Kapitel 12: Chapter 12: Change

CED'S POV

Nasa mansion na kami ni Feira. Pinark ko lang ang sasakyan bago lumabas ng kotse. Pagkalabas ko ay lumabas narin si Feira.

"Ced? Salamat sa pagsama sa akin don." Nakangiti niyang sabi.

"Tss. Ni wala nga tayong isang oras don." Suplado kong sabi.

"At least naranasan ko ang isang bagay kahit saglit lang." Sabi niya.

"Ewan ko sayo. Mauna na ako sa taas. " Sabi ko sa kaniya.

"Hahaha baka ako pa nga mauna eh.", Tawang sabi niya at naglakad na siya na nakalutang sa ere sa gilid ng mansion hanggang sa pataas na siya ng pataas.

Pagpasok ko sa loob wala na ang mga maids. Nasa kaniya-kaniyang quarters na. Dumiretso muna ako sa kusina upang uminom ng isang basong tubig. Pagkatapos ay umakyat na ako sa taas.

Habang naglalakad ako sa hallway bigla nalang nag-vibrate ang phone ko. Isang text galing kay Kaello.

(Jemea texted us that she will be back in Philippines this week.)

Pagkabasa ko sa text ay bigla nalang nanlaki ang mata ko sa tuwa.

'Talaga? Uuwi siya? Now i have the chance to tell to her what's really happened. I don't care if she will believe in me or not.'

Pinasok ko na ulit ang cellphone ko sa bulsa at pumasok na sa silid. Nakita ko si Feira na naka-upo sa veranda habang nakatingala. Pinagmamasdan siguro ang payapang gabi.

Hinubad ko na ang coat at necktie ko bago pumasok sa banyo para magbanyo.

****

FEIRA'S POV

Napansin ko na pumasok si Ced sa banyo. Tumayo ako at pumasok sa loob. Tinitignan ko ang mga pictures niya mula nong baby pa siya hanggang sa nagbibinata.

"Ang cute cute niya masyado noong baby pa siya."

Kinuha ko na naman ang isang picture frame na kung saan naka tuxedo siya.

"Grabe ang gwapo niya dito!" Mangha kong sabi.

"Kahit anong anggulo talaga!. Kaso minsan moody ang taong to." Pagsasalita kong mag-isa.

Napako ang mga mata ko sa isang picture frame na may kayakap si Ced na babae. Kitang-kita sa larawan na ito ang puno ng pagmamahal. Iyong ngiti ni Ced habang yakap ang babae ay ubod ng liwanag, pati rin ang kaniyang mata.

Dahan-dahan ko iyong ibinalik sa dating pwesto at lumutang sa ere papunta sa veranda.

Napahawak ako sa aking dibdib. Nakakalungkot isipin na wala na itong pintig. Na wala na talaga akong magagawa upang makasama siya ng matagal. Kahit patay na ako, pagkasama ko si Ced para akong nabubuhay. Nabubuhayan ako ng loob at higit sa lahat siya ang nagbibigay kakaibang pintig sa puso ko.

"Pumasok ka na sa loob. Pumapasok ang malamig na hangin eh!" Biglang sabi niya na nagpabalik sa aking reyalidad.

Lumingon ako upang harapin siya.

"Ayaw mo sa ganitong klaseng hangin?" Nakangiti kong tanong.

"No. I prefer the air conditioning. Not like that cold wind that could give me goosebumps. Now, get in!" Supladong sabi ni Ced at nginitian ko lang siya habang lumulutang papasok sa loob.

Pagkalapit ko sa kaniya ay inilapit ko ang aking bibig sa kaniyang tenga at hinipan to.

"AAAAH! DAMN, FEIRA.! WHY DID YOU DO THAT?!" Sigaw niya habang ang isang kamay ay nakatakip sa kaniyang tenga na hinipan ko. Natawa naman ako sa itsura niya.

"HAHAHA. Trip ko lang. Ba't namumula ka asawa ko.?" Mapang-asar kong tanong.

"Aish! No, I'm not!" Inis niyang saad at naglakad papunta sa kama niya. Kinuha niya ang kaniyang laptop sa gilid ng kaniyang kama at binuksan ito. Nandito lang ako sa sofa, sa gilid ng kama na may kalayuan ng sampung hakbang.

Pinagmamasdan ko lang siya. Kitang-kita mula rito ang tangos ng ilong niya.

"Hi" rinig kong sabi ng kung sino. Ang boses ay nanggagaling sa laptop.

'Sino ang ka-video call niya'

Pinagmasdan ko ang ngiti sa mukha ni Ced, ang ganiyang ngiti na hindi niya pa binigay sa akin. Lagi lang seryoso, minsan tipid lang.

"Jemea!" Masayang sambit niya sa pangalan nito.

Hindi ko alam pero bigla lang akong nalungkot. Humiga ako sa ilalim ng kama na di niya namamalayan.

Huminga ako ng malalim habang nakatitig sa taas ng kama na kung saan nakahiga si Ced.

"I'm so happy when they told me that you already in your house. I'm so happy that nothing bad happens to you"

"Who told you?"

"The boys."

"Jemea?"

"Hmm?"

"I'm sorry"

"No, I'm sorry. I didn't do anything to stop my parents to marrying me to someone. You're the one that I dream to marry, Lance. Two days, after our wedding you never came to our family dinner. My parents were so mad about you."

"Are you mad at me?" May halong lungkot na tanong ni Ced.

"No, I'm not. I'm just confuse why you're gone. I'm so worried because you are not that Lance that I used to know who never prioritize me first. You always put me first before anything else. That's why I wonder what happened to you. Why you never came to our wedding day and seeing myself marrying to someone else not to the guy I wanted to."

"I'm so sorry, Jemea. Something happened to me." Sabi ni Ced.

Lumabas ako sa kama at tumayo sa may paanan niya. Gulat siyang napatitig sa akin at nginitian ko lang siya.

"Sabihin mo na ang totoo" bulong ko na sakto lang siya ang makarinig.

"What is it, Lance?"

"Um, I just thought that...D-did you find me when I'm gone? I'm just two weeks gone, Jemea. Did those thoughts came to your mind instead of following your parents? In the beginning, I am always the one who fights to our relationship. I know you love your parents more than you love me. But at least did you ever prioritize me first? No. You didn't Jemea. I did everything for you, for us. You have your own mind. Why did you allow them to control you over and over again. You didn't even wait me just a month."

"I'm sorry, Lance. I do love you. I really love you so much that I couldn't even explain. But my family is my family. You know how strict they are. I'm sorry if i don't have my own words. I'm sorry If I wasn't able to fight back for the both of us. I'm sorry If I left you hanging alone to our relationship. But, Lance. Even until now you are still my love. From now on, I'll be the one fighting for you."

"No. You're too late. Someone already fights for me. Someone who prioritize me first, willing to sacrifice just for me. She's the only person who did that to me. We can't go back to what we are now. Everything changed now."

Habang sinasabi ni Ced ang mga katagang iyong ay seryoso siyang nakatitig sa akin. Nailang naman ako kaya dahan-dahan ako bumaba sa sahig.

"Maybe we're not destined to each other. Remember that you are married now. It is not good having a feelings to someone else." Sabi ni Ced at agad na sinara ang laptop at ipinatong sa drawer.

"Ano tinatayo-tayo mo diyan?! Matutulog na ako." Suplado niyang sabi at agaran naman akong tumango at pumasok sa ilalim ng kama niya na dinaig pa si flash sa bilis ko.