Kapitel 37: Blank
Iisa lang ang nararamdaman ko habang nakatitig sa nakapikit na mukha ni Alex.
Pag-aalala.
Oo, sobrang nag-aalala ako sa kanya ngayon lalo pa na't hindi ako nasanay na makita syang ganito.
I've always known Alex to be a strong vampire kaya hindi ko inaasahan na makikita ko sya sa ganitong kalagayan. Ang makikita ko syang walang malay at mukhang hinang-hina.
We decided to take a rest habang hinihintay na magising ang nawalan ng malay na si Alex. They made a tent beside of a forest at doon nila naisipan syang pagpahingahin. But what's disturbing me the most...ay maski ang mga kasamahan nya ay hindi rin alam ang rason kung bakit sya nawalan ng malay...
At halatang lahat kami ay nag-aalala sa kanya...
"Well, looks like hindi na kinakaya ng katawan nya..." Maalouf whispered beside me.
Oo, dalawa kaming nagbabantay kay Alex sa loob ng tent na yun habang nasa labas naman at nagbabantay sa paligid ang ibang kasamahan namin.
My brows met saka ko sya nilingon.
"What do you mean?" I asked him.
Hindi sya sumagot. Nanatili lang syang nakatitig sa natutulog na si Alex. At nakikita ko sa mga mata nya ang pag-aalala.
But then he smiled and turned to me.
"Oh nothing..." he said with that big grin on his face. "Ganito lang talaga si Alex. Mahina ang katawan nya kaya siguro hindi nya kinaya ang mahabang paglalakbay. Hahahahahaha!"
Tama.
Mula sa alaala ko ay ganito talaga ang dating Alex. May mahina syang katawan kaya siguro ngayon na umi-epekto ang nakakapagod na paglalakbay namin.
I turned to him and touched his peaceful handsome face.
Nakapikit sya at sa totoo lang ay hindi talaga ako sanay na makita syang ganito. Nasanay lang ako sa laging masungit na mukha nya at ang sobrang pagiging overprotective nya sa akin kaya nababaguhan ako na makita syang nagkakasakit ng ganito.
Nakita kong hindi parin nawawala ang red horizontal lines na nasa kanang pisngi nya.
And that made me wonder...ano ba ang ibig sabihin ng mga red horizontal lines na 'to? At bakit lumalabas ito sa kanya sa tuwing ginagamit nya ang kapangyarihan nya? Napansin ko din na sa buong Arcadian Knights ay sya lang ang may ganito.
Nilingon ko uli si Maalouf.
"Ano ba ang ibig sabihin ng mga red horizontal lines na nasa kanang pisngi nya?" I asked him.
For a moment, may nakita akong pagkabigla sa mga mata ni Maalouf na para bang hindi nya inaasahan ang tanong na iyon. Pero agad din syang nakabawi at nakangiti syang lumingon sa akin.
"It's a seal" he said.
My brows met.
"Seal?"
Pero hindi pa man sya nakakasagot ay bigla nalang sumulpot sa may bungad ng tent si Raven. At nakikita kong sobrang seryoso ng mukha nyang nakatingin kay Maalouf.
"Maalouf" Raven called him.
Pero hindi nya ito nilingon at nanatili lang syang nakatitig sa mukha ni Alex. And then he smirk.
"You're faster than I thought" he answered to Raven without looking at him.
My brows met.
Bakit nya sinabi kay Raven yun?
But in a cold and emotionless voice, Raven spoke.
"Let's talk" Raven said.
Ngumisi lang si Maalouf na mas lalong nagpataka sa akin.
"Oh geez" he said saka nya inilagay ang dalawang kamay nya sa batok at nilingon si Alex. "Dude, wake up. She needs you"
Natigilan ako nang dahil sa sinabi nyang iyon.
But before I get the chance to speak ay tumayo na sya at nakangiting nilingon ako.
"Take care of yourself, Annah" he said.
At hindi ko alam kung bakit may parte sa akin ang nanlamig nang dahil sa sinabi nyang iyon.
Nakangiti sya nang sabihin nya yun pero pakiramdam ko ay may ibang ibig sabihin ang sinabi nya.
He just smiled at me and without saying anything ay tumalikod na sya at sumama na kay Raven sa labas.
While I was left there, confused and deeply dumbfounded.
********************
It's a seal.
Seal...
Pero para saan ang seal na yun?
At bakit pakiramdam ko ay itinatago din nila sa akin kung para saan ang seal na yun? Pero ano naman ang rason nila at itatago nila sa akin kung ano ang ibig sabihin nun?
Naipilig ko nalang ang ulo ko.
Nagiging paranoid lang siguro ako. Nagiging paranoid na ako sa pag-iisip na ang dami nilang itinatago sa akin.
Lumabas nalang ako ng tent at sumilip sa mga kasamahan namin.
Hindi parin gumigising si Alex at sa totoo lang ay mas lalo akong nag-aalala.
Pero agad din akong napapasok sa loob ng tent nang makita ko sa kalayuan na nag-uusap sina Maalouf at Raven. At mukhang galit na galit silang pareho.
My brows met.
Minsan ko lang makitang magalit si Raven at sa tingin ko ay malaki ang rason kaya nagagalit sya ngayon sa mukhang galit din na si Maalouf.
Pero napukaw ang mga iniisip ko nang mapansin kong gumalaw ang daliri ni Alex.
Mabilis akong napaupo sa tabi nya at hinawakan ang kamay nya.
"Alex?" I shook him. "Alex?"
Nakahinga ako ng maluwag nang makita kong unti-unti nyang binuksan ang mga mata nya.
Sobrang saya kong napatitig sa gwapo nyang mukha lalo na nang tuluyan ko nang makita ang emerald eyes nyang iyon.
"Alex..." ang sobrang sayang sambit ko saka hinaplos ang noo nya.
Dahan-dahang napatitig sa akin ang mga emerald eyes nyang iyon. At nakita kong unti-unti naring nawala ang mga pulang horizontal lines na nasa pisngi nya.
"Alex...are you okay?" ang nag-aalalang tanong ko sa kanya.
Pero...
Pero nabigla ako sa paraan ng pagtitig nya sa akin ngayon.
His eyes is blank while he kept on staring at my face. Nakatitig lang sya sa akin na para bang hindi nya ako kilala. Na para bang ngayon nya lang ako nakita sa tanang buhay nya.
"Alex?" ang nag-aalalang sambit ko.
Hindi ko alam.
Pero nakaramdam ako nang panlalamig sa paraan ng pagtitig nya sa akin.
For a moment ay nakatitig lang sya sa akin ng ganun but then he blink at doon ko na nakita ang pagkabuhay ng mga mata nya nang tumingin sya uli sa akin.
"A-annah?" he whispered.
Pero hindi parin ako nakaka-recover sa paraan ng pagtitig nya sa akin kanina.
Bakit ganun?
Bakit for a moment ay pakiramdam ko ay hindi nya ako kilala sa paraan ng pagtitig nya sa akin?
Pero mas nabigla ako nang bigla nalang nya akong hinila at niyakap ng sobrang higpit.
Unti-unting nanlaki ang mga mata ko lalo pa na't sobrang nabigla ako sa ginawa nyang iyon.
"Of course, you're fine..." he whispered into my ear. "I will never hurt you...I know that...I will never do that..."
Paulit-ulit nyang sinasambit yun gamit ang sobrang nag-aalalang boses nya habang ramdam ko ang mainit na yakap nya.
Pero ano bang ibig sabihin nun?
Bakit nya sinasabing hindi nya ako sasaktan?
What's happening to him?
"A-alex..." I whispered at akmang hihiwalay sana ako sa pagkakayakap nya pero mas hinigpitan nya pa ang pagyakap sa akin.
"Please don't go..." he whispered habang yakap-yakap ako ng sobrang higpit. "Just stay here...just stay with me..."
I can sense something on his voice.
Like he's scared.
Like he's so hopeless.
Like he's a five year old kid who is so scared to get be left behind. I never saw Alex to be like this. Kaya pakiramdam ko ay nakaramdam ako ng pinaghalong pagtataka at awa sa kanya.
Ano bang nangyayari sa kanya?
Why is he acting so weird?
Na para bang bumalik sya sa dating Alex na nakilala ko nung mga bata palang kami...
Na para bang may kinatatakutan sya pero hindi ko alam kung ano yun...
But whatever it is...
I sigh at niyakap ko rin sya ng mahigpit.
"I'll stay..." I whispered.
...I know in my heart that I can't leave him until all of these questions have been answered.
to be continued...
AUTORENGEDANKEN 
ImHannahLucas
ImHannahLucas Hello! Thank you for always waiting for my updates! Hope you'll leave your comments and votes! Thank you! <3
Wöchentlicher Energiestatus
-- Power-
Rangliste 
-- Power-
Stein