Atat na atat si Lu Jinnian na makita si Qiao Anhao kaya hindi pa man din
nakakahinto ang sasakyan niya, binuksan niya na ang pituan at dali-daling
naglakad papunta sa sasakyan na nasa harapan nila ngunit kagaya niya,
mabilis ding kumilos si Xu Jiamu kaya bago pa siya makarating, nakalabas na
ito na buhat si Qiao Anhao. Wala itong sinayang na oras at nagmamadali itong
tumakbo papunta sa A&E habang si Qiao Anxia naman ay nilock muna ang
sasakyan bago sumunod.
Biglang natigilan si Lu Jinnian pero hindi pa rin siya nagpaawat at sumunod pa
rin siya sa dalawa.
Maraming tao sa loob ng ospital kaya agad nilang dinala si Qiao Anhao sa
operating room.
Bakas sa itsura ni Xu Jiamu ang kaba habang nakaupo sa waiting room,
samantalang si Qiao Anxia naman ay sobrang aligaga at hindi mapalagay
sakayang kinauupuan kaya ilang beses siyang tumayo.
Naiirita si Xu Jiamu dahil pagpapabalik balik ni Qiao Anxia hanggang sa hindi
niya na talaga kinaya kaya tinignan niya ito at sinabi, "Qiao Anxia, pwede
bang umupo at tumahik ka muna kahit sadali?"
"Xu Jiamu, nakaratay doon ang asawa mo, hindi ka ba nagaalala kahit
kaunti?" Pasinghal na sagot ni Qiao Anxia.
Hindi sumagot si Xu Jiamu pero itinaas niya ang kanyang kamay bilang
sensyas na wala siyang pakielam sa sinasabi ni Qiao Anxia.
Tumingin ang assistant kay Lu Jinnian, na nakadungaw sa isang bintana na
halos limang metro ang layo mula sakanya, nang bigla niyang marinig ang
dalawang salita na siabi ni Qiao Anxia –"asawa mo."
Sobrang tahimik ni Lu Jinnian na para bang wala itong narinig. Nakadungaw
lang ito sa bintana pero napansin niya na nagpipigil ito ng kamao at sa
sobrang gigil, makikita na namumuti na ang mga bukong ng kamay nito.
Makalipas ang halos kalahating oras, may lumabas na doktor mula sa
operating room.
Si Qiao Anxia ang unang tumakbo papalapit rito. "Kamusta ang kapatid ko?"
Nagmamadali ring tumayo si Xu Jiamu mula sakanyang kinauupuan at
naglakad papunta sa doktor.
Samantalang si Lu Jinnian naman ay hindi umalis sakanyang kinatatayuan at
tinigan niya lang ang dalawa.
Tinanggal ng doktor ang mask at sinabi, "Mabuti naman ang lagay ng
pasyente. Siguro kulang lang siya sa pahinga kaya nagkasakit siya noong
naexpose siya sa lamig. Mataas ang lagnat niya ngayon at mababa ang blood
pressure niya kaya siya hinimatay kanina. Swineruhan nanamin siya."
Hindi nagtagal, muling nagsalita ang doktor, "Kung mayroon sainyo ang
pwedeng bumaba, pumunta muna kayo sa patient registration para sa
overnight stay."
Tumingin si Lu Jinnian sa kanyang assistant, na agad namang naintindihan
ang gusto niyang ipahiwatig at dali-daling lumapit kina Qiao Axia at Xu Jiamu.
"Miss Da Qiao, Mr. Xu, ako na po."
Hindi naman tumanggi ang dalawa at tumungo lang. Agad na kinuha ng
assistant ang form pero noong pababa na siya, biglang nagaw sakanya ni Lu
Jinnian ang papel at walang pasabing nagdire-diretsong bumaba ng
hagdanan.
Pagkabalik ni Lu Jinnian, nailipat na si Qiao Anhao sa isang private room. Sa
putikan ito nahimatay kaya sobrang dumi ng damit nito nang isugod sa ospital
pero ngayon, nakapagpalit na ito ng damit at mahimbing ng natutulog habang
nakaswero. Nasa loob rin ng kwarto si Xu Jiamu na pinupunasan ang
maduming sa buhok at mukha ni Qiao Anhao gamit ang isang malinis na
bimpo.
Matagal na nakatayo si Lu Jinnian habang pinagmamasdan ang dalawa pero
dahil hindi niya kayang pumasok, binigyan niya nalang ang kanyang assistant
ng pera pambayad sa mga naging gastos sa ospital bago siya tuluyang umalis
ng magisa.
Gabi na noong nakabalik si Lu Jinnian na may dalang maraming plastic.
Napalitan na ng plaster ang karayom sa kamay ni Qiao Anhao at kasalukuyan
na itong natutulog ng mahimbing.
Nang matanggap nina Xu Jiamu, Qiao Anxia at ng assistant ang tawag ni Lu
Jinnian, dali-daling silang bumyahe kaya buong magdamag silang mga gising.
Isa pa, marami silang ginawa sa ospital kaya bandang huli, hindi na talaga
nila kinaya ang pagod kaya nakatulog na rin sila.
Natutulog si Xu Jiamu sa gilid ng kama habang sina Qiao Anxia at ang
assistant naman ay magkahiwalay na nahihimbing sa sofa at sa upuan.
Maingat na inilapag ni Lu Jinnian sa lamesa ang mga pinamili niya para hindi
niya maistorbo ang mga natutulog bago siya dahan-dahang naglakad palapit
kay Qiao Anhao para kapain kung nilalagnat pa ito.
Pumunta siya sa CR para kumuha ng bimpo na binasa niya ng malamig na
tubig. Pagkatapos niya itong pigain, agad siyang bumalik para ipatong ito sa
noo ni Qiao Anhao.
Medyo guminhawa ang pakiramdam ni Qiao Anhao nang maramdaman niya
malamig na bimpo at hindi nagtagal, unti-unting kumalma ang nakakunot
niyang mga kilay.
Walang balak si Lu Jinnian na iwanan si Qiao Anhao at nanatili lang siya
nakatayo sa gilid habang nakatitig sa malambing nitong mga mata. Makalipas
ang ilang sandali, unti-unti niyang iniangat ang kanyang kamay para himasin
ang buhok nito.
Mula noong bumalik siya para kumuha ng bimpo, hindi pa siya
nakakapagpunas ng kanyang kamay kaya nang sandaling hawakan niya si
Qiao Anhao, halatang nagustuhan nito ang malamig na pakiramdam panlaban
sa mainit nitong katawan.
Hindi niya mapigilang mapangiti habang pinagmamasdan niya ang maamo
nitong mukha. Gamit ang kannyang hinlalaki, dahan-dahan niyang hinimas
ang pisngi nito, pero noong sandali ring iyon, napatingin siya kay Xu Jiamu
na natutulog ng mahimbing sa gilid ng kama kaya bigla siyang natigilan. Agad
niyang inalis ang kanyang kamay at naglakad papalayo.
Nanatiling tulog sina Xu Jiamu, Qiao Anxia at ang assistant hanggang sa may
dumating na nurse na may dalang pagkain.
Habang kumakain sila, chineck ng nurse ang temperature ni Qiao Anhao.
Hanggang ngayon, nilalagnat pa rin ito kaya muli itong niligyan ng
panibagong swero.
Alas otso na ng gabi noong natapos silang kumain. Nang makita ni Xu Jiamu
ang pagod na pagod at inaantok na mukha ni Qiao Anxia kasabay pa ng
sitwasyon nila sa maliit na kwarto ng ospital, may naisip siyang magandang
ideya na agad niyang minugkahi, "Bakit kaya hindi nalang kayo maghanap ng
hotel para mas makapagpahinga kayo, ako ng bahala dito."
Gustong gustong magpaiwan ni Lu Jinnian sa ospital, pero ano namang
karapatan niyang alagaan si Qiao Anhao kung nandoon naman si Xu Jiamu?
Pinagmasdan niya ang kalmadong mukha ni Qiao Anhao na kasalukuyang
natutulog ng mahimbing at makalipas ang ilang sandali, tumungo siya at
sinabi, "Sige."
Bago siya umalis, itinuro niya muna ang plastic na may laman ng mga binili
niya noong lumabas siya kanina. "Mga damit yan para sakanya."
"Mm" Tumungo si Xu Jiamu at sinabi, "Sige."
Matapos niyang masabi ang kanyang bilin, muli niyang sinilip si Qiao Anhao
at tuluya na siyang naglakad palabas pintuan.
-
Nakahanap ang assistant ng hotel na malapit sa ospital kaya agad siyang
nagpareserve ng tatlong kwarto.
Nakadungaw si Lu Jinnian sa bintana habang tuloy-tuloysa paghithit ng
sigarilyo. Matapos niyang maubos ang ikatlong stick, doon niya lang napansin
na wala ng laman ang kaha. Sinubukan niyang humiga sa kama pero kahit
anong gawin niya, hindi talaga siya makatulog kaya bandang huli, naisipan
niyang magbihis at lumabas muna ng kwarto.
Pumunta siya sa isang tindahan na malapit lang sa hotel para bumili ng isang
kaha ng sigarilyo. Pagkalabas niya, agad siyang nagsindi ng isang stick at
hinihithit ito habang nakatayo sa isang gilid ng kalsadang hindi pamilyar
sakanya.
Medyo maalinsangan ang simoy ng hangin pero hindi maikakaila na talagang
mapayapa ang maliit na bayan lalo na noong sumapit na ang gabi. Walang
mga sasakyan sa kalsada at nakasarado na ang mga tindahan na nasa
magkabilang gilid pero may mga paisa-isa namang motorsiklo na humaharurot
ng takbo.
Medyo matagal na nakatayo si Lu Jinnian hanggang sa maisipan niyang
maglakad pabalik sa ospital.
Pagkarating niya sa in-patirnt's block, hindi niya nakalimutang patayin at
itapon ang sigarilyong hawak niya.
Sobrang tahimik ng buong pasilyo at tanging mga yabag lang ng kanyang
mga paa ang maririnig noong mga oras na iyon.
Huminto siya sa tapat ng pintuan ng kwarto ni Qiao Anhao pero hindi siya
pumasok sa loob, bagkus, sumandal siya pader at mula sa isang bintana,
pinagmasdan niya ng maigi si Xu Jiamu na kasalukuyang nakaupo sa gilid ng
kama habang inaayos ang swero ni Qiao Anhao.
Hindi niya na kayang makita ang nangyayari sa harapan niya kaya tumingala
siya at tinitigan ang ilaw sa kisame hanggang sa maramdaman niya na
parang natutuyo na ang mga mata niya at medyo dumilim na ang kanyang
paningin. Noong mga oras na iyon, wala siyang ibang maramdaman kundi
matinding selos.
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES