Habang lumilipad ang isip ni Qiao Anhao, hindi niya napigilang ilabas ang kanyang phone. Medyo nalungkot siya noong nakita niyang wala manlang nagtext o tumawag sakanya.
Hindi niya sinasadya ang mga nasabi niya pero sobrang nagalit si Lu Jinnian. Sinubukan niya itong habulin sa parking lot pero ayaw naman nitong makinig sa mga paliwanag niya. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya kinikontak nito….hindi kaya, galit pa rin ito sakanya?
Labintatlong taon niya ng minamahal si Lu Jinnian pero hanggang ngayon ay napakahirap pa ring makasama itong magcelebrate ng Valentines Day. Sa sobrang galit ni Lu Jinnian, hindi kaya mabalewala nalang ang plano nilang magdinner mamaya?
Habang iniisip ni Qiao Anhao ang mga posibilidad, hindi niya maiwasang kabahan.
Aminado siya na masyado niyang nagalit si Lu Jinnian kanina, pero malinaw din sakanya na siya talaga ang may kasalanan. Paano kaya kung siya na ang maunang humingi ng tawad para maging maayos na ang lahat…Hihintayin niya nalang na kumalma ito sa dinner nila bago niya itanong ang rason kung bakit nito nagawa ang mga ginawa nito. Kung talagang dahil lang ito sa paghihiganti, gagawin niya ang lahat para pakiusapan itong makipagkasundo nalang kay Xu Jiamu para manumbalik na ang dating relasyon ng magkapatid.
O kung hindi man, nakakalungkot isipin na ang pinaka hihintay niyang dinner ay baka hindi na matuloy.
Habang nagiisip si Qiao Anhao, in'on niya ang kanyang phone. Hinanap niya ang number ni Lu Jinnian at nagumpisang mag'type. Ang una niya sanang isesend ay [Hey], pero naisip niya na parang hindi naman sincere kung yun ang sasabihin niya. Natatakoty siya nab aka hindi siya pansinin ni Lu Jinnian kaya binura niya nalang ito para mapalitan ng mas maganda message. Sa sobrang seryoso niyang magisip, nakalimutan niya na nasa tabi niya si Han Ruchu.
Pagklalipas ng halos isang minuto, alam na ni Qiao Anhao ang sasabihin niya. Yumuko siya at nag'typr. [Masyado akong naging emotional kanina. I'm sorry. Sabi mo magdidinner tayo mamaya diba. Pwede ba tayong magusap? Hihintayin kita sa bahay…]
"Qiao Qiao"
Bago niya matype ang salitang "All right?" bigla siyang tinawag ni Han Ruchu.
Sumagot si Qiao Anhao na parang wala sa sarili at nagpatuloy lang siya sa pagtytype hanggang sa tapikin na siya ng mayordoma. Doon lang siya natauhan at tumingin kay Han Ruchu. "Aunt Xu, bakit po?"
"Wala naman. Nauuhaw lang ako. Pwede mo ba akong ikuha ng tubig?" Nakangiting sabi ni Han Ruchu. "Pero kung busy ka, ayos lang. Si Aunt Yun nalang ang papakuhain ko."
"Hindi po, ako na po." Dali daling in'off ni Qiao Anhao ang kanyang phone at isiniksik sakanyang bulsa bago siya kumuha ng baso at bumaba.
Kumuha siya ng maligamgam na tubig. Habang umaakyat sa hagdanan, walang ibang tumatakbo sa isip niya kundi ang message na hindi niya pa nasesend kay Lu Jinnian. Nagaalala siya na baka may mali nanaman siyang masabi.
Ang hagdanan ng mga Xu ay may paikot na bahagi kung saan may isang pader na nakaharang. Dahil hawak ni Qiao Anhao ang tubig, hindi siya nakakapit sa railing ng hagdan. Pagkaliko niya, hindi niya inaasahang susulpot ang ang mayordoma na may dalang malalaki at maliit na bag.
Masyadong mabilis ang mga pangyayari at dahil may hawak na tubig si Qiao Anhao dagdag pa ng lumilipad ang kanyang isip, hindi niya namalayan na may tao sa likod ng pader. Sa lakas ng pagkakabunggo ng mayordoma kasabay pa na nakaangat na ang isa niyang paa dahil hahakbang na sana siya sa susunod na baitang, tuluyan siyang nawalan ng balanse at nagpagulong gulong sa hagdan.
Sobrang nabalot si Qiao Anhao ng matinding takot. Bago tumama ang ulo niya sa sahig, narinig niya pa ang boses ng mayordoma nang tawagin siya nitong "Miss Qiao!" Pagkalapag niya sa sahig, tumalsik ang kanyang phone na nakasiksik sakanyang bulsa.
