Dali-daling pinutol ni Qiao Anhao ang linya at binaba ang kanyang phone.
"Kanina ka pa jan?"
"Mga thirty seconds na." Binaba rin ni Lu Jinnian ang kanyang phone at hindi
nagtagal, muli nanamang nabalot ng kadiliman ang buong sports field. Ilang
segundo pa siyang nakatingala bago siya dahan-dahang tumingin kay Qiao
Anhao.
Bukod sa buwan at mga bituin, ang maliliit na ilaw nalang mula sa residential
area, na sobrang layo pa sa sports field, ang tanging naaninag nilang liwanag
pero sa kabila nito, kitang-kita pa rin ni Qiao Anhao ang nagniningning na mga
mata ni Lu Jinnian.
"Qiao Qiao, naalala mo pa ba ang lugar na 'to?" Malambing at mahinahong
tanong ni Lu Jinnian. Malinaw na patanong ang pagkakasabi niya pero bago pa
man makasagot si Qiao Ahhao ay bigla siyang nagpatuloy. "Noong taong
nag'first year high school tayo, dito tayo pinapunta para magreport bilang mga
new students. Doon tayo unang nagkita... Tandang tanda ko na sa harap yun
mismo ng stage, bandang gitna ng sports field..."
"Naalala ko," Sagot ni Qiao Anhao. "Hinanap namin ni Anxia si Brother Jiamu, at
sakto nakita namin kayong naguusap."
"En, pinakilala tayo sa isa't-isa ni Xu Jiamu. Naalala mo? Nagtago ka sa likod ni
Qiao Anxia sa sobrang hiya mo sakin tapos sabi mo, "Hello, ako si Qiao Anhao."
Habang inaalala ni Lu Jinnian ang unang beses na nagkita sila, nakangiti lang
siya at nagpatuloy, "Yun ang ang unang beses na kinausap mo ako."
"Eh ikaw nga nag "en" ka lang kaya diba si Brother Jiamu nalang ang nagsabi
ng pangalan mo?!," naiinis na sagot ni Qiao Anhao habang inaalala rin ang
detalye ng mga nangyari noong araw na yun.
"Hindi kaya... sabi ko 'hi'; hindi 'en'," pagtama ni Lu Jinnian.
Dahil napahiya, biglang sumimangot si Qiao Anhao sa inis.
Samantalang si Lu Jinnian naman ay natawa nalang habang pinagmamasdan
ang matampuhin niyang asawa at dahan-dahang hinimas ang mahaba nitong
buhok. Sa kalagitnaan ng sobrang dilim na sports field, muli siyang nagpatuloy,
"Qiao Qiao, diba may mga utang pa akong salita sayo?
"En?" Nagtatakang tumingin si Qiao Anhao kay Lu Jinnian. ";Ano?"
Pero nakatingin lang sa malayo si Lu Jinnian at muling nagsalita, "Qiao Qiao,
pwede ba kitang ligawan?"
Hindi inaasahan ni Qiao Anhao na ganito ang maririnig niya kay Lu Jinnian kaya
bigla siyang napanganga sa sobrang gulat.
Sa pagkakataong ito, nabalot nanaman ang buong field ng katahimikan at halos
isang minuto rin ang lumipas bago muling magsalita si Lu Jinnian, "Ngayong
hindi ka na nahihiya sa akin, Qiao Qiao, pwede ba kitang maging girlfriend?"
Biglang tumalikod si Lu Jinnian, at kahit na hindi nakikita ni Qiao Anhao ang
reaksyon ng mukha nito sa sobrang dilim ng paligid, ramdam niya kung gaano
kaintense ng nangyayari kaya para siyang naging estatwa na hindi makagalaw
sa kinatatayuan niya habang nakatitig lang sa likod nito. Sa totoo lang, may
kutob na siya sa sunod na sasabihin ni Lu Jinnian kaya lalo siyang kinabahan at
napahawak ng mahigpit damit niya.
Hindi nagtagal... may ilaw na nagbukas sa tabi ni Lu Jinnian na sinundan pa
pagliwanag ng kanyang kaliwa't-kanan
Hanggang sa muling magliwanag ang buong sports field...
At ang mga ilaw na ito ay biglang kumutitap kaya gulat na gulat niyang
pinagmasdan ang buong paligid. Sa gitna ng sports field, nakita niya ang
makukulay na Christmas lights na nakapatong sa mga damo na may mga
nakakalat pang Lisianthus petals.
Dahan-dahan niyang sinundan ang mga ilaw at nang sandaling makalapit na
siya sa kinatatayuan ni Lu Jinnian, nakatitig lang siya rito kaya noong una, hindi
niya napansin ang mga dekorasyong nakapaligid sa gitna ng field.
