"Last week, sinamahan ko siya sa probinsya niya at mula 'nun, nahirapan na
akong tanggapin ka ulit."
Dahil sa inaming ito ni Xu Jiamu, gulat na gulat si Yang Sisi. "Ikaw….
Nu…noong sinabi mong wala ka sa Beijing… yun… ba yung sinasabi mong
sinamahan mo siya sa probinsya niya?"
"Oo."
"Ibig sabihin… kaya ka biglang nawala ng dinner kasi kasama mo siya?"
"Mmh." Alam ni Xu Jiamu na masasaktan niya si Yang Sisi kapag sinabi niya
ang totoo, pero sa puntong 'to, wala siyang kahit anong planong pagtakpan
ang mga ginawa niya, dahil malinaw sakanya na mula noong gabing kinuha
niya ang number nito, sobrang nasaktan niya na ito, kaya ngayon, ang
katapatan niya nalang ang pwede niyang maibigay para maging patas dito.
"Noong tinawagan mo ako pagkauwi mo ng Beijing… dahil ba yun sa gusto mo
ng makipaghiwalay sa akin?"
"Oo."
Kanina pa pinipigilan ni Yang Sisi na umiyak, at ngayong nakalatag na sa
harapan niya ang lahat, mangiyak-ngiyak siyang nagpatuloy, "Diba break na
kayo? Ayaw mo bang mag bagong buhay? Bakit nagbago na isip mo?
Nagkabalikan na ba kayo?"
"Hindi." Kalmadong umiling si Xu Jiamu habang inaalala ang itsura ni Song
Xiangsi habang umiiyak ito noong gabing namatay si Mr. Song. "Na'realize ko
kasi na hindi naman talaga siya ang may kasalanan, kundi ako."
Mangiyak-ngiyak, tinitigan ni Yang Sisi si Xu Jiamu ng diretso sa mga mata,
habang hinihintay itong magpatuloy.
"Walong taon kaming nagsama… mula noong nineteen years old siya
hanggang mag'twenty-seven…. Yun sana ang kasagsagan ng masasaya
niyang araw, pero dahil sakin, naging malungkot siya… Wala akong ideya na
huminto pala siya ng pagaaral… Ni isang beses hindi ko man lang din siya
nadamayan sa tuwing nagkakasakit siya, kapag naiinjured sa taping, kapag
binubully ng iba, kapag nagne'New Year siyang mag isa, at kahit kapag gutso
niya lang ng kausap…
"Walong taon, tatlong daang gabi, pero ni katiting na ideya sa buhay niya, wala
akong alam.
"Alam mo yung masakit? Hindi yung mga sinabi niya sa akin o yung batang
pinalaglag niya, kundi yung katotohanan na pinabayaan ko siya.
"At sa loob ng walong taon, kahit minsan, hindi ko naparamdam sakanya na
espesyal siya.
"Alam ko naman…hindi siya magsstay ng walang dahilan…alam kong mahal
niya rin ako, at naghihintay lang siya na dumating ang araw na marealize kong
gusto ko rin siya, pero sa kabila ng lahat ng binigay niyang pagmamahal sakin,
hindi ko siya sinuklian…
"Sa walong taon na 'yun, para ko siyang ginawang laruan…Hindi ko manlang
siya inalagaan o pinasaya kahit konti…
"Kita mo ba 'yun? Nagawa kong bitbitin yung bag mo, hilain ka para hindi ka
masagasaan, harangan ka kapag nagkakagitgitan, bigyan ka ng ginger tea
kapag may regla ka, sumugod sa initan para lang mabili ang gusto mong
inumin, bilhan ka ang kahit anong gusto mo… Pero sa walong taon naming
pagasasama, hindi ko nagawa 'yun sakanya.
"Lahat ng mayroon ngayon ay dahil sakanya.
"Kung hindi dahil sakanya, hindi ako yung Xu Jiamu ngayon na sensitive sa
nararamdaman ng iba."
Sa puntong ito, ang kanina pang kalmadong Xu Jiamu ay tuluyan ng bumigay
at mangiyak-ngiyak na nagpatuloy, "Ginamit niya ang pinaka magandang
walong taon ng buhay niya para baguhin ang makasariling Xu Jiamu…Kaya
anong karapatan kong gamitin sa ibang babae ang mga tinuro niya sakin?
"Kaya….. patawarin mo ako… hindi ko na talaga kayang ipagpatuloy 'to…."
Kasi… Siya yung taong nagturo sakin ng mga dapat kong matutunan sa buhay,
kaya sakanya ko lang din gustong gamitin ang lahat ng ito.
Habang nagsasalita si Xu Jiamu, nakatitig lang sakanya si Yang Sisi.
Sa totoo lang, noong nakita palang ni Yang Sisi na sinusulat ni Xu Jiamu ang
"Song Xiangsi" sa papel imbes na ang pangalan niya, gustong gusto niya ma
talagang umiyak.
Aminado siya na nahulog na din talaga siya rito, kasi sino ba namang hindi
mamahalin ang isang Xu Jiamu na sobrang mabait at maalaga.
Kaya habang pinagmamasdan niya ito noong sinusulat nito ang mga salitang
"Song Xiangsi" pakiramdam niya ay parang sinasaksak ang puso niya.
Sobrang nagalit siya noong nalaman niyang ginamit nito ang birthday ni Song
Xiangsi sa lahat ng passcode nito.
Bilang babae, nasaktan siya noong nalaman niyang substitute lang siya.
Pero pagkatapos niyang pakinggan ang tunay na kwento, kusang humupa ang
galit at sakit.
Sa totoo lang, hindi siya kinilig sa kwento nina Xu Jiamu at Song Xiangsi, dahil
kumpara sa kwento nina Lu Jinnian at Qiao Anhao - na mula pagkabata
hanggang sa pagtanda ay walang ibang ginawa kundi makipaglaban sa
pagmamahal - ano ba naman ang kwento ng mga ito?
Pero aaminin niya na sobrang natuwa siya sa katapatan nito… Oo masakit,
pero mas mabuti na ito kaysa habambuhay nitong pagtakpan ang
katotohanan… Isa pa, kahit kailan, hindi niya naramdaman na tinignan siya
nito ng mababa kahit pa alam nitong mahirap lang siya.
At kahit alam nitong masasaktan siya, naglakas loob pa rin ito, para patunayan
sakanya na nirerespeto talaga siya nito.
Kaya kung tatanungin kung malungkot ba siya? Oo.. Pero konti lang.
Sa puntong 'to, alam ni Yang Sisi na wala na ring magagawa kung iiyak o
magwawala sa harapan ni Xu Jiamu, kaya para matapos na rin ang lahat,
huminga siya ng malalim at nakangiting nagpatuloy, "Jiamu, kahit na medyo
malungkot ako na naghiwalay tayo, masaya ako na hindi ka nagsinungaling
sakin.
"Diba nga may kasabihang, 'easy come, easy go'? Pero bago tayo tuluyang
maghiwalay, pwede bang kumain muna tayo?"
-
Hindi tumanggi si Xu Jiamu sa huling request ni Yang Sisi, kaya pagkarating
nila sa siyudad, dinala niya ito sa pinaka masarap na restaurant para
mananghalian.
Alas tres na noong matapos silang kumain… oras na para maghiwalay... kaya
pagkalabas nila ng restaurant, kalmadong nagtanong si Xu Jiamu, "Saan ka
pupunta? Hatid na kita."
"Ayos lang." Natatawang sagot ni Yang Sisi.
Hindi na nagpumilit si Xu Jiamu at pinara nalang ito ng taxi, pero bago
pumasok si Yang Sisi, bigla itong huminto. "Makikipagbalikan ka ba kay Song
Xiangsi? Hindi ba nakakalungkot naman kung pakakawalan mo nalang siya?"
'Makipagbalikan…' Natawa nalang si Xu Jiamu sa narinig niya pero pinilit niya
pa ring ngumiti at sumagot, "Babalik na siya sa America bukas."
Bagamat kalmado lang itsura ni Xu Jiamu, kitang kita ni Yang Sisi ang lungkot
sa mga mata nito.
"Hiniwalayan mo na ako, bakit ayaw mo pang makipagbalikan sakanya."
Sa pagkakataong ito, hindi kaagad nakasagot si Xu Jiamu. "….Kasal na siya."
'Kasal? Ibig sabihin… Kahit alam ni Xu Jiamu na hindi na niya pwedeng
mabawi si Song Xiangsi, ayaw niya pa ring maghanap ng iba?'
'Pero trenta palang siya… malayo pa sa kamatayan… ibig sabihin… mas
gugustuhin niya pang tumandang binata nalang kaysa magmahal ng iba, tama?
Nakakalungkot naman…'
"Anong plano mo?"
Para sa tanong na ito, tumingala lang si Xu Jiamu sa kalangitan at hindi na
sumagot.
'Plano? Kahit siya, hindi niya rin alam….'
-
Kahit na tinanggap kaagad ni Yang Sisi ang pakikipaghiwalay ni Xu Jiamu,
masakit pa rin ito para sakanya, kaya pagkasakay na pagkasakay niya ng taxi,
tuluyan na siyang humagulgol.
Nakakatawa lang kasi isang buwan lang naman silang magkakilala, kaya bakit
ba siya nasasaktan?
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES