Noong huling birthday ni Han Ruchu, nagalit din sakanya si Xu Jiamu dahil
nalaman nito na may kinalaman siya sa pagkaaksidente ng dati nitong
asawa, at mula noong araw na 'yun, hindi na ito umuwi sakanila kahit pa
noong Bagong Taon.
Sa sobrang lungkot, wala siyang gana kumain at uminom kaya kinailangan
siyang isugod sa ospital…At doon lang bumalik si Xu Jiamu. Inako ng
mayordoma ang kasalanan at sinabing wala siyang kinalaman para lang
kumalma si Xu Jiamu. Ilang ilang araw palang ang nakakalipas… Ngayon,
ito naman… At ang mga nangyari ngayon ay di hamak sa na mas malala sa
nauna…
Halos mamatay si Han Ruchu sa sobrang takot noong unang beses itong
umalis… Ngayon, sa ikalawang pagkakataon, hindi niya na alam kung anong
gagawin niya para bumalik ito..
Hindi niya talaga kayang mawala ang nagiisa niyang anak kaya dali-dali
siyang bumaba ng sasakyan para habulin ito. Hinawakan niya ng mahigpit
ang braso ni Xu Jiamu at nagmamakaawang sinabi, "Jiamu, galit ka
nanaman kay mama, diba? Wag ka ng magalit kay mama, okay?"
"Makinig ka kay mama, hindi sayo yung bata. Hindi ba comatose ka noong
panahong 'yun, kaya ibig sabihin sa bastardong Lu Jinnian na 'yun ang bata.
Hindi papayagan ni mama na mabuhay ang bata…Dahil hindi kaya ni mama
na makitang nagpapalaki ka ng batang hindi naman galing sayo…Ginawa na
yun mama para sayo, kaya kailangan mong maniwala kay mama…"
"Ibang tao ba si Lu Jinnian? Kapatid ko siya! Parte rin siya ng Xu family.
Ang anak niya ay anak ko rin. Bakit hindi siya pwedeng mabuhay!" Hindi
alam ni Xu Jiamu kung sakit o galit ang nararamdaman niya, o pwede ring
kaba, pero nanginginig ang kanyang boses nang siya'y magpatuloy, "Ma,
buhay 'yun. Anak yun ni Qiao Qiao at ng kapatid ko. Buhay. Humihinga.
Paano mo nagawa yun?!"
"Hindi mo kapatid ang bastardong 'yun! Nakalimutan mo na bang ninakaw
niya ang kumpanya mo!" Nanggigigil na sagot ni Han Ruchu.
"Bakit niya ninakaw ang kumpanya ko? Dahil pinatay mo ang anak niya! Isa
pa, sakanya naman talaga ang kalahati ng kumpanya. Hindi yun sa akin
lahat!"
Pagkatapos magsalita ni Xu Jiamu, pwersado niyang hinawi ang kamay ni
Han Ruchu, kaya bigla itong nawalan ng balanse, pero dahil mabilis din ang
kilos nito, nagawa pa rin siya nitong hawakan. "Mali si mama. Nangangayo
si mama sayo na hindi ko yun uulitin, okay?"
Sa totoo lang, wala ng ibang pinaniniwalaan ngayon si Xu Jiamu kundi ang
katotohanan. Matagal niya ng alam na galit ang nanay niya kay Lu Jinnian,
at alam ng langit na naiintindihan niya kung bakit, pero hindi niya naman
naisip na aabot sa kasukdulan ang galit nito!
Tumingala siya sa kalangitan at pagkatapos niyang huminga ng malalim,
muli siyang tumingin kay Han Ruchu at kalmadong nagtanong, "May mga
nagawa ka pa bang masama sakanila? Sabihin mo na saakin ngayon.
Nagmamakaawa ako, wag mo ng pahirapan ang isip ko."
"Wala na, wala na," walang pagdadalawang isip na sagot ni han Ruchu.
Dali-dali siyang umiling at sinabi, "Totoo, wala na."
"Talaga, wala na?" Tanong ni Xu Jiamu.
Tumungo si Han Ruchu, "Nagsasabi ng totoo si Mama."
Hindi na sumagot si Xu Jiamu at tinitigan niya lang si Han Ruchu.
Medyo nailang si Han Ruchu sa titig ni Xu Jiamu kaya muli siyang nagsalita.
"Jiamu, maniwala ka kay mama. Wala na talaga. Pwede bang umuwi na
tayo? Wag mo ng gawin yung ginawa mo dati…"
Hindi pa rin umimik si Xu Jiamu, pero sa pagkakataong ito, bakas ang
pagkadismaya sa kanyang mga mata kaya biglang natigilan si Han Ruchu.
Pagkalipas ng ilang sandaling pananahimik, muli nanamnag nagsalita si han
Ruchu, "Jiamu, ano bang problema mo? Kausapin mo ako. Wag mo namang
takutin si mama, oh?"
Yumuko si Xu Jiamu at kumuha ng isang kumpol ng papel mula sakanyang
bag, na direkta niyang iniabot kay Han Ruchu.
Yumuko si Xu Jiamu at kumuha ng isang kumpol ng papel mula sakanyang
bag, na direkta niyang iniabot kay Han Ruchu.
Naguguluhang tumingin si Han Ruchu kay Xu Jiamu bago niya kunin ang
mga papel na inaabot nito. Nang sandaling buklatin niya ito, laking gulat
niya dahil hindu niya inaasahan na isa pala itong kopya ng mga text
messagse na nanggaling mismo sa China Mobile.
Sa tulong ng liwanag na nanggaling poste, nabasa ni niya na kopya pala ito
ng paguusap nina Qiao Anhao at Lu Jinnian noong Chinese Valentine's day.
Matapos ang matagal na pananahimik, sa wakas muling nagsalita si Xu
Jiamu, "Noong apat na araw na nasa ospital si Qiao Qiao, ang phone niya
ay nasa bahay natin. Pwede mo bang sabihin sa akin kung sno ang nagsend
ng mga text na ito gamit ang pangalan ni Qiao Qiao?"
Hindi alam ni Han Ruchu kung anong sasabihin niya, pero sa sobrang kaba,
makikitang nanginginig ang kanyang mga daliri na nakahawak sa mga papel.
Dali-dali siyang tumingin kay Xu Jiamu at nagtanong, "Jiamu, saan mo
nakuha 'to?"
Ipinikit ni Xu Jiamu ang kanyang mga mata at dismayadong sinabi, "Talaga
bang umabot na tayo sa ganitong punto? Na mas iniisip mo pa kung sino
ang sumasabotahe sayo? Ang problema kasi, walang nanabotahe sayo dahil
ito ang katotothanan!
"Alam mong gusto ng kapatid ko si Qiao Qiao, tama? Ginamit mo si Qiao
Anhao bilang pain kay Lu Jinnian para pumayag siya na magpanggap bilang
ako, tama? Hindi mo matanggap na makitang masaya si Lu Jinnian noong
nalaman mong magdedate sila ni Qiao Qiao noong Valentine's day kaya mo
naisipang itulak siya sa hagdanan. Pagkatapos, kinuha mo ang kanyang
phone at sinend ang mga text na 'to sa kapatid ko, tama diba!"
Habang gigil na gigil na nagsasalita si Xu Jiamu, hindi nniya na napigilang
maiyak, "Ang tatay ko ang may kasalanan ko, hindi ang nanay ng kapatid ko
o ang mismong kapatid ko. Gumising ka! Kasalanan to ni Xu Wanli! Bakit
hindi siya ang gantihan mo? Bakit sila ang sinasaktan mo? Ano bang
nagawa nila sayo?!"
"Ang walang hiyang si Qiao Ahao ang may gawa nito, tama? Si Qiao Anhao
ang may gawa nito, tama? Hindi na napigilan ni Han Ruchu na umiyak
habang hawak hawak ang mga papel.
Sa puntong 'to, hindi na talaga alm ni Xu Jiamu kung anong gagawin niya.
Napakamot nalang siya sakanyang noo at huminga ng malalim. "Sobra mo
akong nadisappoint."
Pagkatapos ng huling sinabi ni Xu Jiamu, muli niyang tinanggal ang kamay
ni Han Ruchu mula sakanyang braso.
"Jiamu, wag umalis…" Nadedesperado na si Han Ruchu dahil sa takot niya
nab aka mawala sakanya si Xu Jiamu kaya bigla siyang tumingin sa
mayordoma, na para bang may gusto siyang ipagawa rito.
Naintindihan naman kaagad ng mayordoma ang gustong sabihin ni Han
Ruchu kaya nagmamadali siyang nagsalita, "Young master, ako ang kumuha
ng phone ni Miss Qiao at ang nagsedn sa mga message na yan. Walang
alam si amdam dito. Ako ang may gawa, wag mong sisihin si madam…"
"Tama na!" Kahit hindi nakatingin si Xu Jiamu, alam niya ang katotohanan.
"Wag na kayong magpanggap. Sa tingin niyo ba talagang bobo ako? Alam
ko naman kung sinong nakaisip na itulak si Qiao Qiao sa hagdan. Naniwala
ako na dahil ikaw ang nanay ko… ang nanay ko na pinalaki ako para maging
ganitong klaseng tao, akala ko magbabago ka pagkatapos nating hindi
magpansinan ng magtagal… alam mo dapat kung saan ka nagmali… alam
mo dapat kung anong iniisip ng anak mo, at dapat nirerespeto mo siya.
"Pero nagkamali pala ako…
"Sa totoo lang, hindi ko talaga alam kung kanino galing ang mga papel na
'to. Natanggap ko 'to kaninang umaga galing sa isang express delivery na
walang pangalan, pero ikaw, sigurado ka na kay Qiao Qiao ito galing.
"Mula noong una palang, hindi mo matanggap na nagkakamali ka. Ikaw
yung parating masaya kapag may nahihirapang iba."
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES