Sa pagkakataong ito, gusto sanang magsalita ni Han Ruchu pero walang
lumabas na salita mula sakanyang bibig.
Kung may pinaka malungkot na tao sa lahat ng mga nangyari, si Xu Jiamu yun
kaya habang nakaluhod, bigla siyang yumuko na abot hanggang sahig.
"Sorry, Ma."
Ang mga salitang iyon ay simpleng paghingi ng tawad ng isang anak.
Dahil alam niya na kahit anong sabihin niya ay tumatak na sa puso't isipan ni
Han Ruchu na isa siyang suwail na anak.
Muling nabalot ng katahimikan ang buong interrogation room at ilang minuto
rin siyang nanatili sakanyang posisyon, bago siya dahan-dahang tumayo.
Tinitigan niya ng diretso sa mga mata si Han Ruchu at bumulong, "Magingat
ka."
Pero pagkalipas ng ilang minuto, wala siyang nakuhang kahit anong sagot,
kaya bandang huli, tumalikod nalang siya at malungkot na naglakad palabas.
Samantalang si Han Ruchu ay nakatitig lang sa likuran ni Xu Jiamu habang
naglalakad.
Pero nang mahawakan na nito ang pintuan, hindi niya na napigilan ang sarili
niya at punong-puno ng emosyon na sinabi, "Jiamu, alagaan mo ang sarili
mo."
Napakasimpleng mga salita, pero sapat na ang mga ito para madurog
nanaman ang puso ni Xu Jiamu. Mangiyak-ngiyak siyang tumingin kay Han
Ruchu at nakangiting sinabi, "Ma, hihintayin kitang makalabas."
Habang sinasabi niya ito, nagdadasal din siya na sana pagkalipas ng
labindalawang taon ay pumabor sakanila ang tadhana at makalabas talaga
ang mama niya sa presinto. Sa panahon na yun, siguradong puro puti na ang
buhok nito, kaya sisiguraduhin niya na babawi siya at aalagaan niya ito
hanggang sa huli nitong hininga.
Pero hindi niya naman akalain na hindi na pala nito mahihintay ang
labindalawang taon….
-
Habang inihahanda ang lahat ng kakailanganin para sa 'big day' nina Qiao
Anhao at Lu Jinnian, sobrang daming ideya ang pinagsama-sama para maging
perpekto ito, pero noong mismong araw na ng kasal, lahat sila ay hindi
makapaniwala sa sobrang ganda ng kinalabasan dahil para silang literal na
nasa fairy tale.
Punong-puno ang paligid ng mga chandelier, may mga petals ng bulaklak na
walang tigil sa pagbuhos, shaig na salamin, mga lamesang magaganda ang
pagkakaayos, isang siyam na palapag na cake na kasing tangkad na ng
tao…at isang malaking screen na nagfaflash ng mga prenuptial pictures nina
Qiao Anhao at Lu Jinnian, na sinabayan pa ng mga nakakakilig na kanta.
Pagsapit ng alas dose impunto, nagsidatingan na ang mga bisita.
Kaya pagtungtong ng alas dose kinse, umakyat na ang assistant ni Lu Jinnian
sa stage para maumpisahan na ang programa.
Alas dose bente singko, pinaakyat na nito ang groom sa entablado at
nagsipalakpakan ang lahat.
Base sa astrology, alas dose trenta'y tres ang maswerteng oras para
magpakasal kaya ibig sabihin may walong minuto pa bago pumasok ang bride,
at bilang master of ceremonies, sinamantala ng assistant na usisain si Lu
Jinnian ng mga katanungang matagal ng bumabagabag sakanya habang
nagpapalipas ng oras.
"Narinig ko na nagkaroon kayo ng pekeng kasal ng bride noon, at ayon sa
isang mapagkakatiwalaang source, ayaw daw ng bride na malaman ng lahat
ang tungkol dun, kaya ang tanong ko ngayon, paano ka napapayag ng bride?"
'Hay nako… Halata namang sinusulit ng lalaking 'to ang pagkakataon na
mangusisa… Pero pasalamat ka dahil araw ng kasal ko ngayon…' Itinaas ni
Lu Jinnian ang microphone at walang pagdadalawang isip na sumagot, "Noong
gabi ng pekeng kasal naming, binigyan niya ako ng tatlong rule."
AHA! Dahil sa sagot ni Lu Jinnian, lalo pang naging interesado ang assistant.
"Ano naman ang tatlong rule na yun? Naalala pa kaya yun ng groom natin?"
Naalala? Paano niya naman kaya makakalimutan? HELLO? Lahat kaya ng
sinabi ni Qiao Anhao, masakit man o nakakakilig, ay tandang-tanda ni Lu
Jinnian.
Sa totoo lang, sobrang nasaktan siya ng tatlong rule na tinutukoy niya, pero
ngayon, isa na ito sa mga pinaka paborito niyang mga salita.
Muli, kalmado niyang itinapat ang microphone sakanyang bibig at sinabi,
"Hindi mo ako pwedeng hawakan sa publiko.
"Hindi mo pwedeng sabihin kahit kanino na misis mo ako.
"Hindi mo pwedeng sabihin kahit kanino na tumitira tayo sa iisang bubong."
Sa tagal ng pagkakakilala ng assistant kay Lu Jinnian, ngayon niya lang
narinig na may taong kinayang kausapin ang amo niya ng ganun ka'bossy
kaya lalo pa siyang humanga kay Qiao Anhao. "Sobrang tapang pala talaga ng
bride natin…"
Pero bago pa siya matapos sa pagsasalita, nakita niyang nakatingin ng
masama sakanya si Lu Jinnian. Para sa mata ng ibang tao, mukhang normal
na tingin lang ito, pero para sakanya…alam niyang patay na siya… Kaya dal-
dali siyang tumawa at biglang pinalitan ang topic. "Pero ang mas gusto
naming malaman ngayon ay paano kaya kung ngayon ibinigay ng bride ang
tatlong rule na yun? Papayag pa rin ba ang groom natin? Hahayaan niya bang
maging lihim ulit ang kasal nila ng bride?
Kung ngayon….medyo nahuli ng assistant si Lu Jinnian sa pagkakataong ito
ah…kaya ilang segundo rin siyang nagisip bago muling magsalita, "Kung hindi
ko siya pwedeng hawakan sa publiko, edi chachansingan ko nalang siya."
At dahil sa napakapilyong sagot na ito, hindi napigilan ng mga bisita na
mapahalakhak.
'Tsk, napaka manyakis mo talaga' Muling itinapat ng assistant ang microphone
sakanyang bibig at muling nagtanong, "Eh yung pangalawang rule?"
Walang bakas ng kahit anong kaba sa itsura ni Lu Jinnian nang muli siyang
sumagot, "Kung hindi ko pwedeng sabihin sa lahat na misis ko siya, edi
sasabihin kong mister niya ako."
At dahil sobrang pilosopo, muling nagsihalkhakan ang mga bisita, na sa
pagkakataong ito ay may kasama pang palakpakan.
'Grabe, sagad na talaga ang kamanyakan mo…' Paghihimutok ng assistant sa
loob-loob nito bago ito muling magsalita, "At ang pangatlong rule naman?"
Ang pangatlong rule? Yung hindi niya pwedeng ipaalam sa lahat na nakatira
sila sa iisang bubong?
Hmmm… Halos limang segundong natigilan si Lu Jinnian kaya ang buong
akala ng assistant ay natalo niya na ito, pero noong magsasaya na siya, muli
nitong iniangat ang microphone at kalmadong sinabi, "Sasabihin ko na gabi-
gabi kaming magkatabi sa kama ni Qiao Anhao."
At kagaya ng naunang dalawang reaksyon, muling nagsilahakhakan ang mga
bisita na may kasama pang palakpakan at hiyawan.
Maging ang assistant ay napapalakpak ng wala sa oras, pero sa loob-loob
niya ay hindi niya pa rin tanggap ang kanyang pagkatalo. 'Higit pa 'to sa
manyakis eh! Hmft. Mas bagay sakanya ang salitang walang hiyang
manyakis!"
Pagsapit ng alas dose bente otso, pormal ng nagumpisa ang seremonya.
Muling tumahimik ang mga bisita at nangibabaw ang wedding march mula sa
mga speaker, na nakapwesto sa bawat sulok ng venue.
Hindi nagtagal, dahan-dahang nagbukas ang malaking pintuan sa dulo ng
mahabang aisle na gawa sa salamin, na punong puno ng mga chandelier.
Suot ang napaka gandang wedding dress, humawak si Qiao Anhao sa braso ni
Uncle Qiao at dahan-dahang naglalakad papunta sa altar.
Habang patagal ng patagal, ang kanina'y kalmadong Lu Jinnian ay pabhilis ng
pabilis ang tibok ng puso.
Halos sampung metro rin ang layo niya mula sa pintuan at medyo mabagal
ang paglalakad ni Qiao Anhao.
Pinaghalong saya at kilig ang makikita sa mga ngiti ng mga bisitang
nagaabang ng mga sunod na mangyayari.
Habang binabaybay ang kahabaan ng aisle, nakatitig lang si Qiao Anhao sa
mga mata ni Lu Jinnian.
At noong oras na para ipasa siya ni Mr. Qiao kay Lu Jinnian, masaya niyang
tinignan ang kanyang uncle at nang nakita niyang mangiyak-ngiyak ang mga
mata nito, maging siya ay naluha rin.
Dahan-dahan niyang hinawakan ng mahigpit ang kamay ni Lu Jinnian at mga
taong naglalakad sa likuran nila, ay mabagal ring sumunod sakanila papunta
sa entablado.
Sobrang gwapo ng groom at walang salita ang makakahambing sa
kagandahan ng bride.
At ang tingin ng lahat sakanila ay para silang hari at reyna.
Sa loob ng siyam na minuto, seryosong binasa ng assistant ang ceremonial
speech. Pagkatapos, maingat niyang isinarado ang pulang libro at sinabi, "Mr.
Lu Jinnian, do you take Miss Qiao Anhao to be your lawfully wedded wife? Do
you promise to be faithful to her in good times and in bad, in sickness and in
health, to love her and to honor her in all the days of your life?"
Muli, tinitigan ni Lu Jinnian si Qiao Anhao ng diretso sa mga mata at punong-
puno ng emosyong sumagot, "I do."
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES