Sina Xu Jiamu at Mr. Song ang nagsama sa isang kwarto, samantalang ang
kabila naman ay sinadyang ibigay kay Song Xiangsi para makapagpahinga ito
ng mabuti.
Isang puting pader lang ang naghihiwalay sa dalawang kwarto.
Kinabukasan, maagang nagising si Song Xiangsi at ang una niyang ginawa
pagkabangon niya ay kumatok kaagad sa kabilang kwarto. Ang papa niya ang
nagbukas ng pintuan, pero noong hinanap niya si Xu Jiamu, wala na ito.
Hindi na talaga maganda ang kundisyon ng papa niya… Bagsak na bagsak na
ang katawan nito at kahit kapiranggot lang ang nilakad nito, kapansin-pansin
na grabe ang hingal nito."
Kaya dali-daling lumapit si Song Xiangsi para akayin ang papa niya papasok at
iupo sa sofa. Bilang anak, siyempre sobrang nagaalala siya, pero bago pa man
din siya makapagtanong kung anong nararamdaman nito, bigla itong nagsalita,
"Hindi nakatulog yung batang yun buong magdamag."
"Kagabi, sobrang sakit ng tyan ko… ilang beses akong tumae… pero sa tuwing
gusto kong mag'CR, bubuhatin niya talaga ako. Bukod dun, nakaihi rin ako,
kaya siya rin ang nagpunas at nagbihis sa akin. Sabi niya ako nalang daw ang
matulog sa kama habang binabatayan niya ako… Nilabhan niya nga rin yung
madumi kong damit eh…"
Habang nagsasalita, tinuro ni Mr. Song ang mga damit na nakasampay sa may
bintana.
"Base sa mga ginawa niya para sa akin… masasabi kong mabuting tao at
mahal ka talaga niya… Anak, sobrang saya ni papa na alam niyang may
magaalaga sayo sa oras na mawala na ako…"
Marami pang sinabi ang papa niya, pero habang pinapakinggan ang mga ito,
nakatitig lang siya sa mga damit na nilabhan ni Xu Jiamu.
-
Bumalik si Xu Jiamu na may dalang maraming paper bag.
Dahil masyadong biglaan ang pag'alis nila kagabi, literal na wala silang dala
kundi ang mga sarili lang nila, kaya naman ngayong umaga, sinadya ni Xu
Jiamu na bumili ng tig'dalawang pares ng damit para kina Song Xiangsi at Mr.
Song, magrenta ng sasakyan, at bumili ng agahan.
Medyo hirap ng gumalaw si Mr. Song, kaya nagrepresinta si Xu Jiamu na
subuan ito ng lugaw.
Nakapwesto si Song Xiangsi sa harapan ni Xu Jiamu at ng papa niya, at
habang pinagmamasdan ang mga ito, hindi niya mapigilang maging
emosyunal…. Sa totoo lang, hanggang ngayon, gusto niyang labanan ang
sinasabi ng puso niya, pero sa bawat kilos ni Xu Jiamu, parang tinutunaw siya
nito…
Base sa pagkakakilala niya kay Xu Jiamu, lumaki itong sunod sa layaw, at
madalas hindi nito pinapahalagahan ang mga bagay na nasa paligid nito, pero
ngayon… ramdam na ramdam niya ang malaki nitong pagbabago… Kumpara
dati, mas nakikiramdam na at mas may pakielam na ito sa ibang tao ngayon….
Kung sa walong taon nilang pagsasama, nagpakita ito ng ganito ka'passionate
na ugali kahit isang beses lang, baka hindi siya lumayo…
Matagal niya ng mahal si Xu Jiamu, pero ang Xu Jiamu ngayon… ito ang
dream guy niya… isang lalaking mapagkakatiwalaan at maasahan… pero
kagaya nga ng sinabi nito, three years ago, wala na silang koneksyon sa isa't-
isa ngayon…
-
Pagsapit ng alas onse ng umaga, binayaran ni Xu Jiamu ang bill ng hotel at
minaneho ang sasakyang nirentahan niya papunta sa baryong tinirhan noon
nina Song Xiangsi.
Mula sa airport, halos apat na daang kilometro pa ang kailangan nilang
lakbayin, kaya kulang-kulang limang oras silang bumyahe bago sila nakarating.
Mula noong dumayo si Mr. Song sa Beijing para magpagamot, wala ng tumira
sa luma nilang bahay, kaya pagkarating nila, medyo maalikabok na ito.
Ngunit taliwas sa inaasahan, walang reklamong nakisama si Xu Jiamu.
Malinaw na hindi siya nakatulog ng maayos kagabi at ngayong araw naman ay
siguradong pagod siya sa kakamaneho, pero sa kabila nito, tumulong pa rin
siya sa gawaing bahay, at nang masiguradong maayos na ang lahat, muli
siyang lumabas para bumili naman ng mga lulutuin niya para sa gabihan.
Pero dahil wala ng panlasa si Mr. Song, kaunti lang din ang kinain nito. Sa
kanilang tatlo, ito ang pinaka napagod sa lahat kaya pagkatapos nitong
uminom ng gamot, dumiretso na ito kaagad sa kwarto para matulog.
Pagkatapos mag'gabihan, hinugasan ni Xu Jiamu ang mga plato. Pagkalabas
niya ng kusina, naabutan niya si Song Xiangsi sa sala na naglalatag ng kumot.
Nang marinig ni Song Xiangsi na may papalapit, dali-dali siyang lumingon.
Inilapag niya ang hawak niyang unan sa sofa at naglakad papunta sa direksyon
ng dati niyang kwarto. "Pwede ka ng matulog dito. Pinalitan ko na ang bed
sheet niyan."
Sinilip ni Xu Jiamu ang kwarto na tinuturo ni Song Xiangsi bago siya muling
tumingin sa sofa. Malinaw sakanya ang ibig nitong sabihin… Gusto nitong
magkahiwalay silang matulog, kaya bilang lalaki, walang pagdadalawang isip
niyang sinabi, "Ako na ang matutulog sa sofa."
"Sigurado akong pagod ka kasi buong araw kang nagmaneho…"
Ayaw pa sanang magpatalo ni Song Xiangsi, pero habang nagsasalita siya,
mabilis na naglakad si Xu Jiamu papunta sa sofa at humiga.
Kaya hindi na siya nakapagsalita at napatitig nalang dito. "Salamat."
"Walang anuman."
Halos limang minuto pang nanatili si Song Xiangsi sakanyang kinatatayuan
bago siya magsabi ng 'Goodnight', at dahan-dahang isarado ang pintuan.
-
Kinaumagahan, ginising ni Song Xiangsi ng maaga ang papa niya, habang si
Xu Jiamu naman ay nagluluto ng umagahan nilang tatlo.
Mukhang maganda ang tulog ni Mr. Song kagabi, dahil kumpara sa mga
nakaraang araw, di hamak na mas mukha itong malakas at masigasig.
Pagkatapos nilang kumain, kagaya ng orihinal na kahilingan ng matanda, muli
nitong inulit na gusto nitong pumunta sa puntod ni Mrs. Song.
Pero bago sila umalis, pinahanap ni Mr. Song kay Song Xiangsi ang isang
Chinese tunic suit na tinahi mismo ni Mrs. Song para sakanya.
Nakahimlay si Mrs. Song sa ancestral field ng Song Family, at sa kasamaang
palad, kailangan nilang maglakad papasok dahil hindi pwedeng pumasok ang
mga sasakyan.
Kahit na mas maganda ang pakiramdam ni Mr. Song ngayong araw, hirap pa
rin siyang maglakad, kaya bandang huli, binuhat nalang siya ni Xu Jiamu.
Kumpara sa Beijing, mas mainit ang summer sa kinalkhan ni Song Xiangsi.
Sakto, tanghali pa sila lumabas kaya kahit kulang-kulang dalawang daang
metro lang ang kailangan nilang lakarin, halos maligo na si Xu Jiamu sa
sobrang pawis.
Nang mapansin ito ni Song Xiangsi, bigla siyang napahawak ng mahigpit sa
payong.
-
Mula noong nagkasakit si Mr. Song, wala ng ibang nagaasikaso sa ancestral
field ng Song Family, kaya ngayon, literal na hindi na makita ang puntod ni
Mrs. Song dahil natabunan na ito ng mga damo.
Pagkababa ni Mr. Song mula sa pagkakapasan kay Xu Jiamu, hinawakan siya
ni Song Xiangsi para alalayang maglakad papunta sa puntod, kung saan hirap
na hirap siyang umupo para bunutin ang mga damo.
Dala ng sobrang panghihina, kahit gaano pa subukan ni Mr. Song, wala talaga
siyang mabunot ni isang damo, kaya nang makita ito ni Xu Jiamu, dali-dali
siyang lumapit at tinulungan ang matandang tumayo, habang sinasabi sa
mag'ama na siya nalang ang bahala.
Medyo malalim na ang ugat ng mga damo at matataas na rin ang mga dahon
kaya kailangan talaga ng doble-dobleng lakas para mabunot ang mga ito. Base
sa pinanggalingan ni Xu Jiamu, malayo ito sa tipo ng tao na gumagawa ng
ganitong gawain, kaya kasabay ng sobrang tarik na araw, walang tigil sa
pagpatak ang pawis nito. Bandang huli, hindi na talaga natiis ni Song Xiangsi
kaya lumapit na siya para bigyan ito ng tubig at sabihing magpahinga muna ito.
Pero taliwas sa gustong mangyari ni Song Xiangsi, nilagok lang ni Xu Jiamu
ang binigay niyang tubig at umupo sa tabi ni Mr. Song ng halos labing limang
minuto, at muli na itong bumalik sa puntod ni Mrs. Song para magpatuloy sa
paglilinis.
Pagkalipas ng halos isang oras, sa wakas natapos na rin si Xu Jiamu, kaya
muli, hirap na hirap na tumayo si Mr. Song, at sa tulong ni Song Xiangsi,
mabagal siyang naglakad papunta sa puntod ng asawa. Pagkarating niya,
maingat siyang lumuhod at hinimas ito, habang sinesenyasan sina Xu Jiamu at
Song Xiangsi na umalis muna para masolo ang asawa.
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES