Ilang sandali pa ang lumipas bago kumurap si Qiao Anhao at muling
magsalita ng mahinahon, "Lalabas na ako bukas."
"Yea."
"Gusto nilang umuwi muna ako sa Beijing para makapagpahiga kaya ilang
araw akong hindi makakapagfilm."
"Okay."
"Alas diyes ng umaga ang flight ko bukas."
"Sige"
"Eh, ikaw? Uuwi ka rin ba sa Beijing?" Matapos magtanog ni Qiao Anhao,
hindi niya na nahintay na makasagot si Lu Jinnian at nagmamadali siyang
bumulong, "Nandito na yung kapatid ko, ibababa ko muna."
Pagkatapos maputol ng tawag, ilang sandali pang pinakinggan ni Lu Jinnian
ang tunog na senyas na wala na sa linya si Qiao Anhao bago niya ito ibalik sa
bulsa niya. Nanatili lang siya sa kinatatayuan niya habang nakatitig sa
bintana ng kwarto nito. Bandang huli, dahan-dahan siyang yumuko habang
bahagyang tumatawa na sa halatang sobrang nakuntento siya sa naging
paguusap nila.
-
Kinabukasan, sabay-sabay na pumunta sa airport sina Qiao Anhao at ang
tatlong nagalaga sakanya. May dalang sasakyan si Xu Jiamu dahil
nagmaneho lang siya mula Beijing kaya kinailangan niyang dumiretso sa
customs para maipahatid niya nalang ito sa kinauukulan pabalik ng Beijing,
samantalang sina Qiao Anxia at ang nanay nito, Qiao Anhao at Han Ruchu
naman ay nagcheck in muna bago sila pumunta sa isang café para hintayin si
Xu Jiamu.
Kalahating oras na ang lumipas pero hindi pa rin nakakabalik si Xu Jiamu
dahil masyadong kumplikado ang application para maipahatid ang sasakyan.
Sinubukan nilang tawagan ito para madaliin pero hindi ito sumasagot kaya
makalipas ang isa pang kalahating oras, nagdesisyon na si Qiao Anhao na
puntahan ito.
Pero bago pa siya makarating sa counter, nakasalubong niya na si Xu Jiamu.
Hindi sila pwedeng maglakad ng sabay ni Xu Xu Jiamu dahil makitid lang ang
pwedeng daanan gawa ng napakaraming maleta at trolleys na nakaharang sa
café ng airport. Nasa harapan si Xu Jiamu at noong paliko na sila sa café,
aksidenteng napatid si Qiao Anhao sa binti ng isang lalaki kaya dali dali
siyang tumingin para humingi ng tawad pero bigla siyang natigilan nang
makita niya kung sino ang taong nabangga niya.
Nakaupo si Lu Jinnian habang dahan-dahang humihigop ng kape.
Gusto niya sanang batiin ito pero nang makita niya na nasa malapit lang si
Han Ruchu, hindi niya na itinuloy at tinignan niya nalang si Lu Jinnian na para
bang nagtataka siya kung bakit ito nandoon.
Hindi rin nagsalita si Lu Jinnian at naiintindihan niya na naguguluhan si Qiao
Anhao kaya habang umiinom ng kape, kumatok siya sa lamesa at inilapag
ang kanyang plane ticket.
Sinilip ni Qiao Anhao ng mabilisan ang ticket at nalaman niya na nasa iisang
flight lang sila.
"Qiao Qiao?" Nagtatakang tanong ni Xu Jiamu nang mapansin niya na wala
na si Qiao Anhao sa likod niya.
Dali-daling sumagot si Qiao Anhao pero bago siya maglakad palapit kay Xu
Jiamu, tinignan niya muna ulit si Lu Jinnian at pagkarating nila sa lamesa,
muli nanaman siyang sumilip sa direksyon kung nasaan si Lu Jinnian.
Pagkatapos magbayad ni Xu Jiamu ng bill, lumabas na rin sila kaagad pero
napansin niya na wala na si Lu Jinnian sa kinauupuan nito.
Habang nasa security check sila, tingin ng tingin si Qiao Anhao sa paligid
niya kaya nairita sakanya si Qiao Anxia dahil hindi siya nakikinig sa sinasabi
nito. "Qiao Qiao, ano bang hinahanap mo?"
"Wala?" Umiling si Qiao Anhao habang paikot ikot pa rin ang tingin niya.
Pero mukhang sinuswerte siya dahil habang naglalakad sila papunta sa
boarding gate, muli niyang nakita si Lu Jinnian sa labas ng CR.
Napakagat si Qiao Anhao ng labi niya at bigla nalang siyang huminto.
Tinignan niya ang mga kasama niya at sinabi, "Ang sakit ng tiyan ko, pupunta
muna ako sa CR. Hintayin niyo nalang ako sa boarding gate."
Tinignan ni Han Ruchu si Xu Jiamu at sinabi, "Qiao Qiao, baka mawala ka.
Magpasama ka nalang kay Jiamu."
"Ayos lang po, alam ko naman po kung saan ang boarding gate." Magalang
na sagot ni Qiao Anhao.
Sa takot na baka magpumilit si Xu Jiamu na samahan siya, dali-dali siyang
magpaalam sa mga kasama niya at mabilis na naglakad papunta sa CR na
pinasukan ni Lu Jinnian. Habang naglalakad siya, sumigaw si Qiao Anxia
para paalalahanan siya, "Gate thirty one."
-
Nagmamadaling naglakad si Qiao Anhao papunta sa CR. Pagkalipas ng
sampung segundo, sumilip siya sa mga kasama niya at nang makita niyang
nakaalis na ang mga ito, dali-dali siyang lumabas at naghintay sa labas ng
panlalaking CR.
Hindi napansin ni Lu Jinnian si Qiao Anhao noong una kaya nagdire-diretso
lang siya sa paglalakad papunta sa isang lababo. Pagkapatay niya ng gripo,
kukuha na sana siya ng tissue pero may biglang tumayo sa harap niya at
nakita niya si Qiao Anhao na masama ang tingin sakanya.
"Bakit ang tagal mo?"
Natawa si Lu Jinnian at nagpaliwanag, "Ang dami kasing tao."
Kinuha niya ang tissue na binibigay sakanya ni Qiao Anhao at pinunasan
niya ang kanyang kamay bago niya pakiramdaman ang noo nito. Nang
makumpirma niya na wala na ngang lagnat si Qiao Anhao, nagtanong siya,
"Kamusta na ang pakiramdam mo?"
"Mas mabuti na."
Ngumiti si Qiao Anhao at muling sumilip sa likod niya. Nakita niya sina Han
Ruchu at Qiao Anxia na halos tatlumpung metro lang ang layo mula sakanila
kaya nagmamadali niyang sinabi, "Nandito sina Auntie Xu at Anxia, aalis na
ako. Bye bye."
Nagmamadaling naglakad palabas si Qiao Anhao pero matapos ng pangalawa
niyang habang, may bigla siyang naalala kaya muli siyang tumingin kay Lu
Jinnian at nagtanong, "Saan ka nakaupo?"
"32F" Tumungo si Qiao Anhao at tuluyan ng lumabas.
-
Pagkasakay nila sa eroplano, nakupo sina Qiao Anhao at ang mga kasama
nito sa pinakaharap samantalang sina Lu Jinnian at ang assistant nito ay
nakaupo sa may bandang likod nila. Halos dalawang oras lang ang biyahe
pabalik ng Beijing pero limang beses na pumunta si Qiao Anhao sa CR.
Kaya nainis si Qiao Anxia, na nakaupo sa may daanan, dahil pabalik balik
siya hanggang sa magdesisyon itong makipagpalit nalang sakanya.
Sa tuwing dadaan si Qiao Anhao sa pwesto ni Lu Jinnian, hindi naman sila
naguusap at madalas kumakaway or binabati lang nila ng "Hi" ang isa't-isa.
Pero kahit na ganoon lang, kuntento na si Lu Jinnian.
Noong huling beses na pumunta si Qiao Anhao sa CR, pabiro niyang tinapik
ang balikat ni Lu Jinnian pero noong sandali ring iyon, bigla namang tumayo
si Han Ruchu para magCR. Dali-dali niyang inalis ang kamay niya at
naglakad ng nakayuko pabalik sa kinauupuan niya samantalang si Lu Jinnian
naman ay nagbuklat ng dyaryo para magtago. Pagkalagpas ni Han Ruchu,
naramdaman ni Lu Jinnian na para bang may lihim silang relayon ni Qiao
Anhao.
Oh, ang mas tamang salita, lihim na pagkakaibigan.
Kahit na pagkakaibigan sana ang pinaka matapat na relsyon na buong
mundo, kailangan pa rin nilang gawin ito ng patago, at sa dilim.
Pero kung dito naman sila magiging mapayapa, handa siya kahit habang
buhay pa siyang maging lihim nitong kaibigan. Pero makalipas ang ilang
araw, hindi nila inasahan na mailalantad na ang pinaiingatan nilang
pagkakaibigan.
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES