Muling tumingin si Song Xiangsi sa pintuan ng operating room, at pagkalipas
ng halos kalahating minuto, walang emosyon siyang nagpatuloy, "Ganito
naman lagi, ano pa bang sasabihin ko?"
Napaka simpleng mga salita, pero para kay Xu Jiamu, para itong matatalas na
kutsilyong sabay-sabay na tumusok sa puso niya…
Sa walong taon nilang pagsasama, pareho silang busy sa kanya-kanya nilang
mga buhay… Abala ito sa pagfifilm ng iba't-ibang pelikula, at siya naman ay
abala sa Xu Enterprise. Kahit na halos gabi-gabi silang nagsesex, hindi niya ito
narinig na nagreklamo kahit minsan, na para bang ang tapang tapang nito, at
sa totoo lang, ngayon ang kauna-unahang beses na nakita niya itong umiyak,
hindi dahil kinakailangan ng role nito, kundi dahil sa sobrang sakit na
nararamdaman nito….
Hindi siya makapaniwala sa sinabi nito na ganito na raw ang nararamdaman
nito mula noon… Ibig sabihin, noong mga taong magkasama sila, kahit gaano
kalala at kabigat ang araw nito, kinikimkim lang nito?
Halo-halong emosyon ang naramdaman niya habang nakatitig sa namamaga
nitong paa, at pagkalipas ng limang minuto, tinulungan niya itong magsuot ng
at walang imik na umalis.
-
Pagkabalik ni Xu Jiamu, may dala na siyang grocery. Muli, lumapit siya kay
Song Xiangsi at inabutan ito ng yogurt na tinusukan niya na ng straw.
Hindi makapaniwalang tumingin si Song Xiangsi kay Xu Jiamu, na para bang
takang taka siya kung bakit bumalik pa ito.
Pero sa pagkakataong ito, kinuha niya na ang yogurt na inaabot nito.
Muli, lumuhod si Xu Jiamu sa harapan niya at inilapag ang dala nitong paper
bag sa tabi nito at sa pangalawang pagkakataon, tinanggal nanaman nito ang
sapatos niya at naglabas ng ointment na minasahe nito sa namamaga niyang
paa niya.
Hindi mapigilan ni Song Xiangsi na mapatitig kay Xu Jiamu, pero sa takot
niyang mahuli siya nito, bigla niyang kinagat ang straw ng yogurt na hawak
niya para maibaling ang kanyang atensyon.
Ito ang kauna-unahang pagkakataon na naramdaman niyang may nag'alaga
sakanya….
Siguro dahil maagang namatay ang mama niya, bata palang siya ay nasanay
na siyang maging independent. Tapos, nagkasakit ang papa niya, kaya
kinailangan niyang gumawa ng paraan para hindi sila mamatay ng dilat. Sa
sobrang dami ng pangangailangan nila, napilitan siyang maging matapang
hanggang sa puntong akala niya kaya niya na ang lahat. Para sa mata ng
marami, isa siyang super star, pero ang hindi alam ng mga ito, kaakibat ng
titulong dala niya ang sunod-sunod na injury… Nasasaktan ba siya? Oo… Pero
tinitiis niya lang lahat ng 'yun, at kapag siya nalang ang naiiwang mag'isa, dun
niya lang naiiyak ang lahat ng sakit at pagod.
Sa walong taon nilang pagsasama ni Xu Jiamu, gustong gusto niya sanang
sandalan ito, pero nakakalungkot lang dahil sa tuwing sinusubukan niya ay lalo
niya lang nararamdaman na wala talaga itong pakielam sakanya.
Hindi naman siya duwag na tao, pero pagdating kay Xu Jiamu parang
nawawalan siya palagi ng lakas ng loob…
Siguro mukha siyang matapang, pero sa loob loob niya, sobrang dami niyang
insecurities, kasi kahit anong ganda at sikat niya, hindi niya maalis ang
katotohanan na kabit lang siya.
Ngayon na mayroon na siyang Little Red Bean, kailangan niyang triplehin ang
tapang niya. Noon sa tuwing napapagod siya, lagi lang siyang umiiyak, pero
ngayon, ginagawa niya ang lahat para pigilan ang sarili niya dahil sa natatakot
siya na baka pag hinayaan niya ang sarili niyang umiyak, magtuloy-tuloy na
ito… Dati, naisip niya na maghanap nalang ng ibang lalaki lalo na't ramdam na
ramdam niyang ayaw talaga siyang pakasalanan ni Xu Jiamu, pero ngayong
dumating na si Little Red Bean sa buhay niya, mas matatamisin niya pang
silang dalawa nalang kaysa sumugal nanaman sa maling lalaki, na bandang
huli ay sasaktan lang din ang anak niya.
Kaya ngayon na naramdaman niyang may taong nagaalaga sakanya, gustong
gusto niyang umiyak.
Pagkatapos masahiin ni Xu Jiamu ang paa ni Song Xiangsi, dahan-dahan
nitong isinuot ang sapatos niya, "Mas okay na 'ba?"
Dahil sa biglaan nitong pagsasalita, biglang nagising sa katotohanan si Song
Xiangsi at dali-dali siyang yumuko para itago ang mangiyak-ngiyak niyang mga
mata. Hindi nagtagal, tumungo siya ng bahagya biglang sagot habang
humihigop ng maraming yogurt.
Muling nabalot ng katahimikan ang buong hallway, at pagkalipas ng halos
kalahating oras, biglang nagring ang phone ni Xu Jiamu.
Nang silipin niya kung sino ang tumatawag, doon niya lang naalala na naiwan
niya si Yang Sisi sa restaurant, pero bago niya ito sagutin, naglakad muna siya
ng bahagya.
Pero kahit anong pilit ni Xu Jiamu na hinaan ang boses nito, rinig pa rin ni
Song Xiangsi ang eksaktong sinabi nito sa kabilang linya.
"Sorry, nakalimutan kong sabihin sayo na may emergency na nangyari…
Nasan ka na ngayon? Ibubook nalang kita ng masasakyan mo pauwi… Sige,
mmh, walang problema. Bawi nalang ako sayo, pahinga ka na."
Pagkaputol ng tawag, muli itong naglakad pabalik, pero noong halos dalawang
metro nalang ang layo nito sakanya, biglang ibinaling ni Song Xiangsi ang
kanyang tingin. "Maraming salamat. Lumalalim na ang gabi, umuwi ka na para
makapagpahinga ka."
"Ayos lang," Mahinahong sagot ni Xu Jiamu, habang sumasandal sa pader na
nasa harapan niya.
Pagkatapos nito, muling nabalot ng katahimikan ang hall way hanggang sa
biglang magbukas ang pintuan ng operating room. Dali-dali, tumayo si Song
Xiangsi sa kinauupuan niya, sabay na sabay sa pagtayo ni Xu Jiamu ng
maayos.
Unang lumabas ang principal doctor. Tinanggal nito ang suot nitong mask at
dismayadong umiling sa harapan ni Song Xiangsi.
At nang makita ito ni Xu Jiamu, dali-dali siyang tumingin kay Song Xiangsi sa
sobrang pagaalala.
"Anong ibig mong sabihin?" Kabadong tanong ni Song Xiangsi.
"Pasensya na Ms. Song." Malungkot na yumuko ang doktor bago ito
magpatuloy, "Dahil sa katandaan ni Mr. Song, humina na ang organs niya.
Kung ooperahan namin siya ulit, sobrang risky na nito, at baka hindi na
kayanin ng katawan niya. Para sakin, mas mabuti kung hahayaan nalang natin
siya sa kundisyon niya ngayon… Sa tulong ng gamot, pwede pang humaba ng
bahagya ang buhay niya, pero kung gaano katagal… Hindi ko masasabi dahil
depende yun sa magiging response ng katawan niya."
Sa sobrang bigat ng balita, parang hihimatayin si Song Xiangsi, kaya nang
makita ito ni Xu Jiamu, dali-dali siyang lumapit para alalayan ito. "Nasaan ang
head niyo? Gusto ko siyang makausap."
"Pasensya na pero kahit hanapin niyo pa ang pinaka magaling na doktor,
malabo na talaga," Malungkot na sagot ng doktor. "Ms. Song, gusto ka raw
makausap ni Mr. Song. Mas mabuti siguro kung pumasok ka muna at kausapin
siya."
Pagkatapos magsalita, yumuko ang doktor bago ito umalis.
-
Magisang pumasok si Song Xiangsi sa kwarto ng papa niya, naabutan niya
itong nakaupo sa kama habang naka swero. Kung titignan, mukhang malakas
pa naman ito at nang makita siya nito, masaya itong ngumiti at tinapik ang
katabi nitong bakanteng espasyo, "Sisi, umupo ka rito."
"Mmh." Pagkaupo niya, hinawakan nito ang isa niyang kamay. "Sisi, alam ni
papa. Konti nalang ang natitira kong oras kaya sinabi ko sa mga doktor na
ayoko ng uminom ng gamot."
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES