App herunterladen
58.27% Bringing the Nation's Husband Home (Tagalog) / Chapter 567: Labintatlong taon kitang minahal (38)

Kapitel 567: Labintatlong taon kitang minahal (38)

Redakteur: LiberReverieGroup

Noong nawala na ang boses ni Zhao Meng, biglang nabalot ng katahimikan ang buong paligid.

Habang tahimik na nakaupo sa sofa, maya't mayang sinisilip ni Qiao Anhao ang screen ng kanyang Ipad. Isa sa mga nabasa niya mula sa mga netizens ay kung gaano kasuplado at kailag si Lu Jinnian sa mga tao. Sa totoo lang, wala naman talaga masyadong masasabing negatibo rito dahil ang puntirya ng karamihan ay ang mga scandal ng nanay nito. 

Maraming litrato mula sa mga lumang dyaryo ang nagsilabasan kung saan umiinom ito sa isang nigh club kasama ang maraming lalaki. Mayroon din itong… ilang porno. Sa mga oras na ito, hindi na mabilang ang mga taong nagsheshare ng mga ito. Lalo pang uminit ang balita noong nagumpisa ng gumawa ang mga tao ng meme ng ilan sa mga exaggerated expressions nito.

May iba pang nacocomment na hindi niya na halos masikmurang basahin. Kahit matatag ang fanbase ni Lu Jinnian na laging positibo kagaya ng no matter what male idols do, they'll always be our male idols" at "we support you", di hamak na mas mahina pa rin ito kumpara sa mga gustong manira. 

Alam niya na anak sa labas ng mga Xu si Lu Jinnian, pero wala siyang ideya sa mailim na nakaraan ng nanay nito.

Naalala ni Qiao Anhao noong araw na bumisita siya kay Han Ruchu. Hindi niya makakalimutan ang masasakit na sinabi nito patungkol sa nanay ni Lu Jinnian. Ano kayang nararamdaman ni Lu Jinnian ngayon na naparaming tao ang nangungutsa dito?

Habang iniisp ni Qiao Anhao ang mga bagay, parang gusto niya nalang na magtago sa isang lugar na walang sinuman ang nakakaalam at akuin nalang lahat ng sakit na nararamdaman ni Lu Jinnian. Sobra sobra ang sakit na nararamdaman niya na para bang paulit ulit siyang sinasaksak ng kutsilyo. Hindi niya mapigilan ang kanyang sarili kaya muli niyang kinuha ang telepono para muling tawagan si Lu Jinnian, pero hanggang ngayon ay hindi niya pa rin ito makontak. 

Naalala niya na sinave niya nga pala ang mga contacts niya sa isang software kaya dali dali niya itong dinownload sakanyang iPad para makuha niya ang number ng assistant ni Lu Jinnian. Sinubukan niya itong tawagan, pero sa kasamaang palad, nakapatay ang phone nito. Minsan na rin siyang tumira sa Mian Xiu Garden kaya mayroon siyang number nito, pero noong subukan niya itong tawagan, wala ring sumagot sakanya. 

May gusto pa sanang tawagan si Qiao Anhao pero noong silipin niya ang oras sa kanyang iPad, napansion niya na pasado alas tres na ng umaga. Sa ganito kalalim na gabi, siguradong tulog na kahit sino pa ang tawagan niya.

Padabog niyang inilapag ang telepono, at dahil kagagaling niya lang sa ospital, hindi pa ganun kayos ang pakiramdam niya, pero hindi rin naman siya inaantok. Maya't-maya niyang nirerefresh ang kanyang weibo at habang tumatatagal siyang nakatingin rito, ay lalo lang siyang nasasaktan. Para sakanya, mas masakit pa ito kaysa sa naramdaman niya noong naharass siya.

Bandang huli, hindi niya na talaga kinaya ang sakit kaya inihagis niya sa isang gilid ang kanyang iPad. Sobrang gulo ng kanyang isipan kaya paulit ulit niyansinipa ang hangin hanggang sa malaglag na sa kama ang kanyang iPad. Niyakap niya ang unan na na sa tabi niya, at hindi nagtagal ay umupo siya sa kama habang nakatulala.

Naiiyak siya sa hindi niya malaman na dahilan, kaya tumingala siya at huminga ng malalim. Habang kinalakma niya ang kanyang sarili, bigla niyang naalala ang porcelain doll na ibinigay sakanya ni Lu Jinnian noong huli niyang birthday.

Agad niyang ibinato ang unan at dali daling bumangon sa kama pata maglakad sa shelf kung nasaan ang doll. Nakakagt labi pa siya habang pinipilit itong abutin. Lalo pa siyang nasaktan nang makita niya ang magandang ngiti ng maliit na kulay puting doll. Hindi niya maintindihan kung bakit hinang hina ang kanyang katawan, pero hindi niya talaga ito maabot. Ginawa niya ang lahat para makuha ito hanggang sa aksidenteng dumulas ang porcelain doll sakanyang mga kamay. 


Kapitel 568: Minahal kita ng Labintatlong Taon (39)

Redakteur: LiberReverieGroup

"Pa-la- ". Ang porselanang manika ay nabasag sa sahig, nawasak at naging maliit at matalim na pira-piraso na kumalat sa malayo.

Si Qiao Anhao ay hindi gumalaw sa puwesto sa loob ng kalahating minuto, na ang kanyang kamay ay nakasuspinde sa sandaling hinawakan niya ang manika, bago niya mapagtanto kung ano ang nagawa niya. Ang kanyang mahabang mga pilikmata ay kumislap ng ilang sandali, at pagkatapos ay natumba siya pababa. Tinitigan niya ang malaki at maliliit na mga piraso sa isang takot at sa isang pagkawala.

Ang kanyang mga kamay ay nanginig nang ilang sandali, bago niya dali-daling inabot ang kanyang mga kamay at kinuha isa-isa ang mga piraso. Sinubukan niyang buuin ang manika pabalik sa orihinal nitong itsura.

Gayunpaman, ang mga piraso ng porselana ay nawasak ng malubha, si Qiao Anhao ay hindi alam kung saan magkakasya ang mga piraso. Sa isang walang ingat na galaw, hindi niya sinasadyang masugatan ang kanyang sarili mula sa matulis na bahagi ng piraso na pinulot niya. Habang dumadaloy ang dugo palabas, hindi siya nakaramdam ng anumang sakit, ni hindi siya tumigil sa pagkuha ng mga piraso. Nang kunin niya ang pinakamalaking piraso, nakita niya ang isang plastik na tubo na may isang rolyo ng papel sa loob ng mga basag na piraso.

kumunot ang noo ni Qiao Anhao at hindi na nagdalawang isip pang pulutin ang piraso ng papel.

Ito ay isang magandang kalidad ng papel na makapal. Sa isang hila, ang papel ang nagbukas mismo. Pagkatapos ay nakita ni Qiao Anhao na ang papel ay puno ng mga salita.

Sa isang tingin lamang, agad niyang nakilala na ito ay makapal at kursibang sulat-kamay ni Lu Jinnian na mukhang natural.

"Unang taon. Ang unang pagkakataon na tayo'y nagkakilala, siya ay nakasuot ng pang-eskwelang uniporme; isang puting kamiseta at asul na palda. Sa taas ng taglagas, mayroon siyang pink na bisikleta, at isang mapanglaw na mukha.

Ikalawang taon. Ang mga araw ng tag-ulan ay hindi ang pinakamagandang bagay, ang paghahanap ng silungan sa ilalim ng bubong kasama siya.

Ikatlong taon. Umalis ako sa kalahati ng pagsusulit ng matematika, kaya maaari ko siyang maging kaklase.

Ika-apat na taon. Binigyan ko siya ng regalo sa kanyang kaarawan na may mga salitang 'Shmily' na naka-ukit sa likod. Sino ang nakakaalam kung mapapansin niya ...

Ikalimang taon. Isinuko ko ang aking pangarap na dumalo sa isang prestihiyosong unibersidad. Isinuko ko ang lahat ng mga plano kong mamuhay ng ordinaryong buhay upang pumunta sa Hangzhou para sa kanya. "

Habang binabasa ni Qiao Anhao ang bahaging ito, ang kanyang mga kamay, na nakahawak pa sa papel, ay nagsimulang manginig habang dahan-dahan niyang naintindihan ang kanyang binabasa. Ang ulap sa ilalim ng kanyang mga mata ay nagsimulang magsama-sama.

"Ikaanim na taon. Sa pamamagitan ng isang walang ingat niyang hakbang palapit, naamoy ko ang kanyang malambot na buhok. Na nagpanatili sa aking gising buong gabi.

Ikapitong taon. Isinuko ko ang napakalaking, karerang-pagbabagong opportunidad para sa kanya.

Pangwalong taon. Natulog ako sa parehong kwarto kasama siya. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na hinalikan ko siya at sa parehong taon ay iginawad ang aking unang gantimpala ng tagumpay. Nagmadali ako papuntang Beijing ng isang gabi na malaman kong siya ay ikakasal na sa iba.

Ikasiyam na taon. Nagsimula ako sa paninigarilyo dahil sa kanya. Nanigarilyo ako at uminom ng buong gabi, nag-iisa sa aking silid. Umiyak ako para sa kanya buong gabi. "

Isang patak ng luha ang nahulog sa papel, na dumungis sa tuyo at itim na tinta.

"Ikasampung taon. Sa maraming pagkakataon, lihim akong nagtago sa isang sulok habang pinapanood ko siya ng ilang ulit.

Ikalabing-isang taon. Matapos makakita ng libu-libong iba't-ibang kababaihan, hindi ko namamalayang ikumpara sila sa kanya, at laging siya ang pinakamahusay sa kanila.

Ika-labindalawang taon. Mag-isa, tahimik akong nakadarama ng sakit, sobrang sakit kapag nakikita siyang masaya.

Ika-labintatlong taon. Ginawa ko ang pinakamahusay na desisyon sa aking buhay ... na mag-krus ang aming mga landas muli. "

Si Qiao Anhao ay pilit na kumakagat sa kanyang labi, ang mga luha ay tuloy-tuloy na bumabagsak pagkatapos ng isa.


Load failed, please RETRY

Geschenke

Geschenk -- Geschenk erhalten

    Wöchentlicher Energiestatus

    Stapelfreischaltung von Kapiteln

    Inhaltsverzeichnis

    Anzeigeoptionen

    Hintergrund

    Schriftart

    Größe

    Kapitel-Kommentare

    Schreiben Sie eine Rezension Lese-Status: C567
    Fehler beim Posten. Bitte versuchen Sie es erneut
    • Qualität der Übersetzung
    • Veröffentlichungsstabilität
    • Geschichtenentwicklung
    • Charakter-Design
    • Welthintergrund

    Die Gesamtpunktzahl 0.0

    Rezension erfolgreich gepostet! Lesen Sie mehr Rezensionen
    Stimmen Sie mit Powerstein ab
    Rank 200+ Macht-Rangliste
    Stone 0 Power-Stein
    Unangemessene Inhalte melden
    error Tipp

    Missbrauch melden

    Kommentare zu Absätzen

    Einloggen

    tip Kommentar absatzweise anzeigen

    Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.

    Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.

    ICH HAB ES