Isa pa, kung simpleng pinagsawaan lang ito ni Lu Jinnian, bakit kailangan pa
itong itago sa drawer na 'to?
Alam ni Qiao Anhao na hindi tamang pakielaman niya ang mga gamit ni Lu
Jinnian ng walang paalam, pero ninakaw niya na nga ang recording pen nito,
siguro naman hindi na rin magiging malaking issue kung sisilipin niya rin ang
phone nito, tama?
Medyo nag'aalangan siya noong una kaya nakatitig lang siya sa phone ng ilang
sandali habang nakakagat labi, bago siya tuluyang makumbisi na kunin na ito.
Pagka'pindot niya ng on, agad din itong umilaw at wala pang kalahating minuto
ay nasa home screen na siya. Bumungad sakanya ang reminder na thirty
percent nalang ang battery at kailangan niyang magsalpak ng SIM card.
Si Lu Jinnian ang tipo ng tao na hindi mahilig magdownload ng kung anu-ano
kaya konti lang ang mga application nito, at lahat pa ay konektado sa trabaho.
Wala masyadong makikita si Qiao Anhao kaya nag'swipe lang siya ng
nag'swipe hanggang sa makita niya ang WeChat. Siguro sa tagal na rin ni Lu
Jinnian na hindi naglolog in, hiningian siya nito ng password.
Medyo nainis si Qiao Anhao kaya nagexit siya sa WeChat at bumalik sa home
screen para tignan pa ang iba nitong mga apps. Una niyang binuksan ang call
logs at napansin niya na Oktubre pa noong nakaraang taon ang huling
nakarecord. Sa mga number na nakalista, tumawag si Lu Jinnian ng isang
beses sakanyang assistant, tig-isa sa dalawang magkaibang number at ang
lahat ng natitira ay para sakanya na.
Pagkatapos nilang mag-usap ng assistant, hinimatay siya sa kalsada kaya
pagkagising niya, nasa ospital na siya. Nandoon din si Xu Jiamu at ibinalik nito
ang kanyang phone.
Pagkabukas niya ng kanyang phone, may nakita rin naman siyang mga tawag
galing kay Lu Jinnian, pero hindi kasing dami ng nakikita niya ngayon.
Medyo matagal din ang pagitan mula noong maaksidente siya at noong ibinalik
ni Xu Jiamu ang kanyang phone kaya ibig sabihin, ilang araw itong nasa bahay
ng mga Xu.
Base sa naalala niya, walang wala talaga ang dami ng tawag na ginawa ni Lu
Jinnian sa mga natanggap niya kaya ibig sabihin… Posibleng may gumalaw ng
kanyang phone o di naman kaya may kumuha ng kanyang SIM card at inilipat
sa ibang phone para hindi niya makita ang ginawa ng may pakana ng
pangsasabotahe.
Kasabay ng mga spekulasyon, naalala niya ang sinabi ni Lucy na tinanggihan
niya raw si Lu Jinnian… Ngayon, naiintindihan niya na ang lahat.
Gusto niyang malaman ang katotohanan kaya dali-dali siyang bumalik sa home
screen para tignan naman ang mga text message ni Lu Jinnian.
Kumpara sa call logs, di hamak na mas malinis ang text message ni Lu Jinnian
dahil pangalan niya lang ang laman nito.
Pero hindi niya pa man din napipindot ang pangalan niya, laking gulat niya dahil
may isang hindi pamilyar na linya siyang nabasa: [Hinding hindi ko matatanggap
ang sinumang nanakit saking Brother Jiamu.]
Hindi alam ni Qiao Anhao kung bakit siya kinakabahan pero para siyang biglang
nanlumo sa nabasa niya. Nakahawak lang siya ng mahigpit sa screen pero
hindi niya kayang pindutin ang kanyang pangalan. Kung talagang gusto niyang
malaman ang mga ginawa ni Han Ruchu kay Lu Jinnian, kailangan niyang
maging matapang kaya para umipon ng lakas ng loob, pumikit at huminga muna
siya ng malalim bago niya gigil na gigil itong pinindot.
Agad na umagaw ng kanyang atensyon ang ilang mga maiikling text.
Ang unang text ay galing sa pangalan niya.
[Wag mo na akong hintayin, hindi ako pupunta.]
Base sa pagitan ng oras, nalaman niyang agad-agad na sumagot si Lu Jinnian
ng dalawang magkasunod na text.
[Qiao Qiao, I love you] [I have loved you for thirteen years.]
Pagkalipas ng dalawang oras, muling nagreply ang pangalan niya ng dalawang
magkasunod na text.
[May karapatan ka ba?] b[Hinding hindi ko matatanggap ang sinumang nanakit
saking Brother Jiamu.]
Sobrang nagulat si Qiao Anhao sa mga nabasa niya kaya natulala nalang siya
sa limang linya na nasa harapan niya, na para bang tinamaan siya ng kidlat.
Alam niya sa sarili niya na hindi sakanya galing ang mga text na natanggap ni
Lu Jinnian, pero noong oras na 'yun, parang biglang huminto ang tibok ng
kanyang puso.
Halos sampung minuto rin siyang nakatulala bago siya mahimasmasan, pero sa
pagkakataong ito, wala siyang ibang maramdaman kundi matinding galit.
Medyo mainit sa loob ng study room pero kabaliktaran ang nararamdaman niya
dahil halos magyelo na siya sa lamig. Lumipat siya ng pwesto dahil medyo
nangalay na siya sa tagal niyang hindi gumalaw. Hindi niya matanggap ang
nangyari kay Lu Jinnian kaya sa sobrang bigat ng pakiramdam niya, hindi niya
na napigilang umiyak.
Kaya pala ganun nalang ang naging trato sakanya ni Lu Jinnian noong unang
beses silang magkita pagkatapos ng apat na buwan nilang pagkakalayo.
Kaya naman pala hindi siya nito pinakinggan, na para bang wala na talaga itong
pakielam sakanya, noong sinabi niyang naospital siya.
Kaya naman pala siya pinagtabuyan nito noong araw na akala niya ay magiging
maayos na sila dahil nakagawa na siya ng paraan para may mangyari sakanila.
Kaya naman pala ilag na ilag ito sakanya noong niyakap niya ito sa airport at
nagtapat siya na gusto niya rin ito.
Kaya naman pala nararamdaman niyang may pagitan pa rin sakanila kahit
ngayong kasal na sila.
Kaya naman pala…Kaya naman pala ang dami niyang hindi maintindihan…
Matagal na siyang kinukutuban pero ngayon niya lang naintindihan ang lahat.
Malinaw na sakanya ang lahat.
Kung hindi dahil sa pagmamahal ni Lu Jinnian… Kung hindi niya lang
aksidenteng nabasag ang porcelain doll…Kung hindi lang siya kinompronta ng
assistant nito…Kung hindi niya lang nalaman na siya pala ang babaeng
pinakamamahal nito sa loob ng labintatlong taon, hindi siguro siya magiging
ganito katapang at pursigido, dahil alam niya sa sarili niya na hindi niya
kakayanin kapag nawala nanaman yung huling pagkakataon na magkasama
sila.
Ang mga taong tunay na nagmamahalan lamang ang makakaintindi kung gaano
kasakit ang mga salitang "May karapatan ka ba?"
Lu Jinnian, naglaslas ka ba dahil nawalan ka na ng pagasa?
Nakakawalang pagasa naman talaga, diba?
Dahil ang babaeng sobrang minahal mo ay ang sama sama sayo.
Pero… paano mo pag nalaman mo na ang inaakala nating 'missed opportunity'
ay kagagawan pala ng isang tao.
Isang missed opportunity, isang missed opportunity… Maraming nagsasabi na
ang 'missed opportunity' raw ang pinakamalungkot na pwedeng maranasan ng
dalawang taong sobrang nagmamahalan dahil kailangan nilang tanggapin na
nakatadhana lang silang magkita pero hindi sila ang nakalaan para sa isa't-isa.
Sa totoo lang, walang nakakaalam kung ano ba talaga ang kwento bakit
nagkakaroon ng mga missed opportunities, pero kung pasisimplehin, ito yung
mga pagkakataon na hindi nakukuha dahil sa mga bagay na nagpupumilit
umeksena!
Han Ruchu, kakaiba ka talaga!
Matagal ng alam ni Han Ruchu na siya ang kahinaan ni Lu Jinnian kaya ginamit
ng babaeng yun ang nag'iisang bagay na nagpapasaya kay Lu Jinnian para
wasakin ang mundo nito!
Ibig sabihin, hindi totoong lumayo ang lalaking pinaka mamahal niya dahil lang
sa napagod na itong mahalin siya, kundi nagpakalayo ito dahil sobrang nadurog
na ang puso nito.
Kung ganun…wala siyang kaalam-alam na sa loob ng apat na buwang nawala
si Lu Jinnian, ay nabuhay pala ito sa kadiliman kaya noong hindi na nito kinaya
ang lungkot, naisip nalang nitong magpakamatay.
Han Ruchu, sisiguraduhin kong magbabayad ka!
Sakit, galit, pagkasuklam…
Halo-halo ang mga naramdaman ni Qiao Anhao at sa sobrang bigat ng puso
niya, pakiramdam niya ay sasabog na ang balingkinitan niyang katawan.
Sobrang nanginginig ang kanyang mga kamay kaya noong hindi niya na
mahawakan ng maigi ang kanyang phone, tuluyan niya na itong nabitawan at
nalaglag sa sahig.
Dahil masyado siyang nagpapanic, aksidente niyang napindot ang draft- at isa
message na hindi nasend ang muling umagaw ng ng kanyang atensyon.
[Qiao Qiao, ibabalik ko na kay Xu Jiamu ang Xu Enterprise, pwede bang bumalik
nalang tayo sa dati?]
Sa pagkakataong ito, hindi na kayang pigilan ni Qiao Anhao ang kanyang mga
luha kaya tuluyan na itong bumuhos.
Nakatanggap na si Lu Jinnian ng masasakit na text galing sakanya pero
naisipan pa rin nitong gumawa ng ganitong klaseng message…
Lu Jinnian, alam mo ban a sobrang hiyang hiya na ako sayo ngayon…
Dahan-dahan niyang ini'swipe pataas ang screen para pinadaanan ng tingin
ang mga text messages na pinadala sakanya ni Lu Jinnian sa loob ng apat na
araw na wala siyang malay.
Mahigit isang daan ang lahat ng mga text na sinend nito sakanya…Pero noong
nagising siya mula sa coma, wala pa sa sampung poryento ang mga nabasa
niya.
Sigurado na siya ngayon na kinuha talaga ni Han Ruchu ang SIM card niya.
Gaano naman kaya ito kasaya noong sinaktan at minaliit nito si Lu Jinnian sa
pamamagitan pa ng pangalan niya?
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES