ah... oo naman..." parang natataranta niyang tugon. Nag-uusap sila noon ni Marian sa cellphone.

"Hindi ka na kasi sumasagot, e."

"Pasensiya na, yap. Naaliw lang ako sa mga batang naglalaro rito sa labas." Nakatambay kasi siya noon sa labas ng gate. May mga batang naghahabulan sa tapat niya.

"Yap, alam mo na bang imbitado ang lahat dito sa bahay namin bukas ng gabi? Dadalo ba kayo ng pamilya mo?"

"Ah oo alam ko na, yap. Dadalo raw kami diyan."

"Bakit parang malungkot ka?"

Inubos niya ang hawak na sigarilyo at itinapon sa daan. "Nakakalungkot isipin, yap, na hindi rin naman tayo puwedeng magkasama. Hanggang tingin lang tayo sa isa't isa no'n. Hindi ako puwedeng makalapit sa 'yo," malungkot niyang turan.

Narinig niya ang paghinga nang malalim ni Marian sa kabilang linya. "Ganoon talaga ang buhay, yap. Ang importante mahal na mahal natin ang isa't isa," nalulungkot ding sabi nito.

Natapos ang usapan nilang magkasintahan na puno ng kalungkutan ang nararamdaman. Parang langit at lupa talaga ang agwat nila sa isa't isa. Paminsan-minsan ay gusto nang sumuko ni Jin sa kanilang relasyon. Gusto niyang maghanap ng babaeng kapantay lang ng kanyang pamumuhay. Iyong malaya niyang mahalin. Iyong tanggap siya ng pamilya para hindi sila maging parang daga na tago nang tago sa lungga.

Napatingin siya sa langit. Hindi niya makita ang araw dahil natatakpan iyon ng makapal na ulap.


Load failed, please RETRY

Wöchentlicher Energiestatus

Rank -- Power- Rangliste
Stone -- Power- Stein

Stapelfreischaltung von Kapiteln

Inhaltsverzeichnis

Anzeigeoptionen

Hintergrund

Schriftart

Größe

Kapitel-Kommentare

Schreiben Sie eine Rezension Lese-Status: C239
Fehler beim Posten. Bitte versuchen Sie es erneut
  • Qualität des Schreibens
  • Veröffentlichungsstabilität
  • Geschichtenentwicklung
  • Charakter-Design
  • Welthintergrund

Die Gesamtpunktzahl 0.0

Rezension erfolgreich gepostet! Lesen Sie mehr Rezensionen
Stimmen Sie mit Powerstein ab
Rank NR.-- Macht-Rangliste
Stone -- Power-Stein
Unangemessene Inhalte melden
error Tipp

Missbrauch melden

Kommentare zu Absätzen

Einloggen