Iisang elevator lang ang ginamit nina Lu Jinnian at Qiao Anhao papunta sa
pinaka taas na palapag. Wala ni isa sakanila ang gustong magsalita at bukod
sa dalawang staff na kasama nila, wala ng ibang tao sa elevator.
Tahimik lang na nakatayo si Lu Jinnian sa isang gilid habang nakahawak ang
isa niyang kamay sa maletang dala niya, samantalang si Qiao Anhao naman na
nakatayo sa tabi kanyang tabi ay nakatitig lang sakanya. Sa buong oras na
magkasama sila, ni minsan ay hindi niya ito pinansin o tinignan manlang.
Medyo nasasaktan na si Qiao Anhao sa ginagawang pagiwas ni Lu Jinnian.
Mula noong nakita niya ito sa sementeryo, wala siyang ibang gustong gawin
kundi ang ipaliwanag ang lahat ng nangyari pero noong sandaling makita siya
nito, bigla nalang itong umalis; sa bahay naman ng matandang babae, pinaalis
din siya kaagad nito; noong binaggit niya ang tungkol sa Valentines Day noong
pinuntahan niya ito sa hotel, nagalit ito sakanya ng sobra at pinalabas siya.
Ngayon na nasa loob sila ng iisang elevator, bakit hindi siya kayang kausapin
nito…
Kaya noong sandaling 'yun, hindi na kinaya ni Qiao Anhao at tuluyan niya ng
binasag ang katahimikan.
Natatakot siya nab aka bigla nanaman siyang sakalin ni Lu Jinnian habang
nagsasalita kaya hindi na siya nagpaligoy ligoy pa at sinabi niya na kaagad ang
gusto niyang ipunta. "Nasa ospital ako 'nun."
Parehong Caucasians ang dalawang staff na kasama nila sa elevator at hindi
nakakaintindi ng Chinese ang mga ito. Noong una, ang akala ng mga ito ay sila
ang kinakausap ni Qiao Anhao kaya tumingin ang mga ito sakanya parea
ngitian siya, pero nang makita ng mga ito na si Lu Jinnian ang tinitignan niya,
muli nalang tumalikod ang dalawa at hindi na nagsalita.
Sa wakas, nasabi na rin ni Qiao Anhao ang mga salitang matagal niya ng
gustong sabihin kaya medyo gumaan na ang pakiramdam niya. Hindi nagtagal,
muli siyang nagsalita para magpatuloy, "Noong gabi ng Valentine's Day, nasa
ospital ako kaya hindi ako nakapunta…."
Biglang humigpit ang hawak ni Lu Jinnian sakanyang maleta. Huminga siya ng
malalim at hindi nagtagal ay biglang nagbago ang kanyang itsura na para bang
hindi siya kuntento sa paliwanag nito.
Pero noong narinig niya na na'ospital ito, hindi niya maintindihan pero nasaktan
siya.
Siguro hindi niya na talaga ito maalis sa sarili niya, na kahit sobrang nasaktan
na siya ni Qiao Anhao, may nararamdaman pa rin siya para rito.
Noong nalaman niyang pumunta ito sa America ng magisa, alam niyang
sinusundan siya nito kaya sinadya niyang maglakad ng mabagal para hintayin
ito ng ilang beses.
"Sinabi ko naman na sayo diba na ayoko na 'yang pagusapan!" Hindi malinaw
kay Lu Jinnian kung kay Qiao Anhao ba talaga siya nagagalit o sa sarili niya
pero noong sandaling magsalita siya, ramdam ang galit sa tono ng kanyang
boses. "Wala akong pakielam kung totoo ba ang sinasabi mo o nagdadahilan ka
lang. Wala na akong pakielam at ayoko ng malaman pa! Sigurado naman ako
na pareho nating alam na hindi lang ang hindi mo pagsipot ang problema…."
Biglang huminto si Lu Jinnian.
Lu Jinnian, gaano katagal mo ba balak saktan ang sarili mo?
Pinangako mo ng kakalimutan mo na ang lahat, kaya bakit ang dami mo pang
sinasabi?
Maliban nalang kung gusto mo nanamang ulitin ang mga naging pagkakamali
mo noon?
Ipinikit ni Lu Jinnian ang kanyang mga mata at hindi na nagpatuloy. Nang
sandaling mahimasmasan siya, muli siyang nagsalita, "Kalimutan mo na."
Pagkamulat niya ng kanyang mga mata, di hamak na mas kalmado na siya at
nanumbalik na ang kanyang walang kaemo-emosyong awra. "Miss Qiao, wala
akong pakielam kung bakit ka nandito, pero gusto ko lang linawin sayo na
ayoko ng magkaroon ng anumang ugnayan sayo."
Biglang nabalot ng katahimikan ang buong elevator hanggang sa makarating
sila sa pinaka mataas na palapag.
Tahimik lang na nakatayo si Lu Jinnian na para bang may malalim na iniisip.
Hindi nagtagal, muli siyang nagsalita, "Kung maari lang, sana wag ka ng
magpapakita sa akin ulit."
Hindi niya na hinintay na makasagot si Qiao Anhao at bigla siyang naglakad
palabas ng elevator habang hila ang kanyang maleta.
Nakatulala lang si Qiao Anhao habang tinitignan si Lu Jinnian na maglakad
papalayo.
Sinabi niya na na'ospital siya kaya hindi siya nakapunta, pero hindi ito naniwala
sakanya…. Isa pa, sinabi nito sakanya na ayaw na nitong magkaroon pa ng
kahit anong ugnayan sakanya at ayaw na siyang makita nito….Dahil sa mga
nangyari, bigla siyang nawalan ng lakas ng loob.
Nandilim ang kanyang mga paningin kaya yumuko nalang siya at itinikom ang
kanyang mga labi.
Muli lang siyang nahimasmasan noong magsasara na ang elevator. Dahan
dahan siyang naglakad palabas at pagkaliko niya, nakita niya si Lu Jinnian na
nakatayo sa dulo ng corridor na mukhang may kausap sa phone.
Sinilip niya ang kanyang hotel card para tignan ang room number niya at
walang pagdadalawang isip siyang naglakad papunta sakanyang kwarto. Noong
malapit na siya kay Lu Jinnian, doon niya lang nalaman na magkatapat pala sila
ng kwarto.
Tinignan lang siya nito, at wala pa rin itong ka'emo-emosyon. Base sa narinig
niya, sinabi ni Lu Jinnian sa kausap nito ng dire-diretsong English, "See You
Tonight." Hindi nagtagal, ibinaba ni Lu Jinnian ang phone nito at nagdire-
diretsong pumasok sa kwarto nito ng hindi manlang siya pinapansin.
-
Nakatulog si Qiao Anhao sa eroplano, pero inaantok pa rin siya dahil hindi
masyadong komportable ang posisyon niya. Pagkatapos niyang maligo, humiga
siya sa kama at walang ibang tumatakbo sakanyang isip kundi ang mga sinabi
sakanya ni Lu Jinnian.
Mukha talagang determinado na itong putulin ang lahat ng namamagitan
sakanila.
Kung mabibigyan sila ng pagkakataon na mag'sama ng dalawa lang sila, siguro
naman hindi na imposibleng muli itong mapalapit sakanya….Hindi kaya ang
ideya na talaga ni Zhao Meng ang nagiisang solusyon?
Dali daling bumangon si Qiao Anhao para puntahan ang pill box na ibinigay
sakanya ni Zhao Meng sa airport. Ilang sandali niya rin itong tinitigan hanggang
sa makabuo siya ng isang magandang plano.
Kahit anong mangyari, kailangan niyang makahanap ng paraan para may
'mangyari' sakanila.
Kagaya ng sinabi ni Zhao Meng, kung hindi man siya patawarin nito hanggang
dulo, pwede niya namang gamitin ang magiging anak nila para makuha ito.
Pagkatapos niyang magdesisyon, magdamag na siyang gising at sumandal
nalang sa pintuan para pakinggan ang galaw ng taong nasa katapat na kwarto.
Mukhang nagpapahinga si Lu Jinnian dahil sa jet lag dahil hindi ito lumabas ng
buong umaga, pero pag sapit ng ala una ng tanghali, may isang waiter na
pumasok sa kwarto nito para magdala ng pagkain.
Alas sinco na ng hapon noong lumabas si Lu Jinnian sa kwarto. Nakasuot siya
ng isang malinis na suit, at kagaya ng nakasanayan, wala pa ring papantay sa
kagwapuhan niya. Bago siya tuluyang umalis, sinilip niya muna ang pintuan ng
kwarto ni Qiao Anhao nang mapansin niyang nakasilip ito sakanya.
Dali daling tumakbo si Qiao Anhao pabalik sa loob ng kanyang kwarto para
kunin ang kanyang wallet, phone at ang pill box bago niya sundan si Lu Jinnian.
Napalakas ang pagkakasara niya sa pintuan kaya biglang napatingin si Lu
Jinnian, na kasalukuyang naglalakad.
Habang iniisip niya kung paano niya gagawin ang madumi niyang plano, hindi
niya mapigilang makonsensya kaya yumuko nalang siya.
Pagkapasok nila ni Lu Jinnian sa elevator, may nakasabay silang
magkasintahan na mukhang mga French.
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES