Kapitel 17: Chapter Seventeen
One week na since nung bumalik kami sa Manila. Inside that week, I realized how much I missed my life here. Sa isang iglap, nakalimutan ko na ang naging buhay ko sa La Paraiso at nagsimula na ulit na maging normal ang takbo ng mundo ko.
I have never talked to Tyler simula ng umalis ako. Naisip ko na lang na baka natapos na ang mga kalokohan naming dalawa ngayong andito na nga ako. Tama na rin yun.
I am here in a bar with my friends. As usual, party party. Malaya na ulit ako. Wala na ulit mga mata na nakabantay sa akin. I can finally do whatever I want.
Me and my friends are flirting with the guys sa kabilang table. Alam niyo na, free drinks. Hindi naman sa cheap kami ah? Sayang lang yung offer. We're used to this naman eh. Alam na alam na rin namin kung paano tumakas mula rito.
"So you're really not kidding when you said you hook up with a hot guy in the resort?" di makapaniwalang tanong ni April.
I nodded. "He didn't contact me again so I guess our little game's over. Sayang nga eh. He's hot and good in bed."
Nanlaki ang mata ni Tanya. "Oh please. We know you, Ken. You don't do things like that. You're more innocent than you think."
I laughed. "Mukhang ikaw ang hindi nakakakilala sa akin Tanya. He offered his self to me and please don't forget that he's hot... I can't say no. We did it hundred of times... He's just... I want to feel him inside me again."
Naghiyawan ang mga kaibigan ko. Hindi makapaniwala sa mga salitang lumalabas sa bibig ko. I really do miss him... Siya lang naman ang nakapagpasaya sa akin ng totoo diba? Malalim din ang napagsamahan sa La Paraiso.
"Parang gusto ko tuloy makilala ang lalaking yan. Ano bang meron sa kanya at napapatol ang kaibigan naming manhid?"
Ngumisi ako. "Malaki ang alaga niya."
April looked at me like she's up to something. Kilalang kilala ko ang tingin na yan. Ilang beses na ba akong napahamak dahil sa tingin na yan?
"I suddenly have a dare for you." simula ni April. "Take him here, Ken... Make him fall in love with you and break his heart. Show him who you are, Ken. The heartless Ken that only WE know."
Napatawa ako. Hindi ko alam kung anong isasagot sa sinabi niya. Break his heart? I don't break hearts. Yung mga nag-alay lang naman ng puso nila sa akin ang siyang bumasag sa mga puso nila. I didn't ask them to love me or what. They did what they did to themselves.
"We dare you, Ken. Let us see what you got."
Napalunok ako. I can't do that. Hindi ako ganung klaseng tao saka paano ko naman madadala si Tyler dito sa Manila? May sarili siyang buhay sa La Paraiso. I can't drag him here dahil lang gusto ko.
"Ohh... I think she can't do it." pangungutya ni Zyra.
"She probably can't." wika naman ni Zen.
I cleared my throat. "Of course, I can and I will." confident kong wika.
Ngumisi ang mga ito. "Ohh... Are you sure, Ken?"
"Of course!!"
"Then let's have a deal... Of course dapat may kapalit para seryosohin natin diba?" ani April sabay baba ng hawak niyang wine. "If you win, I will give you my new car and my condo unit."
Napaubo ako. "Is that serious?"
"Idagdag mo na yung sapatos ko na gustong gusto mo." ani Tanya naman.
I grin. Seriously? Ibibigay nila sa akin yun for that stupid dare? "And what if hindi ko magawa?"
"Then you have to tell your parents everything. Every secrets."
Hindi ako nakapagsalita. That's too much! Paano nilang naisipan na gagawin ko iyan? Hinding hindi ko hahayaan na malaman ng mga magulang ko ang tungkol sa akin in any way!
"You can't say no now, Ken. You already said you can and you will."
"But--"
"Just do it, Ken! What's so hard about that? If you won't, I'll tell them everything. Sa ganun, di ka na nagkaroon ng chansa na maitago man lang ang sekreto mo."
I can't believe them. Hindi ko akalain na nakaya nilang gawin toh sa akin... Dahil lang sa isang dare. If that's what they want then fine!! As if I can't do it. Konting tulak na lang naman at siguradong mahuhulog na sa akin si Tyler. I have to careful though. Isang tulak na lang rin kasi ako.
"H-hi." bati ko sa kausap sa kabilang linya. "This is Ken. I know it's really late to call... Busy kasi ako sa school. Kamusta ka na?" napakagat labi ako.
Sandaling tahimik ang nasa kabilang linya. Medyo kinabahan ako. Paano kung maling numero ang binigay ni Tristan sa akin? Gawain pa naman nung lokohin ako. Tristan's Tyler's brother. Kilala ko si Tristan. We were friends back in highschool. A very famous Laurel. Kaya nga hindi ako makapaniwala na Laurel si Tyler. I know them since I was a child and sa naaalala ko, hindi ko kailanman nakita yang si Tyler sa kahit saang okasyon.
"T-Tyler? I'm really sorry. I asked your number from Tristan. I miss you."
"Really?" he asked like he's mocking me.
"Of course. I miss you. How are you? Is everything fine? How about your band?"
I heard him laugh. "I called you a few times but you never answered... Isang linggo at ngayon mo lang ako na-miss. Nangangati ka na ba?"
Napakagat-labi ako. "I told you I was busy. Nag-aaral ako. Pumapasok ako ng special classes after class. I did some project, tapos ay nag-aral pa ako for the midterm exam. I expected you to understand. It's hard for me too."
"Baka naman masyado kang busy sa night life mo? Wala ka na bang malapitan kaya bumabalik ka sa akin?"
Huminga ako ng malalim. "Napakawalang kwenta ng galit mo. Maniwala ka man o sa hindi, totoo yung mga sinabi ko. Kahit ipagtanong mo pa rito. I called you because I miss you. Hindi ko inaasahang ganyan ang matatanggap ko. Pasensya na ha? Pasensya na talaga sa istorbo. Hindi na ako tatawag ulit."
Bago ko pa man mababa ang tawag, narinig ko itong magsalita sa kabilang linya.
"I am just tired... Sorry..."
I sighed. "It's okey. Naiintindihan ko naman."
"I miss you. Hinintay ko ang mga tawag mo."
"I'm sorry. I should have called earlier."
"I want to see you. Today's really stressful. I don't know what to do. Luke already made up his decision. Aalis na siya sa banda. I don't know kung paano ko hahawakan ang problema. I can't force him to stay. May pamilya na siya, malamang ay yun na ang priority niya."
"R-really? Bakit hindi niyo subukan dito sa Manila? Pilitin niyo ulit si Luke. Mas malapit siya kay Maria dito. Wala naman sigurong kaso kay Maria kung magpapatuloy siya sa pagbabanda."
"Kung sa Manila na kami, I don't see the point of staying. Kaya lang naman kami nabuo for La Paraiso."
Gosh. Paano ko siya mapapapayag na pumunta rito? Napaka-wrong timing. May problema pa sila. Bahala na. Wala namang expiration date ang deal namin.
"Then you should think about it. Pag-usapan niyo ulit. Kung hindi na talaga... I don't know... Find a new vocalist or something? Basta ang importante ngayon ay pag-usapan niyo ang magiging decision niyo, para walang manghinayang sa huli. I know you can handle this, baby. Talk to them again."
"Hmmm... Thank you. Gumaan ang pakiramdam ko ngayong narinig ko ang boses mo. I miss you so much. Kung pumunta na lang kaya ako diyan at magsama na tayo?"
"H-ha? Why not? Ikaw lang naman ang hinihintay ko rito."
He chuckled. "Then kung hindi mare-resolbahan ang problema, mabuti pa ngang samahan na lang kita diyan."
I smiled. Then I will pray for your problem to not be solved. Selfish. But that's the only way I know to won this dare.
Wöchentlicher Energiestatus
-- Power-
Rangliste 
-- Power-
Stein