Noong una, hindi niya pa naramdaman ang sakit. Nakasubsob ang kanyang mukha sa sahig pero medyo nahihilo siya at tuloy tuloy ang pagagos ng dugo mula sakanyang ulo.
Gising pa si Qiao Anhao at nararamdaman niya na unti unting nawawala ang lakas ng kanyang katawan. Lalo siyang kinakabahan habang pahina siya ng pahina. Kagaya noong bago siya maaksidente, walang ibang tumatakbo sa isip niya kundi ang text na isesend niya kay Lu Jinnian.
Natatakot siya na baka ito na ang huling pagkakataon na makausap niya si Lu Jinnian.
Sinubukan niyang iangat ang kanyang kamay sa kagustuhan niyang makuha ang kanyang phone, pero noong sandaling igalaw niya ang kanyang mga daliri, bigla niyang naramdaman ang sakit na halos tagos sa buto. Pinilit niya itong tiisin hanggang sa tuluyan niya na itong maabot.
Pero wala talaga siyang sapat na lakas para iangat ang kanyang phone mula sa sahig kaya bandang huli hinila niya nalang ito papalapit sakanya. Noong mga oras na 'yun, saktong nagliwanag ito ngunit bago pa siya mabigyan ng pagkakataon na silipin ang screen nito, tuluyan na siyang nawalan ng malay.
Pagkatapos ng mga nangyari, tatlong beses na sunod sunod na nagring ang kanyang phone – ding dong, ding dong. Ding ding. Nagliwanag ang kanyang phone sa magkakasunod na message ni Lu Jinnian.
[I'm Sorry.]
[Qiao Qiao, pagusapan natin ito ng mahinahon mamaya sa dinner natin.]
[Sa Li Jing Xuan, hihintayin kita.]
-
Noong naganap ang aksidente, may dalawang katulong na nakatokang magluto sa kusina. Nang marinig nila ang ingay, dali dali silang tumakbo palabas. Nakita nila ang mayordoma na hawak ang bukong-bukong nito at sumisigaw ng "Miss Qiao", hindi nagtagal nakita rin nila si Qiao Anhao na may hawak na phone habang nakahigang naliligo sa dugo.
Ang puting sahig ay nabalutan ng napakatingkad na kulay pula. Tunay ngang nakakapanindig balahibo ang eksena.
Halos tatlong minutong nablangko ang dalawang katulong hanggang sa nahimasmasan ang isa sakanila at dali daling tumakbo palabas ng bahay. Tumakbo ito papunta kay Xu Jiamu at kinakabahang sumigaw, "Young master, young master! Naglaglag si Miss Qiao sa hagdanan…"
Nang marinig ni Xu Jiamu ang sinabi ng katulong, biglang nanginig ang kanyang daliri at nagmamadali niyang itinpon sa sahig ang halos kalahati niya pang sigarilyo. Nagmamadali siyang tumakbo papalapit sa katulong pero dahil nakaharang ito sa pintuan, kinailangan niya pa itong hawiin at tumambad sakanya si Qiao Anhao na naliligo sa dugo.
Bigla siyang namutla at sinigawan ang mga katulong na nakapaligid, "Ambulansya, bilisan niyo! Tumawag kayo ng ambulansya!"
Lumuhod siya sa harap ni Qiao Anhao at habang nanginginig ang kanyang mga daliri, dali dali niya itong binuhat palabas ng bahay.
-
Sinilip ni Han Ruchu ang mayordoma na katatayo lang mula sa sahig at paika ikang umaakyat ng hagdanan.
Napakunot ang noo ni Han Ruchu nang makita niyang nahihirapan itong maglakad. Pagkapasok ng mayordoma sa kwarto, agad niya itong tinanong, "Hindi ko naman sinabing gawin mo yan. Pwede ka namang magpanggap na injured, bakit kailangan mo talagang magpakainjured?"
Masyadong malakas ang pagkakatulak ko kay Miss Qiao kaya pati ako ay nasprain din.
Tumungo lang si Han Ruchu. Noong magsasalita na sana siya, sakto namang may kumatok mula sa labas. "Madam."
Habang nakaupo sa kama, nagpanggap si Han Ruchu na masama ang pakiramdam at sinabi, "Pasok."
Iniabot ng katulong ang isang phone at magalang na sinabi, "Mukhang kay Miss Qiao po yan."
Dahil nababalutan ang phone ng dugo, medyo nandiri si Han Ruchu kaya itinuro niya ang coffee table para sensyasan ang katulong na doon ilapag at sinabi, "Nagmamadali si Auntie Yun sa pagbaba kaya aksidente niyang nabangga si Qiao Qiao. Nasprain din siya kaya tulungan mo siyang makauwi para makapagpahinga muna siya."
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES