Sa ikapitong araw ng pagkawala ni Mr. Song, umuwi na sina Xu Jiamu at Song
Xiangsi sa Beijing.
Pinaka maagang flight ang kinuha nila, kaya mga bandang ala una ng tanghali,
nakarating na sila sa Beijing.
Bago sila umalis, iniwanan ni Xu Jiamu ang sasakyan niya sa parking lot ng
Beijing Airport, kaya hinatid niya muna si Song Xiangsi.
Dahil patay na oras silang bumyahe, wala pa masyadong mga sasakyan sa
kalsada, kaya wala pang forty minutes ay nakarating na sila sa Su Yuan
apartment.
Pero bago bumaba, tumingin muna si Song Xiangsi kay Xu Jiamu at
nakangiting sinabi, "Jiamu, maraming salamat sa lahat."
Pagkatapos iunlock ang mga pintuan, tumingin din si Xu Jiamu kay Song
Xiangsi at nakangiting sumagot, "Kapag may kailangan ka, tawagan mo lang
ako. Hindi ako nagpalit ng number."
"Naalala mo ba ang number ko? Kung hindi na…"
Naglabas si Xu Jiamu ng isang business card at iniabot kay Song Xiangsi.
"Nandito ang lahat ng contact details ko."
Pero hindi ito kinuha ni Song Xiangsi at nagpatuloy lang sa pagngiti kay Xu
Jiamu.
Kaya malungkot na yumuko si Xu Jiamu para tignan ang business card na
hawak niya, at muling nagpatuloy, "Xiangsi, nangako ako sa papa mo na
aalagaan kita. Kunin mo na 'to. Kung may kailangan ka, kahit anong oras…"
Pero hindi pa man din tapos si Xu Jiamu sa sinasabi niya nang biglang
magsalita si Song Xiangsi. "Jiamu… Tinawagan ko na ang direktor.
Magshushoot na ulit kami bukas para sa commercial."
Dahil sa sinabi ni Song Xiangsi, biglang kumunot ang noo ni Xu Jiamu. "Diba
sinabi ko naman na sayo? Magpahinga ka muna pagblik natin ng Beijing. Hindi
mo kailangang magmadali…."
"Jiamu," Muling sabat ni Song Xiangsi. "Jiamu, isang linggo nalang, matatapos
na ang pagshushoot ng commercial… Sa susunod na Miyerkules, babalik na
ako sa Amerika…"
Hindi makapaniwala si Xu Jiamu sa sinabi ni Song Xiangsi, kaya halos
kalahating minuto siyang napatitig dito bago siya muling magsalita na halatang
gulat na gulat, "Ba…balik ng Amerika?"
"Oo."
Ang tanging rason lang naman kung bakit umuwi si Song Xiangsi ng Beijing ay
para alagaan ang papa niya, pero ngayong wala na ito, sa tingin niya,
kailangan niya ng umalis ulit.
Alam ng Diyos na sobrang nagpapasalamat siya kay Xu Jiamu para sa lahat ng
ginawa nito para sakanya, pero sa kabila ng lahat ng 'yun, hindi niya na
mababago ang katotohanang hiwalay na sila.
Biglang nanahimik si Xu Jiamu, at dahil dito, sobrang naging nakakailang nga
awra sa loob ng sasakyan, kaya nang hindi na matiis ni Song Xiangsi, muli
siyang nagsalita, "Kung wala ka ng sasabihin, bababa na ako."
Nakatulala lang si Xu Jiamu sa harapan niya, at nang sandaling marinig niya
ang sinabi ni Song Xiangsi, tumungo lang siya.
"Bye." At tuluyan na itong bumaba at pumasok sa apartment nito.
Hindi alam ni Xu Jiamu kung dahil ba nagkasama sila ng ilang araw o dahil sa
mga nalaman niya tungkol dito, pero…. mayroong parte sa puso niya na
humihiling na sana wag na silang magkahiwalay ulit, kahit alam niyang may
asawa at sarili na itong buhay… kaya ngayong sinabi nitong aalis na ito ulit,
para siyang binuhusan ng malamig na tubig na hindi niya alam kung paano
siya gagalaw sa kinauupuan niya at ang tanging nararamdaman niya lang ay
ang nangingig niyang mga kamay.
-
Isang araw pagkatapos nilang bumalik ng Beijing, pumasok na si Xu Jiamu sa
Xu Enterprise, at dahil mahigit sampung araw siyang nawala, natambak na ang
mga trabaho niya. Bukod sa sunod-sunod na mga meeting, halos mamaga na
ang kanyang kamay kakapirma ng iba't-ibang mga dokumento. Hindi rin sapat
ang isang buong araw para mahabol niya ang mga kailangan niyang habulin,
kaya sa madaling salita, kinailangan niyang doblehin ang pagtatrabaho kahit
pa sa opisina na siya matulog.
Apat na magkakasunod na araw siyang nagbabad sa trabaho at halos hindi
makausap bago niya natapos ang lahat.
Kapag nagiging busy ang isang tao, normal lang na hindi niya iniisip ang mga
bagay na malayo sa ginagawa niya, pero sa oras na mabakante siya,
imposibleng hindi niya maalala ang lahat, kaya para aliwin ang sarili,
nakipagmeeting si Xu Jiamu sa isang kliente kahit gabi, pero sa hindi
inaasahang pagkatataon, nagkasalubong sila ni Song xiangsi sa isang seafood
stall sa Xiangyuan.
Habang kumakain si Little Red Bean, nilaro niya ang toyo at tumapon ito sa
kamay niya, kaya para hinid kumalat sa damit niya, binuhat siya ni Song
Xiangsi papunta sa CR para hugasan siya ng kamay.
Dahil bata, sobrang saya ni Little Red Bean sa tuwing nakakakita siya ng tubig,
kaya habang hinuhugasan siya ng mommy niya, pumalakpak siya ng
pumalakpak. Natural, nagkalat ang tubig sa buong paligid, at nang matamaan
matalsikan niya ito sa mukha, pinagalitan siya ito, "Red Bean, tama na!
Magagalit si Mommy."
Pero hindi talaga natinag si Little Red Bean at lalo pa nitong nilakasan ang
pagpalakpak. Dahil dito, bigla itong binitawan ni Song Xiangsi, at tumalikod
para takutin ang bata na iiwanan na ito, kaya sa takot, biglang umiyak si Little
Red Bean, "Mommy, sorry na po!"
"So aayusin mo na ang paghuhugas ng kamay?" Naka'pamewang na tanong ni
Song Xiangsi.
"Opo." Mangiyak-ngiyak na sagot ni Little Red Bean.
Dito lang ulit naglakad si Song Xiangsi papalapit kay Little Red Bean para
ipagpatuloy ang paghuhugas nito ng kamay. Kagaya ng napagusapan, hindi na
ito naglaro, kaya mabilis silang natapos, pero noong kukuha na sana siya ng
tissue, bigla siyang natigilan dahil sa isang pamilyar na boses, "Xiangsi."
Pagkalingon niya, nakita niya si Xu Jiamu na kalmadong nakatayo malapit
sakanila.
Maging si Little Red Bean ay napalingon din at nang makita niya si Xu Jiamu,
walang kurap-kurap niya itong tinitigan, na para bang inaalala niya kung saan
niya ito nakita.
Ang buong pagkakaalam ni Xu Jiamu ay anak si Little Red Bean ng ibang
lalaki, pero nang makita niya ang mapupungay nitong mga mata na nakatitig
sakanya, pakiramdam niya ay para siyang natunaw. Naglakad siya papalapit sa
mag'ina at malambing na nagtanong, "Little Red Bean, naalala mo ba si
uncle?"
Tumungo si Little Red Bean at nakangiting sumagot, "Uncle"
Sa totoo lang, noong unang beses palang na makita ni Xu Jiamu si Little Red
Bean, iba na ang naradamdaman niya, at ngayon na nakita niya ulit, sobrang
saya niya talaga. "Pwede mo bang ihug si uncle?"
Hindi naman tumanggi si Little Red Bean, pero dahil lagi siyang sinasabihan ng
mommy niya na huwag basta-bastang makikipagusap sa 'strangers', sinilip
niya muna ang reaksyon ng itsura nito, at nang makita niyang hindi ito
nakatingin sakanya ng masama, masaya siyang sumagot ng "Okay" at tumakbo
papalapit kay Xu Jiamu.
Pagkabuhat ni Xu Jiamu kay Little Red Bean, parehong kilig at saya ang
naramdaman niya kagaya noong unang beses niya itong nabuhat.
Ngayong alam niya ng stepdaughter ito ni Song Xiangsi, mas binigyan niya ng
atensyon ang detalye ng maliit na mukha ni Little Red Bean, at habang mas
tinititigan niya ito, lalo itong nagiging pamilyar para sakanya. Inisip niyang
mabuti kung sino ang kahawig ng bata, at nang makumpirma niya, nakangiti
siyang tumingin kay Song Xiangsi, "Sa tagal niyong magkasama ni Little Red
Bean, nagiging magkamukha na kayo."
"Talaga?" Pabirong tanong ni Song Xiangsi habang nakatitig kina Xu Jiamu at
Little Red Bean.
Kung bibilangin, ito na ang pangalawang beses na nagkita ang mag ama. Sa
totoo lang, sa tuwing tinitignan niya si Little Red Bean, kitang kita niya ang
pagkakahawig nito kay Xu Jiamu, pero ngayong magkatabi na ang dalawa,
namangha pa rin siya nang makita niyang parehong pareho ang ilong ng mga
ito.
Hindi kagaya noon, hinayaan lang ni Song Xiangsi si Xu Jiamu na laruin si
Little Red Bean, at siguro, dahil sa lukso ng dugo, si Little Red Bean, na likas
na mahiyain pagdating sa ibang tao, ay sobrang saya habang nakikipaglaro
kay Xu Jiamu.
Nasanay ng magbuhat ng bata si Xu Jiamu mula noong dumating si Little Rice
Cake, kaya kahit malikot si Little Red Bean, nahahawakan niya pa rin itong
maigi.
At pareho man nilang hindi alam kung anong koneksyon nila sa isa't-isa,
malinaw na sobrang komportable nila, sa puntong mas malambing pa si Little
Red Bean kay Xu Jiamu kaysa kay Jiang Licheng, na dalawa't kalahating taon
na nitong araw-araw na nakakasama.
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES