Kapitel 224: Jin (Chapter 69)
NAGISING si Jin na may nakahawak sa kanyang pagkalalaki. Nakatulog kasi siyang hubo't hubad. Kaagad siyang bumangon at inalis ang mapangahas na kamay na iyon.
"Pasensiya ka na, Jin," sabi ni Rey.
Matiim niya itong tinitigan at hindi tumugon. Kinuha niya ang tuwalya at itinakip sa naninigas niyang kargada.
"Galit ka ba?"
Huminga siya nang malalim bago sumagot sa katanungan ng tiyuhin, "Tito, hindi mo na puwedeng gawin sa 'kin ang bagay na 'yan!" mariin niyang pahayag.
Halata sa mukha ni Rey ang pagkapahiya. Hindi na nito nagawang magsalita pa at tumayo.
"Kumain ka na," sabi nito bago tuluyang lumabas sa kubo.
Naitakip niya ang dalawang mga kamay sa mukha. Parang gusto na naman niyang tumangis nang mga sandaling iyon. Labis siyang naguguluhan kung tama ba talagang ipagdamot na niya ang sarili pati sa kanyang tiyuhin at tiyahin.
Pero buo na ang kanyang loob. Wawakasan na niya ang kabaliwang iyon at magiging tapat na kay Marian. Bibigyan na rin niya ng respeto ang sariling pagkatao. Sa tingin niya talaga ay masyado na siyang marumi.
Biglang nag-ring ang cellphone. Dinampot niya iyon sa sahig at sinagot ang tumawag.
"Yap, kanina pa ako tumatawag sa 'yo," medyo nagtatampong wika ni Marian sa kabilang linya.
Napabuntong-hininga siya at nangilid ang matatabang luha sa mga mata.
"Sorry, yap, masyadong napahimbing ang tulog ko, e," malambing niyang sabi. Pilit siyang ngumiti ngunit hindi niya napigilan ang mga luha sa pagbalong. Pinahid niya ang mga iyon ng kamay.
"Okay po. Bakit pagod ka ba?"
"Medyo. Naglinis ako ng bakuran maghapon, e."
"Kumain ka na?"
"Kakain pa lang. Ikaw, yap?" ganting-tanong niya rito.
"Kakatapos lang. Yap, miss na miss na naman kita."
Ngumiti siya. "Miss na miss na rin kita, yap."
"Pumayag ka na kasi, yap. Do'n ka na tumira sa bahay natin."
Huminga siya nang malalim. Sa totoo lang ay napag-isip-isip na rin niyang doon na nga tumira. Mas makakabuti 'yon sa kanya lalo na sa plano niyang malayo na sa mga taong walang ibang gusto kundi ang gawin siyang parausan.
"Darating din tayo diyan, yap," sabi niya.
"Ayan na naman tayo sa darating na panahong 'yan. Kailan pa ba talaga mangyayari 'yon, yap?"
Pumikit siya. "Basta. H'wag na nga muna nating pag-usapan ang tungkol diyan. Mas lalo akong naguguluhan."
Narinig niya ang pagbuntong-hininga ni Marian.
"Mahal na mahal kita, yap," pabulong niyang sabi.
"Mahal na mahal din kita. Sige, yap, tatawag na lang ako ulit. Magre-review pa ako para sa finals namin."
Pagkababa niya ng cellphone ay tumayo na siya. Kumuha siya ng panloob, shorts at sando sa kabinet kapagkuwa'y nagbihis. Kumakalam na ang tiyan niya sa gutom.
Paglabas niya ng kubo ay dumiretso muna siya sa tindahan ni mang Rodel. Sinadya niyang magdala na pera para bayaran ang bibilhing sigarilyo. Ayaw na niyang magpalibre sa baklang tindero.
"Jin, 'yong tungkol sa sinabi ko sa sa 'yo kanina," malambing na sabi ni mang Rodel.
Nagsindi siya ng sigarilyo. Naalala niya ang tungkol sa sinabi nitong may ibibigay sa kanya nang gabing iyon.
"Ano naman 'yon, mang Rodel?" kunwari ay nakalimutan niya ang tungkol doon.
Sunod-sunod na hitit-buga ng usok ang kanyang ginawa.
"Ay... 'di ba sabi ko sa 'yo kanina na may ibibigay ako?"
"Okay. Ano naman 'yon?
Nakangiting may kinuha si mang Rodel sa bulsa kapagkuwa'y inilahad sa kanya. Namangha siya dahil susi iyon ng motor. Tinanggap naman niya iyon.
"A-ano 'to?" tanong niya kahit alam na niya kung para saan ang susi. Sa totoo lang ay isa iyon sa mga pangarap niya. Ang magkaroon ng motor.
"Ano ba? Regalo ko sa 'yo 'yan. Naisip ko kasing bilhan ka ng motor para may service ka sa pagpasok mo sa kolehiyo."
Napabuntong-hininga siya. Labis siyang naguluhan nang mga sandaling iyon. Alam niyang may kapalit na naman at nahirapan siyang tanggapin sa sariling masisira na naman ang plano niya para sa isang bagay na matagal na niyang pangarap.
"Jin, nagustuhan mo ba? Gusto mong makita ang motor mo? Puwede mo nang gamitin ngayon din. Binyagan mo na. Marunong ka naman sigurong magmaneho 'di ba?" tuwang-tuwang sabi ng baklang tindero.
Ngumiti siya rito. Lumabas si mang Rodel sa tindahan at niyakap siya nang mahigpit. Napapikit siya dahil hindi niya alam kung paano ito pipigilan. Inamoy ni mang Rodel ang kanyang mga kilikili.
"Ang bango mo talaga, Jin. Baliw na baliw na ako sa 'yo. Lahat ng kaya kong ibigay, ibibigay ko sa 'yo," seryoso nitong sabi.
Hindi niya nagawang tumugon. Nakatingin lamang siya sa malayo. Hinayaan na lamang niya ang baklang tindero maging nang hipuin nito ang kanyang harapan. Pumikit na lamang siya.
"Tara... kunin mo na ang motor mo," mayamaya ay sabi ni mang Rodel na kumalas mula sa pagkakayakap sa kanya. Hinawakan nito ang kanyang kamay at naglakad. Sumunod na lamang siya.
Binuksan ni mang Rodel ang gate. Pagpasok nila ay nakita nga niya ang sinasabi nitong motor na para sa kanya. Kulay itim iyon at talagang nagustuhan niya sa totoo lang.
"Maganda ba? Nagustuhan mo, Jin?" tanong ni mang Rodel nana yumakap sa kanyang likod. Panay ang amoy at halik nito sa kanyang likod.
"Maganda," tipid niyang sabi. Mas lalo siyang naguluhan nang mga oras na iyon.
Naramdaman niya ang kamay ni mang Rodel patungo sa kanyang harapan. Pumikit siya. Hinimas nito ang kanyang pagkalalaki. Nagawa nitong buhayin ang kanyang kargada. Hanggang sa tuluyan nang ipinasok ng baklang tindero ang kamay sa loob ng kanyang shorts at panloob. Sinakal nito ang napakatigas niyang laman.
Biglang pumasok sa utak niya si Marian. Naisip niyang madalas ay tinatanggihan niya ang mga bagay na ibinibigay nito sa kanya kahit alam niyang walang kapalit. Pero sa ibang tao madalas ay tumatanggap siya kahit alam niyang katawan niya ang kabayaran.
Napasinghap siya ng hangin. Patuloy ang marahas na paglalaro ni mang Rodel sa kanyang kargada. Hinawakan niya ang kamay nito at pilit inilabas sa kanyang shorts at panloob. Inilayo niya rin ang sarili rito.
"Jin, bakit?" maang na tanong ng baklang tindero.
Hinawakan niya ang kamay nito at ibinigay ang susi.
"Pasensiya ka na, mang Rodel, pero hindi ko matatanggap 'yan," seryoso niyang sabi rito kapagkuwa'y mabilis itong iniwan.
"Jin, I love you so much! Please, don't leave me!"
Narinig niyang pasigaw na sabi ni mang Rodel pero hindi na niya ito ininda pa. Umuwi siya at diretsong pumasok ng bahay. Si Daniel lamang ang nakita niya sa sala. Nanonood ito ng teleserye sa telebisyon.
"Hi, Daniel..." bati niya sa nakakabatang pinsan. Naisip sana niyang tabihan ito sa sopa pero nagbago ang kanyang isipan. Alam niyang naaasiwa ito sa kanyang presensiya.
Subalit hindi tumugon si Daniel. Sa halip ay pinatay nito ang telebisyon at tumayo. Naglakad ito papasok ng kwarto. Hindi na lamang niya ito sinundan pa kahit nagngingitngit ang kalooban sa inasal nito.
Maraming beses siyang napabuntong-hininga para makalma ang sarili. Napatingin siya sa wall clock. Alas nuwebe na ng gabi. Naisip niyang baka tulog na ang mag-asawa dahil may mga duty pa sa trabaho sa susunod na araw.
Pumunta siya sa kusina at kumain. Hindi pa rin maalis sa isipan niya si Daniel. Habang kumakain ay may nabuo sa kanyang isipan. Ayaw niyang sumapit ang bagong umaga na may kinikimkim pa ring galit sa kanya ang nakakabatang pinsan.
Isa lamang ang naisip niyang paraan...
Wöchentlicher Energiestatus
-- Power-
Rangliste 
-- Power-
Stein