Noong gabing 'yun, mahigit dalawang oras pang nanatili si Song Xiangsi sa
tapat ng puntod bago siya bumaba.
At kagaya ng pangako, hinintay siya ni Yang Sisi, na hindi na natiis at
nakipag'kwentuhan na sa driver. Nang makita siya nitong papalapit, dali-dali
nitong binuksan ang pintuan ng backseat para sakanya.
Sa buong byahe, wala ni isa sakanila ang gustong kausapin ang isa't-isa, kaya
bukod sa tunog ng tambutso ng taxi sa tuwing humaharurot ito, wala ng ibang
maririnig.
Pagkarating nila sa Fifth Ring Road, sinenyasan ni Yang Sisi ang driver na
ipara na siya sa gilid.
Kaya pagkahinto ng sasakyan, dali-dali niyang kinuha ang kanyang wallet,
pero nang magmamabayad na siya, biglang nagsalita si Song Xiangsi, na
kanina pa nakatulala, "Ako na."
Sa pagkakataong ito, hindi na nagmatigas si Yang Sisi at hinayaan na si Song
Xiangsi sa gusto nitong mangyari, kaya para hindi na maabala ang driver,
mabilisan niyang zinipper ang kanyang wallet at isinuksok sa kanyang bag.
"Salamat."
Dali-dali siyang bumaba, pero pagkasarado niya ng pintuan, muli siyang
huminto at tumingin kay Song Xiangsi. "Hindi ko naman talaga dapat sasabihin
sayo lahat ng 'to, pero dahil sinabi sakin ni Xu Jiamu na kasal ka na, ang sakit
lang isipin na ayaw niya ng magmahal kung hindi lang naman din daw ikaw….
Sobrang nalungkot lang ako para sakanya…"
Habang sinasabi ito ni Yang Sisi, mangiyak-ngiyak ang kanyang mga mata, at
maging ang kanyang boses ay nanginginig din. Ito kasi ang unang
pagkakataon na tumulong siya sa isang taong sobrang nasaktan siya… at ang
masasabi niya lang ay… wala siyang pinagsisisihan.
Sa kauna-unahang pagkakataon mula noong nalaman niya ang katotohanan,
nginitian niya si Song Xiangsi at nagpaalam ng mahinahon, pero pagkatalikod
niya, tuluyan ng bumuhos ang kanyang mga luha – mga luha na
magkakahalong saya, lungkot, at sakit…
Plano sana talaga ni Song Xiangsi na umuwi na sa Su Yuan Apartment kaagad
dahil naghihintay na sakanya si Little Red Bean, pero noong mag-isa nalang
siya, bigla niyang naisip na dumaan muna sa Second Ring Road.
Buti nalang bukas pa ang paborito niyang mushroom restaurant… Pero dahil
malalim na ang gabi, isa nalang ang kumakain at lasing pa, kaya medyo
maingay.
Kilalang kilala siya ng may-ari, dahil bukod sa isa siyang super star, madalas
talaga silang kumain dito ni Xu Jiamu noon. Kaya nang makita siya nito,
masaya itong sumalubong sakanya at hinatid siya sa isang pwestong sobrang
tahimik.
Hindi talaga gutom si Song Xiangsi kaya iilang putahe lang din ang inorder
niya.
"Grabe! sa tagal ninyong magkasama, hindi pa rin talaga nagbabago ang
panlasa niyo ni Mr. Xu. Pag pumupunta rin siya dito, ganitong ganito rin ang
mga inoorder niya."
Siyempre alam naman ni Song Xiangsi na ang Mr. Xu na tinutukoy nito ay si Xu
Jiamu kaya medyo nagulat siya. Noong una, hindi niya alam kung anong
isasagot niya o kung sasagot pa ba siya, pero pagkalipas ng limang segundo
hindi niya na napigilang magtanong, "Lagi ba siyang kumakain dito."
"Ay oo… Linggo linggo siyang pumupunta dito. Kadalasan magisa lang siya,
pero lagi siyang nagrerequest ng dalawang plato at dalawang pares ng
chopsticks. Tapos lalagyan niya rin ng pagkain yung isang plato." Nakangiting
sagot ng may-ari.
"Oh." Sa pagkakataong ito, hindi na talaga alam ni Song Xiangsi kung anong
isasagot niya kaya napangiti nalang siya at hindi na nagsalita.
Pagkatapos nito, umalis na rin ang may-ari para ipunch ang mga order niya.
At dahil literal na siya ang yung lasing na lalaki nalang ang customer, naiserve
kaagad ang mga ito.
Ganun na ganun pa din ang timpla ng mga pagkain… Kaya para kay Song
Xiangsi, sobrang hirap nitong lunukin, dahil sa tuwing malalasahan niya ito,
wala siyang maalala kundi si Xu Jiamu…Bandang huli, hindi niya na pinilit ang
sarili niya, at kahit halos wala pang nabawas ang mga ito, binayaran niya na
ang bill at umalis.
Alas diyes na ng gabi noong makalabas siya ng restaurant, pero imbes na
pumara ng taxi, naglakad-lakad muna siya.
Sakto, medyo malapit ang mushroom restaurant sa shopping district, kaya
noong nakaramdam na ng pagod si Song Xiangsi, hindi niya namalayan na
nasa tapat siya ng Xu Enterprise.
Binilang niya ang mga bintana hanggang sa office ni Xu Jiamu. Nakabukas pa
ang mga ilaw ito, pero dahil sa sobrang taas, hindi niya makita kung anong
ginagawa nito sa loob.
Nakatitig lang siya rito, na para bang hindi siya nangangalay at nagmamadali,
hanggang sa mamatay na ang mga ilaw nito. Pagkalipas ng halos limang
minuto, nakita niya si Xu Jiamu na lumabas ng Xu Enterprise.
Sinalubong ito ng security, na nagbigay ng susi ng sasakyan nito at nagbukas
ng pintuan ng driver's seat. Hindi nagtagal, umalis rin ito kaagad.
Medyo mabilis itong magpatakbo pero kahit nakalayo na ito, nakatitig pa rin si
Song Xiangsi sa direksyon ng dinaanan nito hanggang sa biglang mag'ring ang
kanyang phone.
Tinawagan lang siya ni Jiang Licheng para magtanong kung bakit hindi pa siya
nakakauwi.
Pagkaputol ng tawag, sinilip niya ang oras: fifteen minutes matapos mag alas
dose ng madaling araw… Ibig sabihin, dalawang oras na pala siyang nakatayo,
at sa tagal 'nun, sampung segundo niya lang nakita si Xu Jiamu at sa malayo
pa.
Labintatlong oras nalang at babalik na siya sa America…
Kaya kahit sa ganung paraan niya lang ito nakita, masaya na siya, sobrang
saya….
-
Ilang minuto nalang bago mag'ala una ng madaling araw noong nakauwi si
Song Xiangsi sa Su Yuan apartment. Noong oras na 'yun, nakatulog na si
Jiang Licheng sa sofa kakaantay sakanya, at nang sandaling buksan nito ang
pintuan, biglang kumunot ang noo nito, na para bang nagtataka kung bakit
mukhang sobra siyang pagod. "Bakit ngayon ka lang umuwi?"
"Wala lang." Bago ang lahat, dumiretso muna siya sa kwarto para silipin si
Little Red Bean, at nang masiguradong mahimbing na itong natutulog, doon
lang siya muling humarap kay Jiang Licheng. "Pasensya na talaga kung
matagal kang nagbantay kay Little Red Bean ngayong araw."
"Okay lang." Dahil nakauwi na si Song Xiangsi, dali-daling kinuha ni Jiang
Lichen ang kanyang jacket at naglakad papunta sa pintuan para magpalit ng
sapatos, pero bago siya lumabas, muli siyang humarap kay Song Xiangsi.
"Nakapagempake na ba kayo?"
"Oo."
"Oh pano… sunduin ko nalang kayo ng alas onse."
Pagkalabas ni Jiang Licheng, humiga si Song Xiangsi sa sofa. Nakatitig lang
siya sa mga ilaw sa labas ng bintana, at halos hindi niya maramdaman ang
kanyang katawan sa sobrang bigat ng puso niya.
-
Hindi masyadong nakatulog si Song Xiangsi noong gabing 'yun, at kinabukasan
naman bago palang mag'alas siyete ay gising na si Little Red Bean, kaya
maaga silang nag'umagahan at naglaro sandali, bago siya magempake.
Halos isang buwan lang siya sa China, pero sa dami ng mga pinamili niya para
sakanya at para kay Little Red Bean, dumami ng limang beses ang mga gamit
nila, kaya sa kabuuhan, tatlong maleta ang napuno niya.
Pagsapit ng alas onse, kagaya ng pangako, dumating si Jiang Licheng. Ibinaba
muna nito ang mga maleta, at matapos siguraduhing wala ng naiwan, bumalik
ito para buhatin naman si Little Red Bean.
Patay na oras silang bumyahe kaya eleven forty palang ay nakarating na sila
sa airport. Agad nilang chineck in ang mga bagahe nila, at pagkalagpas ng
security check, ibinigay na sakanila ang mga ticket, pero nang matanggap ito
ni Song Xiangsi, bigla siyang natigilan, na para bang may gumugulo sakanya.
"Xiangsi? Xiangsi?" Nang makitang nakatulala si Song Xiangsi, hindi napigilan
ni Jiang Licheng na tapikin ang kaibigan, "Anong iniisip mo?"
Dahil dito, biglang nahimasmasan si Song Xiangsi. Dali-dali siyang umiling at
ibinigay ang kanyang passport, ID, at plane ticket.
-
Mula kahapon, ang madaldal na Little Rice Cake ay biglang ayaw nalang
magsalita at lagi lang nakasalumbaba. Hindi rin ito kumain ng gabihan, at
gusto lang nitong maglaro sa playroom. Dahil dito, sobrang kinabahan si Qiao
Anhao, at sa tulong ni Madam Chen sinubukan nilang suyuin ito, pero kahit
anong gawin nila ay hindi talaga sila pinapansin nito at naglalaro lang ng Lego.
Kinabukasan, kagaya ng nakasanayan, maagang gumising si Little Rice Cake,
at kumatok sa kwarto nina Lu Jinnian at Qiao Anhao para magpatulong sa
paghahanda papasok sa school.
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES