Kapitel 145: Daniel (Chapter 54)
AYOKO na ulit pansinin si kuya Jin. Muli akong nakipag-close sa mga kaibigan ko lalo na kay Jenny. Nakipaglaro ulit ako kay Barbie. Kahit papaano ay sumasaya naman ako.
Pero kapag umuuwi ako ng bahay at nakikita ko si kuya Jin ay nalulumbay na naman ako. Hindi ko talaga maiwasang muling maramdaman ang kirot sa aking dibdib.
Maraming beses kong nakita si tatay Rey na pumapasok sa loob ng kubo ni kuya Jin. Ang nasa isip ko no'n, kinakain na naman ni tatay ang ari ni kuya. Hindi ko namalayang tumutulo na pala ang mga luha ko sa isiping iyon.
Isang gabi, matutulog na sana ako nang biglang may kumatok sa bintana. Kinabahan kaagad ako. Nakahinga ako nang maluwag nang makita kong si kuya Jin pala 'yon. Dumungaw kasi ang ulo niya at sumisenyas na buksan ko raw ang bintana.
Ayoko sana siyang pansinin pero parang may idinidikta ang puso kong pagbuksan ng bintana si kuya. Kaya tumayo ako at binuksan nga ang bintana.
Umakyat si kuya Jin at pumasok sa loob.
"Bakit ba ayaw mo na akong pansinin?" tanong niya sa 'kin.
Naka-basketball shorts lang siya at walang damit. Bukol na bukol ang harap niya at halatang wala na namang brief. Umupo siya sa kama.
Hindi ko siya kayang sagutin sa kanyang katanungan. Umupo rin ako at sumandal sa headboard ng kama.
"Lumabas ka na, matutulog na po ako," mahina kong sabi sa kanya.
Pero hindi niya ininda ang sinabi ko. Sa halip ay humiga si kuya Jin. Inunan niya ang mga kamay pagkatapos ay pumikit. Pinagmasdan ko siyang mabuti. Bigla akong nag-init na parang lalagnatin.
"Daniel, mahal mo ba ako?" mayamaya'y tanong niya sa 'kin. Nanatili lamang siyang nakapikit no'n.
"Hindi ko alam," tugon ko sa kanya.
Nagdilat siya ng mga mata at tumingin sa 'kin. Nagtitigan kami. Ang ganda talaga ng kanyang mga mata. Biglang tumulo ang mga luha ko sa hindi malamang dahilan.
Bumangon si kuya Jin. Pinahid niya ng magkabilang kamay ang luhaan kong mga pisngi. Napahikbi na ako kaya niyakap niya ako nang mahigpit. Yumakap din ako sa kanya. Umiyak ako nang umiyak sa kanyang balikat.
"Okay lang 'yan, Daniel. Sorry na," pang-aalo niya sa 'kin. Hinagod-hagod pa ang aking likuran. "Hindi na mauulit. Aaminin ko sa 'yong malibog talaga ako."
"A-anong malibog?" pahikbi-hikbi kong tanong sa kanya.
Hindi niya ako sinagot. Kumalas siya mula sa mahigpit naming pagyayakapan. Nagtitigan kami nang matagal. Hinawakan niya ang aking kanang kamay at inilagay sa harap ng shorts niya. Naramdaman ko ang napakatigas na bagay sa loob.
"Gusto nitong laging pinaglalaruan," sabi niya.
Nagtitigan pa rin kami. Bigla niya akong hinalikan sa mga labi. Pumikit ako. Naramdaman kong parang gusto niyang ipasok ang dila sa loob kaya ibinuka ko ang aking bibig. Pumasok nga ang kanyang dila at pilit iyon nakipaglaro sa 'kin.
Kumabog nang husto ang dibdib ko nang mga sandaling iyon. Pikit na pikit ang aking mga mata. Hindi ko maintindihan ang kakaibang pakiramdam na noon ko lang naramdaman. Basta masarap.
Kapwa kami napahingal pagkatapos nang halikang iyon. Humiga siya ulit.
"Hubarin mo ang shorts ko, Daniel. Paglaruan mo ang burat ko," sabi niya.
Agad naman akong tumalima. Nagmistulang Panginoon ko si kuya Jin nang mga sandaling iyon. Parang obligado akong gawin ang lahat ng kanyang kagustuhan. Wala akong sinayang na sandali at hinubad ko nga ang kanyang shorts.
Umigkas ang napakalaki niyang ari na noon ko lang nakita sa malapitan. Napatingin ako sa mukha ni kuya. Nakapikit lamang siya. Hinawakan ko ng kanang kamay ang ari niya. Sobrang taba niyon kaya dinalawang kamay ko na ang paghawak.
Napalunok ako nang maraming laway. Napakatigas kasi at pumipintig-pintig pa ang mga ugat. Itinaas-baba ko ang aking mga kamay dahilan para mapaungol siya.
"Daniel, ang sarap..." sabi niya.
Kaya itinuloy ko ang pagtaas-baba ng kamay sa lalong lumalaki na ari ni kuya Jin.
"Daniel, gawin mong lollipop gaya nang ginawa sa 'kin ng tatay mo, ni mang Rodel at ng bakla sa parlor," paungol niyang sabi.
Kaya bumaba nga ang ulo ko at ginawa ang kanyang sinabi. Ngumanga ako nang husto maipasok lang sa aking bibig ang ulo. Sobrang sarap ng ari ni kuya kahit medyo maalat ang lasa. Kabaligtaran iyon sa lasa ng lollipop na matamis. Amoy lalaking-lalaki ang bahaging iyon ni kuya na lalong nagpainit sa 'kin.
Kahit ano'ng gawin ko, hindi ko talaga magaya ang ginawa ni tatay na kayang ipasok ang lahat sa loob. Masyado kasing mahaba at namumuwalan ako. Nag-concentrate na lamang ako sa ulo ng kanyang ari. Inisip ko na lamang na totoong lollipop nga iyon.
Napapaliyad naman si kuya Jin. Ungol siya nang ungol sa 'king ginagawa. Dinilaan ko nang husto at sinipsip ang ulo. May medyo maalat na likido akong nalalasahan sa bandang butas. Hindi ko alam kung ano 'yon basta para sa akin ay napakasarap.
Hindi ko alam kung gaano katagal ko nang pinaglaruan ang ari ni kuya. Kahit nangangalay na ang bibig ko ay hindi talaga ako huminto. Kakaibang sarap nga kasi ang naramdaman ko nang mga sandaling iyon.
Hanggang sa umungol nang husto si kuya Jin at kumadyot sa bibig ko. Namumuwalan ako pero hinayaan ko lang siya. Naglabasan ang mga luha sa aking mata.
"Ahhh... Daniel... ito na..."
Kasabay nang napakahabang ungol ni kuya ay biglang may pumutok na mapaklang likido sa loob ng bibig ko. Malapot iyon at napakarami. Manamis-namis na may kunting alat. Mainit rin iyon.
Naramdaman kong nanginginig ang buong katawan ni kuya. Lumiliyad siya at hindi tumitigil sa pag-ungol.
Patuloy pa rin ako sa paglalaro ng ari niya. Mas lalo akong ginanahan sa pagsipsip ng ulo dahil sa mga lumalabas na likido.
"Tama na, Daniel..." mayamaya ay sabi ni kuya.
Kaya tumigil nga ako kahit gusto ko pa talagang paglaruan 'yon. Matigas pa rin kasi ang ari ni kuya.
"Masarap?" tanong niya. Seryoso ang kanyang mukha.
Hindi ako tumugon. Sa halip ay ipinakita ko sa kanyang nilunok ko ang lahat ng lumabas mula sa kanyang ari. Pinahid niya ng daliri ang gilid ng labi ko at ipinasok iyon sa aking bibig. May mga likido palang kumalat sa mukha ko. Hindi ko na namalayan 'yon. Sobrang dami kasi.
Bago lumabas si kuya Jin sa bintana ay niyakap niya ako nang mahigpit. Sobrang higpit. Hindi ko alam kung bakit pero biglang sumibol ang matinding kaba sa dibdib ko habang kayakap siya.
Hindi agad ako nakatulog nang gabing 'yon. Okupado ni kuya ang isipan ko. Kaagad ko rin siyang namiss. Ang hindi ko maintindihan ay kung bakit hindi mawala ang kaba sa dibdib ko. Bumalong din ang aking mga luha.
Kinabukasan paggising ko ay excited akong lumabas ng kwarto. Pumunta ako sa kubo para makita si kuya Jin. Gusto ko kasing paglaruan ulit ang kanyang ari. Naisip ko kasing kapag lagi ko nang nilalaro iyon ay hindi na maghahanap si kuya ng iba.
"Kuya Jin!" tawag ko. "Kuya Jin!"
Pero nakailang tawag na ako ay wala talagang sumasagot kaya naisipan kong pumasok kasi bukas naman ang kubo. Nagtaka ako kasi wala ng gamit doon si kuya. Agad akong kinabahan.
Napatakbo ako papasok sa bahay namin. Nasa komedor sina nanay at tatay. Kasalukuyan na silang nag-aalmusal.
"Anak, kain ka na. Pasensiya hindi ka na namin ginising. Ang himbing pa kasi ng tulog mo kanina," nakangiting sabi ni nanay Lea.
Hindi ako tumugon. Nakita kong tahimik lamang si tatay Rey na kumakain at parang walang gana.
"A-asan po si kuya Jin?" pautal-utal kong tanong sa kanila. Parang sasabog na ang dibdib ko no'n sa sobrang kaba.
"Umalis na ang kuya Jin mo kanina. Umuwi na ng probinsiya," tugon ni nanay.
Napanganga ako sa narinig. Para akong sinaksak nang matalim na kutsilyo sa dibdib. Ang sakit-sakit talaga. Hindi ko namalayang nangilid na pala ang mga luha ko. Hanggang sa sunod-sunod na nagsibagsakan ang mga iyon.
Hindi ko na kinaya pa kaya napatakbo ako patungo sa 'king kwarto. At doon ay umiyak ako nang umiyak.
Bakit ganito ang nararamdaman ko?
Bakit ang sakit-sakit ng puso ko?
Bakit?
Wöchentlicher Energiestatus
-- Power-
Rangliste 
-- Power-
Stein