Si Lu Jinnian ang gumawa ng lahat ng ito? Pero... lagi silang magkama nitong
mga nakaraang araw kaya kailan naman kaya nito plinano ang lahat?
Manghang mangha siya habang pinagmamasdan ang napakaganda niyang
paligid dahil ganun na ganun ang eksaktong nabasa niya sa mga fairy tale
noong bata pa siya. Hindi niya maipaliwanag ang magkahalong saya at kilig na
nararamdaman niya kaya gulong-gulo siyang tumingin sa mga mata ni Lu
Jinnian.
Walang katapusan ang pagtama ng liwanag mula sa mga kumukutitap na
makukulay na ilaw sa mukha ni Lu Jinnian habang tahimik na nakatitig kay Qiao
Anhao. Ilang minuto rin ang lumipas na wala ni isa sakanila ang nagsasalita
bago niya basagin ang katahimikan na para bang nanghaharana siya sa sobrang
lambing ng kanyang boses. "Qiao Qiao, alam mo ba? Ikaw ang init na matagal
ko ng pinangarap na maramdaman."
Nang marinig ito ni Qiao Anhao, hindi niya napigilang matawa dahil ito ang
kauna-unahang pagkakataon na naging ganito ka'sweet si Lu Jinnian. Sa totoo
lang, sanay na siya sa hindi pla-salitang personalidad nito at wala rin naman
siyang intensyon na baguhin kung saan man ito komportable kaya ngayong
naririnig niya ang mga salitang hinihintay ng kahit sinong babae mula sa pinaka
supladong lalaking nakilala niya, tuluyan na siyang bumigay at hindi niya na
napigilang maiyak.
Habang nagiging emosyunal ang asawa, nanatili lang si Lu Jinnian sa kanyang
kinatatayuan at nakatitig ng diretso sa mga mata nito. "Sa tingin ko, walang
kang ideya na sapat na ang pinaka simple mong ngiti para mabuo ang mundo
ko."
Sa kalagitnaan ng napaka romantic na eksena, biglang umihip ang hindi ganun
kalakas na hangin kaya may ilang mga petals ang nagsiliparan.
At ang mga makukulay na ilaw ay biglang naging kulay rosas na hindi nagtagal
ay muli nanamang namatay.
Kaya ang napaka romantic na field ay muling nabalot ng kadiliman.
"Alam kong narinig mo na ang lahat ng mga gusto kong sabihin sayo, pero sa
mga sandiling ito, wala akong ibang gustong gawin kundi ang uilitiin ang mga
yun sayo..." Nang sandaling matigilan si Lu Jinnian, muling umilaw ang mga
Christmas lights at sa pagkakataong ito ay kulay asul naman ang nagpaliwanag
sa paligid. Nanatili siyang nakatitig sa mga mata ni Qiao Anhao na para bang
nanunumpa siya ng buong puso, "Qiao Anhao, mahal kita."
Kagaya ng mga tipikal na babae, ang mga ganitong eksena rin ang kahinaan ni
Qiao Anhao kaya nang sandaling bitawan ni Lu Jinnian ang huli nitong salita,
napatakip nalang siya ng kanyang bibig at tuluyan ng umiyak.
"Akala ko sagad na ang pagmamahal ko... Pero alam mo ba? Simula noong
nalaman mo ang tungkol sa nararamdaman ko, mas lalo kitang minahal."
Sa totoo lang, habang hinahanda ni Lu Jinnian ang mga sasabihin niya, medyo
nailang siya sa sobrang kacheesy-han, pero dahil minsan lang naman sa buhay
ng isang tao ang makapagpropose kaya naisip niya na kung kaya ng ibang
lalaki, dapat kayanin niya rin.
At para kay Qiao Anhao, gusto niyang gawin itong perpekto para kahit sa
ganitong paraan manlang ay makabawi siya sa mga pagkakataong hindi niya
naiparamdam ang pagmamahal niya para rito.
"Mas matindi ang pagmamahal ko sayo ngayon kaysa sa nakaraang segundo...
"At mas titindi pa ang pagmamahal ko para sayo sa mga lilipas pang minuto...
'Hindi hihinto at patuloy lang na mas lalalim...
Dahil sa mga binitawang salita ni Lu Jinnian, hindi na napigilan ni Qiao Anhao
na muling matawa sa sobrang kilig habang patuloy na umiiyak.
Hindi nagtagal, muling namatay ang mga ilaw at nagdilim nanaman ang buong
paligid.
Sa kalagitnaan ng napakalawak na field, nakatitig lang si Lu Jinnian kay Qiao
Anhao at pagkalipas ng kalahating minuto... bigla siyang naglabas ng maliit na
kahon at dahan-dahang lumuhod.
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES