Kapitel 75: Friends
>Sheloah's POV<
Tiningnan ko si Shannara, na katabi ko ngayon dito sa ilalim ng puno malapit sa sementeryo. Wala naman masyadong zombies so we chose to stay here for a while.
"Umm… Sheloah, right," tanong niya.
I nodded. "Yeah. My name is Sheloah," sagot ko sa kanya.
Tiningnan ako ni Shannara. "Tanong lang… paano ka napadpad dito," tanong niya and I gave her a shrug.
"Recklessness," sagot ko na lang sa kanya.
Nginitian niya ako tapos tumingin siya sa sahig habang nakangiti parin siya. Somehow, I can't help myself think na parang ako si Shannara. I'm also that of a happy person. Ngiti nang ngiti palagi kahit mahirap na ang kalagayan ngayon. Natatakot nga lahat ng mga pangyayari ngayon, pero siyempre I still try to keep positive. That is the only thing that would keep me going.
"Ewan ko ba. Nakaka-relate ako no'ng sinabi mo recklessness ang pagpunta mo rito," sabi sa akin ni Shannara at tiningnan ko siya.
"Bakit mo naman nasabi 'yan," tanong ko and she shrugged her shoulder.
"I came here, too, with the same reason," sagot niya sa tanong ko at hinawakan niya kamay ko. "Sa tingin ko, it's all because of love," dagdag sabi pa niya at natawa ako dahil sa sinabi niya. Nakakagulat kasi! How does she know that it's all because of love?
No'ng tumahimik kami, biglang tumunog yung tiyan namin at nahiya kami sa isa't-isa dahil gutom na gutom na pala kami. "Umm," Shannara trailed off as she bit her lip. "Gusto mong pumunta sa bahay ko? May pagkain doon," tanong niya at tumango ako sa sinabi niya.
"Sure," sabi ko na lang sa kanya at tumayo kaming dalawa habang naglalakad kami papunta sa bahay niya.
"Malapit lang yung bahay namin dito sa sementeryo. Pero sa mga days na nag zombie apocalypse na, ngayon lang ako umuwi roon after I got the gun and ran off in the cemetery," sabi sa akin ni Shannara at tiningnan ko siya habang naglalakad kami.
"Kung malapit lang pala ang bahay niyo, bakit naman ayaw mong umuwi," tanong ko sa kanya at ngumiti siya as if there's also a bit of sadness in her eyes.
"I live with my dad kasi," she trailed off at binaril niya yung dalawang zombies sa harapan ng gate ng bahay nila bago kami pumasok. "I hate my dad," she said finally at pumasok kami sa bahay nila na ngayon magulo na dahil sa zombie apocalypse.
My heart skipped a beat no'ng sinabi niya 'yon. It's because I found someone who can relate with me other than Isobel when it comes to family experiences.
Pumunta kami sa kitchen at tiningnan niya yung mga pagkain sa ref pero wala itong laman. Pumunta naman siya sa mga shelf at nagbukas na lang siya ng Century Tuna at ng sardinas since hindi pa naman ito expired.
"Pasensya na. Wala tayong magagawa since zombie apocalypse at ito yung pagkain sa bahay," sabi niya and I smiled at her.
"I'm not asking you for anything. But thanks, anyways Hindi naman ako picky," sabi ko sa kanya at nginitian niya ako. "Tsaka… ang disrespectful at ungrateful naman pag nag reklamo pa ako," dagdag sabi ko pa as we sat down on their dining chair at kumain na kami. Walang kanin, pero okay lang basta kumakain kami.
"I bet your dad is dead right now since walang tao sa bahay niyo kundi tayo lang dalawa," sabi ko sa kanya at tumawa siya. Natawa rin ako dahil tumawa siya.
"You say it so comfortably, but, yes," react niya sa sinabi ko at nginitian ko siya.
"We both hate our dads that's why," sabi ko at tumango siya. Naiintindihan namin ang isa't-isa.
"So… friends," tanong niya and she held out her hand.
"Friends," sagot ko sa kanya and we both shook each other's hand.
AUTORENGEDANKEN 
MysticAmy
MysticAmy Please rate my chapters, add my story to your library, leave a comment or a review, and send me power stones. Thanks in advance!
Thank you for reading my story!
Wöchentlicher Energiestatus
-- Power-
Rangliste 
-- Power-
Stein