Kapitel 14: Kabanata 14
Lady in red
Sumapit ang gabi, ang kaninang kulay kahel na kalangitan ay napalitan ng madilim na langit.
I slowly looked up the sky above and smiled a bit, the moon arrive dauntlessly. It was bold and courageous but somehow it's lonely, so full of insecurity and imperfections. I'm just like the moon, lonesome, doleful but just like the moon, I'm shine bright even with a blanket of darkness.
Huminga ako ng malalim, pinuno ng lakas ng loob ang bahag na puso. I fluttered my curly hair nervously kasabay nito ang mariin kong pag pikit nang maulinigan ang dumating na sasakyan.
Hinanda ko ang sarili, hinila ang sling bag at hindi na pinasadahan pa ng tingin ang sarili sa salamin.
I open the door for him, I was stunned like I always do. Humataw ng husto ang puso ko buhat ng mabungaran ito.
A light stubble on his square jaw matched his gray suit and his tawny brown hair giving him a mutinous look.
He stare down at me with his pitch-black eyes. I saw a bit of astonishment in his face but quickly disappeared and was replaced by an expressionless mask.
"Shall we?" he ask after a beats of silence.
I nodded, hindi na pinansin pa ang pag suri nito sa suot kong red colored dress.
The warm atmosphere suffused me, habang palapit kami ng palapit sa party ay mas lalo ring lumalakas ang kaba sa dibdib ko. Ilang buntong hininga ang pinakakawalan ko sa tabi nito na tahimik lamang na nag mamaneho.
"I asked Alessandra to join us at the party," he said, then he shrug a bit.
Lumingon ako dito na puno ng kaba sa puso. Gusto kong tanongin kung ano ba ang sinabi nito, oh kung galit ba siya na ako ang kasama ni Gabriel sa party, ngunit pina ngunahan ako ng hiya.
I guess I'm just being paranoid. I don't understand why I felt concerned about it.
Nag buntong hininga ito bago mag iling, I also heard a gnashing teeth while his two hands locked on the wheel.
"Galit ba s'ya?" hindi ko na pigilang itanong.
He chuckled,
Napalunok ako, ano ba itong naiisip ko? That's assuming, hindi ganoon klase ng tao si Alessandra.
"She was very disappointed." aniya bago muling mag kibit balikat.
Umangat ang likod ko mula sa pagkaka upo at humarap dito. My brows arch confusingly, my heart jump up to my throat dahilan para hindi agad ako makapag salita.
"Don't worry, she'll understand." his voice thick with promise.
Pero hindi sapat iyon para mapanatag ang loob ko. Huminga ako ng malalim at humarap dito.
"Gabriel–"
"I said don't worry." he cut me off, eases back to look at me.
"She's out of the town right now. May big event siyang inaasikaso, nang hihinayang lang siya na hindi siya makaka atend ng birthday party ni Reisha." he explain softly.
"Okay," I mumbled, after a long moment. Tiwala ako sa kaniyang sinabi, like I always did..
Tinuon ko nalang ang pansin sa labas ng bintana kung saan pumasok na ang sasakyan nito sa isang Pavilion. It was huge and elegant. Bakas ang karangyaan sa labas palang ng bakuran.
Again my heart was pounding fast, two hands clasped nervously. Hilera na ang sasakyan sa labas, palagay ko rin ay nag uumpisa na ang pagtitipon.
Humataw ng husto ang puso ko nang tumapak ang heels ko sa bungad palang ng pinto. I look around hearing the music blaring inside, just as I had expected they turned heads to our direction.
"Mr. Magnus!" Reisha greeted him with a hug and a kisses.
Mabilis akong nag iwas ng tingin sa nasaksihan, lalo pa ng umangat ang kamay ni Gabriel sa likod nito.
My lips pursed a bit, hindi rin nakaligtas saakin ang pagdampi ng maselan nitong katawan kay Gabriel na halatang sinadya niya.
She was wearing a black velvety dress, na mas tumingkad ang ganda dahil sa hubog ng kaniyang katawan. While her ebony black hair was in loose curls and her syrup-sweet lips screamed in a joyous way.
"Where is your wife Alessandra?" she asked after she blew away.
"She's out of the town right now, but she had a gift for you.." aniya dito matapos ay binigay ang box na bitbit nito buhat ng makababa kami.
"Oh, that was sweet! Thanks." kinuha nito ang regalo at inabot sa lalaking katabi nito.
"Let's get inside.."
Walang ka gatol-gatol itong um-absyerte sa braso ni Gabriel to escort her inside.
Nanatili ang mga paa ko sa bungad ng pinto while everyone looking at them happily, didn't aware that this man is already married.
"Excuse me.." I heard a sweet voice echoed at my back. So I turned sideways para bigyan ito ng daan ngunit humarap ito saakin.
"Do we met before?" she asked curiously.
Tila umakyat mula sa talampakan ko ang pang gabing lamig at hindi agad ako nakapag salita.
"You look so familiar." she continued, studying my face more intently.
I stammer, "I'm sorry...I–don't think so." I said, nervousness took me and turned on my heels, intending to dart away.
"Wait!" huli niya sa braso ko.
Wala akong pag pipilian kundi ang humarap dito na puno ng takot ang mga mata.
She open her mouthed to speak, but suddenly someone's interrupted us.
"Julianna?"
Mabilis ang naging paglingon ko sa boses na nagsalita.
My lovely mouth widened, "Marcus?" I uttered a sound of relief.
Sandali muna itong sumulyap saakin at tumango bago lapitan ang babaeng tinawag.
"It's nice to see you again!" he politely said to the woman in front of me.
"Oh, Hi!" she walk towards to Marcus and give him a warm kiss on the cheek kahit pa katabi nito si Sarah wearing her fitted V-neck gown.
Naka hinga ako ng maluwang nang bumaling na dito ang atensyon ng babae. Pinag pasalamat ko ang pagdating ni Marcus na siyang sumulyap pa saakin bago tumango muli.
I swallowed forcefully bago tumalikod na sa mga ito. I was really getting conscious at the way people were staring at me. Naglakad ako na hindi alam ang direksyon na pupuntahan, hindi ko na kasi makita kung nasaan ba si Gabriel.
Pinili kong maupo sa isang sulok na lamesa kung saan malayo sa lahat. Mula dito tanaw ko ang halos lahat ng bisita. Hindi pa rin maalis ang kaba sa dibdib ko habang isa-isang minumukaan ang mga ito.
Hindi ko pansin ang nilapag na main dish at wine bottled ng waiter sa table ko dahil sa paglilikot ng mga mata.
"Do you have a company ma'm?" the waiter asked me respectively.
I looked up at him, "Yes..I'm with my..husband." I said quietly na hindi alintana ang sinabi.
"Oh, I'm so sorry.." aniya matapos ilapag sa table ko ang dalawang wine glass at tumalikod na saakin.
Nanatili lang ang tingin ko sa bulwagan. Everyone started dancing to the music of a big band.
Namataan ko si Reisha sa gitna ng bulwagan. Her black dress billowing out as she move sexily and spun care freely.
Hinanap ng mata ko si Gabriel ngunit hindi ko ito mamataan, tanging si Marcus at Sarah lamang ang naroon na siyang nasa gitna na rin at sumasayaw.
Until a familiar figure sit beside me. Napa ayos ako ng upo habang nasa ballroom pa rin ang pansin. My heart skip a bit, lalo pa nang maamoy ko ang alak na nilapag niya sa table na humahalo sa scented perfume niya.
"I saw you with Marcus, earlier." he started leaning against the large chair.
I gave him a curled lip and slight nod affirmatively. "She's with Sarah.."
"Hmm.." he nod, then took a slug of his drink.
Hinayaan ko muna siyang ubosin ang laman ng rock glass niyang hawak bago ko ito lingonin, to my surprised, I caught him staring back at me.
"Hindi mo ginalaw ang pagkain mo.." he gently said, eyes were immobile as the rest of my face.
"Uh, busog pa kasi ako." bulong ko, hindi maitago ang pamumula ng dalawang pisngi.
Hindi ito sumagot bagkus ay sinalinan ng wine ang baso sa aking harapan.
"Thanks.." I almost whisper to him.
One heavy silence settled between us, Pakiramdam ko ay umaapaw ang puso ko sa halo-halong saya at kaba.
I slowly bringing the wine to my lips, the sweet sensation pouring down my throat, creating a warm feeling deep inside my stomach. I shot up my eyes with anticipation.
"I'm done talking to Reisha, and we already close the deal." he stated.
"Wow, congrats!"
Ngumiti ako para ipakitang masaya ako sa naging resulta ng gabing ito.
The corner of his mouth lift up into a smile. Tinaas nito saakin ang glass wine niyang hawak at pinag tungki ang aming mga baso.
"For the successof RealSteal corporation!" he wore what he clearly though was a winning smile, and took a sipped on the glass.
I mimic his action, my lips curled around the rim of the glass, leaving a painted streak behind.
Binaba ko ang wine glass at sandaling binalik ang tuon sa bulwagan. Patuloy ang lahat sa pag sasayaw, naroon pa din sa gitna sina Marcus at Sarah maging si Reisha na may papalit-palit ng partner.
Sumulyap ako kay Gabriel na mataman ding pinanonood ang mga nasa bulwagan. He slowly took a sipped on his wine glass and shifting sideways..to look at me in the eye.
"Wanna dance with me?" he asked in a softer voice.
I was stunned, hindi ko napigilang umawang ang mga labi sa kaniyang naging tanong. Wala sa loob na binalik ko ang pansin sa dance floor.
"Sorry..hindi kasi ako marunong sumayaw." pagtanggi ko kahit ang totoo ay umiiwas lang ako sa ibibigay nilang atensyon saamin ni Gabriel kung sakali.
"Really? everyone can dance." he chuckled with so much amusement.
Sunud-sunod akong nag iling, paano'y nararamdaman ko nanaman ang pag-iinit ng dalawang mata ko. Akala ko ay bubuti na ang pakiramdam ko dahil sa nawala na ang lagnat ko kanina. Pero heto nanaman at parang ina-apoy ako ng lagnat.
Mabuti nalang ay namataan ko sila Marcus na palapit sa aming lamesa. Bahagya pa akong sumulyap kay Gabriel na sinimsim ang kopita ng alak bago umayos ng upo.
"Gabriel!" Sarah greeted him.
Agad na tumayo ang huli para ito alalayan maka upo sa silyang katabi nito na agad din tinabihan ni Marcus.
I bit my inner lip, nang dumaplis ang tingin saakin ni Sarah.
"Hmm, kasama mo pala ang bago mong secretary, what is her name again?" she asked bluntly. Looking at me with close scrutiny.
Gabriel turned sideways, "Meredith," aniya dito.
She smirked, that smile was so damn annoying. Lantaran kasi nitong sinulyapan ang ayos ko, I got irritated kaya hindi ko napigilang irapan ito.
She hitched her brows at me. Mas pinili hilahin ang wine glass na kalalapag lang ng waiter para sakanila.
"Anong balita? Did you close the deal with the Gonzales Trading?" Marcus asked him seriously.
"Yes, she will be signing a contract tomorrow." pinag mamalaki nitong sinabi kay Marcus.
"Well, congrats! I proposed a toast to your partnership with Gonzales Trading!" Sarah sweetly announced.
Agad na tinaas ni Marcus at Gabriel ang kani-kanilang mga wine glass bago ko itaas ang saakin.
"Cheers!"
Sabay-sabay nilang ininom ang laman ng wine habang mas pinili ko lang na mag ngiti sa mga ito.
Mataman ko rin pinagmasdan sina Marcus at Sarah, at base sa kinikilos ng mga ito, may relasyon nga ang dalawa. But how about the girl name called Abbie? Diba ito ang kasama niya noong pa house blessing sa bahay nila Gabriel last month?
Napa iling ako sa bagay na 'yon. Ang mga lalaki talaga, makakita lang ng mas maganda at mas sexy, agad-agad na nagpa palit ng babae. Parang nagbibihis lang ng damit kung mag palit.
"Kaylan naman ang uwe ng magaling kong kapatid?" Marcus asked, talking about her sister Alessandra.
"Maybe, Saturday or Sunday night." he replied without so much immersion.
Tumango dito si Marcus matapos ay bumaling naman ang tingin saakin. Napalunok ako dahil sa klase ng pagtitig niya. My heart also throbs, parang may nais kasi itong ipakahulogan sa mga titig niya.
"Hindi kaya nawawalan na kayo ng oras sa isa't-isa? Puro trabaho nalang ang ina atupag n'yo gayong kaka-kasal n'yo palang?" Marcus added, bringing the wine to his lips manly.
Gabriel sighed deeply at that, "Your sister is real workaholic.."
Sumulyap muli sa direksyon ko si Marcus bago mag-iling.
"She overthinks a lot, she gets mad at pretty things and her attitudes gets crazy sometimes. I'm sure, kung anu-ano nanaman ang tumatakbo sa utak ng isang iyon ngayon. Kanina pa niya hindi pinapatahimik ang phone ko." he said in a vicious tone of voice.
I crunch my teeth over my lip harder than I ever had. Mabilis din akong nag yuko dahil hindi nito inaalis ang pakakatingin saakin.
"We already talked about that issue," Gabriel said seriously.
"Good to hear that from you. Ayoko lang magkakaroon kayo ng problema ni Alessandra. Lalo na sa usaping third party." Marcus directly said to Gabriel, sandali pa itong sumulyap kay Sarah na umirap lang sakaniya.
He breathed out, "Kilala mo ako, alam mong hindi ko kayang lokohin si Sandra."
I sighed painfully, mas piniling ituon ang pansin sa wine glass na nasa harapan ko at tahimik iyong sinimsim.
"I have a better Idea, bakit hindi pa kayo mag anak? Para naman hindi na napa-paranoid ang asawa mo." Sarah suggested and smile devilishly at that.
"Silly girl!" Marcus pinched her nose.
"I'm serious, Marcus!" Sarah rolled up her eyes, parang hindi niya boss ang mga kaharap nito kung magsalita.
"We're planning to have a baby next year." he declared, settling his back against the chair and took a slug on his drink.
I shot up my eyes painfully. Now I finally know what those characters felt that I read about in books, Kung paano sila masaktan at kung paano itago ng isang ngiti ang kirot sa puso. I thought those simple feelings are just fictional, but I was feeling actual pain in my heart hearing him say that.
"Pag nangyare yan, siguradong hawak kana sa leeg ng kapatid ko." May laman nitong sinabi kay Gabriel.
I suddenly felt awkward, hindi lang dahil sa sinabi nito kay Gabriel kundi dahil kung paano ako tignan ni Marcus sa huli nitong sinabi.
Gabriel, let out a deep sighed. Hindi na ito nag komento sa sinabing iyon ni Marcus.
Sinulyapan ko ito, his prominent jaw protruded and his face turned a sullen dark.
If truth told, halatang tinatakot nito si Gabriel base sa binitawan niyang salita. Kayang kaya nitong panghimasukan ang problema nilang mag-asawa. And he directly have an authority to control over his decision.
I snapped out of my thinking and looked at Marcus again. Seryoso na muli nitong kausap si Sarah, unti-unting bumabangon ang kaba sa puso ko. Gusto kong isiping naghihinala na saakin si Marcus pero siguro hanggang doon nalang muna ako. Ayoko munang bigyan ng kulay ang mga tingin nito saakin.
Sandali pa ay nag dilim ang buong paligid. Natuon ang pansin ng lahat sa gitna nang tumapat ang spot light kay Reisha. Tumugtog ang banda sa saliw ng malamyos na musika. Everyone looked at her with admiration. She owned the night and the dance floor.
"Do you hear that music? That is one of my favorite! Come on, darling!" Sarah told to Marcus.
Hinila nito ang kamay ni Marcus patungo sa bulwagan. Sumulyap muna ito saamin bago umiiling na sumunod na lamang ito kay Sarah.
After a beats of silenced, nilingon kong muli si Gabriel. Kung kanina'y maaliwas pa ang muka nito, ngayon ay tila hindi ko na ito ma-pinta. Marahil ay hindi nito nagustohan ang mga narinig mula kay Marcus kanina.
"Uh, ayos ka lang?" nag aalala kong bati dito.
He lean his back with fashion. Hindi ko napigilang mapa lunok, agad na kumabog ng husto ang puso ko dahil sa paglingon nito saakin. His eyes look at me intensely.
"Yeah," he said in a joyless expression.
Nanatili ang mga titig ko dito, hindi pansin ang pag awang ng labi. We exchange look for a long moment. Until he closes the distance between us.
Buong rahan itong yumukod sa gilid ko, ramdam ang init ng kaniyang palad sa likod ng silyang kina uupoan ko.
"Do I forgot to tell you that...you're so lovely tonight?" he almost whispered to me.
I froze in my seat, suddenly I feel warm all over. Blushed seared through my both cheeks. Hindi agad ako nakapag salita, lalo na nang maramdaman ang mainit nitong hininga sa pisngi ko.
Lubos kong pinag pasalamat na madilim sa pwesto namin ngayon, tanging malikot na disco ball lamang ang pumupuno sa paligid.
"Uh, S-salamat.." natataranta kong sinabi. Unti-unti akong umayos ng upo at nag tangal ng bikig sa lalamunan.
Buong akala ko ay aayos na ito ng upo ngunit labis kong ikina gulat ng gagapin nito ang palapulsuhan ko.
"Dance with me..." he utter..
Bago pa ako maka tanggi ay buong ingat na niyang hinila ang kamay ko patayo. Wala akong nagawa, he's too strong and dominating, kahit pa sabihing marahan niya lamang akong ginigiya sa gitna ay hindi ko kayang kumawala. Kayang kaya niyang gaposin maging ang puso ko na walang kahirap hirap.
Dahil madami ang tao sa gitna hindi pansin ang paglapit namin. Gayon pa man ay halo-halo ang kaba at takot na pumupuno saakin.
Gabriel hold my hand tightly, while the other hand sweeps up my side, fingers flexing over my ribs. I shut my eyes with anticipation.
He stare down at me, karuwagan mang masasabi pero hindi ko ito kayang tingalain.
"Are you feeling nervous?" he murmurs..
Pumikit ako at nag iling, I push away the tiny space between us but the pressure of a warm hand on my back makes me tremble.
"I've been thinking that...I have a huge impact in you.." he spoke in a stern voice.
I bit my inner lip, lashes fall down to my feet. Tama siya, malaki pa rin ang epekto niya saakin lalo na ngayon, ngunit ayokong isipin niya na totoo ang sinasabi nito.. So I tilted my head upward and looked straight to his face even my pulse is beating fast.
"I don't think this very professional, Mr. Magnus."
"I'm not being professional with you at all," he said, the corner of his lips would be sombre was a crease of amusement.
"What would I be to you, then?" I asked with a frowned.
Hindi ko alam kung saan ko kinukuha ang lakas ng loob para salubongin ang mga titig niya. Kahit pa ang alam ko tuluyan na akong binigo ng aking puso, na wala ng lubay sa pag tibok.
"I just want to be with you tonight, it is a simple, and as complicated as that." he answered sweetly.
Mas lalo kong naramdaman ang mahigpit nitong yapos sa likod ko. There are no visible gaps between us, I almost smell his scent under his gray suit.
Wala na akong nagawa kundi ang pumikit at humilig sa mga balikat nito. His strong arms seemed very protective when wrapped around my frail body. It fluttered at the feeling of his body pressed against mine.
My body sway with movement of his. Nagpatangay ako sa gusto niya. We dance like we used to, like we own the night, hindi alintana ang mga mapanuring mata sa paligid.
"They are watching us.." he almost whispered to me.
Agad akong dumilat, mabilis sana akong kakawala ngunit mahigpit niya akong yapos.
"Mr. Magnus!" I expelled, and made a startling move to step out.
"Hey, relax.."
Mas lalo lamang niya akong niyapos, pigil nito ang likod ko gamit ang mala bakal niyang palad. Mabilis naman lumipad ang tingin ko sa lahat, abala pa rin ang ilan sa pag sa-sayaw, habang ang ilan ay pinapanood ang mga nasa gitna.
I saw Marcus watching us from their seat, curiosity flashed in his deep dark eyes. Napalunok ako ng laway, dumagundong ang kaba sa puso ko.
Ano nalang ang iisipin nito saamin ni Gabriel ngayon? Imposibleng hindi ito mag hinala sa ayos namin habang nag sasayaw.
"Gabriel, let's go back to our seat. Si Marcus!" nababahala kong sinabi.
His eyes darken the pale brown to almost black. "What other think of you is none of your business."
Nanlaki ang mata ko, kailangan ko pang kumurap para maging malinaw saakin ang sinabi niya.
"Please, Gabriel.." I said in a low crack voice.
He sighed heavily.
"Let's go home, its late.." aniya saakin bago kumalas at walang takot na hinila ang kamay ko palayo sa bulwagan. Imbes na sa direksyon nila Marcus kami tumungo ay sa lamesa ni Reisha ako nito dinala para na mag paalam.
Hindi ko na maintindihan ang pinag uusapan pa nila dahil bumibinge pa rin saakin ang malakas na tibok ng puso ko.
Habang daan ay hindi pa rin ako mapakali, Iniisip ko si Marcus at ang mga sasabihin niya. Sigurado akong may kahulogan ang mga titig nito saamin kanina na nag papa kaba ng husto sa puso ko.
Nilingon ko si Gabriel, kampante pa rin itong nagmamaneho sa tabi ko. Hindi man lang mababakasan ng pagkabahala.
Pumikit ako ng mariin, and filled my lungs with salty air before I turned my head to his side.
"Gabriel.."
His eyes shifted on me, he fixed me with his steely dark gaze.
"It's alright, you have nothing to worry about." he said and tapped my head gently.
Pumikit ako sa kaniyang ginawa, unti-unting natunaw ang pag aalinlangan ng puso ko nang marahan niya itong haplosin.
Whats wrong with me? Why did his simple gesture give me this warm, fuzzy feeling inside my stomach?
Kung hindi pa pumarada ang sasakyan nito sa tapat ng aking apartment ay hindi nito iba-baba ang kamay.
Pinatay nito ang engine, ako naman ay naging abala sa pag tanggal ng seatbelt na naka yakap saakin. Sumulyap akong muli dito matapos kong mahubad ang seatbelt.
"Salamat sa paghatid." I said in a low tone.
He ran his free hand through his hair very manly. Napa labi ako at mabilis na nag iwas ng tingin dito.
The street lights flashed and the wind came fine smoothly, it is soft and lilting. Dumaan pa ang ilang segundo bago ko maisipang hawakan ang door handle.
"I had a great time with you tonight." he mumbled to me.
I turned red. I knew I did. My face became a color of a rival rose-pink hue of my lovely dress. Nais kong salubongin ang mga titig nito ngunit labis ang karuwagan ng puso.
"You're welcome...sir" I said under my breath.
Tuluyan ko ng binuksan ang pinto ng kaniyang SUV ngunit bago ko pa nagawang bumaba ay naramdaman ko na ang mainit nitong palad sa braso ko.
Mabilis ko itong ni lingon. Maagap nitong hinuli ang pisngi ko, hand rested below my ear. I sits frozen, from both fear and excitement.
I hesitantly looked up at him. Gustong bumuka ng mga labi ko ngunit hindi ko magawa. Nakakapaso ang mga titig nito kasabay ng ilaw na sandaling pinag kakait ang liwanag saamin.
Marahas itong nag pakawala ng buntong hininga, mababanaag din ang pag iigting ng mga panga.
"I knew we cross the line..but I want to taste you like a sin.." his voice is low and husky.
"Gab.." I whisper, not even so sure why.
Before I knew, he yanked me to him and covered my mouth with his in a hungry kiss. We kissed like we invented it. Not innocently, like a hot passionate and demanding.
Para akong lumutang sa alapaap dahil sa bilis ng pangyayare. His lips is not a foreign touch to mine. For him, it was a sexual desire and for me, it was a reason to hold on..
I slowly move my hand to the back of his head, then allow my fingers to touch his hair, nang sa ganon ay wala ng distansya pang maiiwan sa pagitan namin.
His insistent mouth was parting my tremble lips, tongue delving deeply. Kung hindi ko sasabayan ang init ng kaniyang halik ay tiyak na ikalulunod ko.
Oh damn! I miss him so bad!
Ramdam ko ang nag aalab nitong haplos sa aking balat, maging ang pagbaba ng sleeve ko dahil sa kaniyang kapusokan.
He tears his mouth from me, I drew a breath and force it out, trying to calm the thunder of my heart.
"Meredith.."
I gasp with the rough of his voice. Pumikit ako ng mariin, fingers curl around his gray suit.
"What are you doing to me?" his voice is rough and growl.
And before I spilled my final word, his mouth closing down on mine...
Wöchentlicher Energiestatus
-- Power-
Rangliste 
-- Power-
Stein