Pagsapit ng tanghali, nangyari ang inaasahan ni Lu Jinnian. May dumating na
dalawang lalaki sa kweba: isang matanda at isang hindi pa masyadong
matanda. May dala ang mga itong baril na ginagamit sa pangangaso habang
sa kabilang kamay ay may hawak an mga ito ng iba't-ibang klase ng mga
patay na hayop.
Bakas sa mga mukha nito ang matinding pagkagulat na makakita ng buhay na
tao sa loob ng isang abandonadong gubat. Pero an mas ikinagulat ng mga ito
ay ang kasuotan ni Qiao Anhao na parang kawangis ng sa mga sinaunang tao.
Hindi makagalaw ang mga nna para bang nakakita ng halimaw ang mga ito.
Nakampante lang ang dalawa nang ipaliwanag ni Lu Jinnian ang nangyari
sakanila. Ang mga mangangaso ay hindi nagalinlangang pumayag na tulungan
silang makauwi.
Hindi kayang maglakad ni Qiao Anhao dahil masyadong masukal ang daan sa
gubat sabayan pa ng sugat niya sa paa kaya nagdesisyon si Lu Jinnian na
buhatin nalang siya.
Maputi na ang buhok at ang mahabang balbas ng matandang lalaki pero di
maikakaila na mabilis at maliksi pa rin itong kumilos na pa bang hindi hadlang
dito ang edad. Pero bigla itong bumagal nang makita nito na pinasan ni Lu
Jinnian si Qiao Anhao at inalalayan din nito ang dalawa noong medyo kumipot
ang daan.
Nalaman ni Qiao Anhao na mag'ama pala ang dalawang lalaki. Wala
masyadong imik ang matandang lalaki samantalang ang mas batang lalaki
naman ay di hamak na mas makwento. Masigasig nitong sinabi na buti nalang
daw at nasaktuhan sila ng mga ito dahil kadalasan, tatlo hanggang limang
araw ang pagitan ng pagpunta ng mga ito sa gubat. Kung nagkataong
napaaga ang mga ito ng dating, malamang kakailanganin nilang maghintay ng
tatlo o apat na araw.
Makalipas ang tatlong oras na paglalakad, sa wakas at nakarating na sila sa
baryo ng dalawang lalaki, Maliit lang at puno ito ng mga bahay na gawa lang
sa kahoy.
Habang naglalakad, nakita ng mga mangangaso ang sugat ni Qiao Anhao
kaya sa pagamutan sila unang pumunta nang sandaling tumuntong sila sa
baryo.
Ang nasabing pamayanan ay masyadong liblib na napapalibutan ng marami ng
bundok dito. Ang mga daan ay mukhang kagagawa lang at hindi pa ito ganun
ka'asensado. Maging ang pagamutan nila ay gumagamit pa rin ng mga lumang
kagamitan at mayroon lang silang iisang doktor na naglapat sa sugat ni Qiao
Anhao ng paunang lunas.
Matapos magamot ang kanyang sugat, walang alinlangan silang sinama ng
dalawang sa tinitirhan ng mga ito. Pagkapasok nila sa bahay, may mas batang
lalaki na sumalubong sakanila. Hindi nagtagal, may sumunod pang isang
babae na sa wari nila ay halos kaedad ng anak ng matandang mangangaso.
Gulat na gulat ang mga ito nang sandaling makita sila kaya agad na
ipinaliwanag asawa nito ang nangyari. Noong sadali ring iyon, masigasig na
niyaya ng babae na kumain muna sina Qiao Anhao at Lu Jinnian.
Hindi inaasahan ng babae na may darating silang mga bisita kaya nagdagdag
siya ng dalawang pakete ng noodles sa pagaalala na baka kulangin ang mga
pagkain na inihanda niya.
Pagkatapos nilang kumain, hinatid sila ng babae sa kanluran ng bahay. Itinuro
nito ang isang kwartong inihanda nito para sakanila.
Lupa lang ang sahig ng kwarto at wala rin ito masyadong kagamitan sa loob.
Bagong laba ang kubrikama pero mukhang nasira na ito noon at tinahi lang
para magamit pa.
Sa tabi ng kama, mayroong isang maliit na lamesang kahoy na may
nakapatong a isang pitchel ng tubig at dalawang kulay itim na baso. Halatang
hindi pa nagagamit ang mga baso simula noong binili ang mga ito.
Hindi na nagtagal ang babae dahil ayaw nitong maistorbo sila sakanilang
pagpapahinga pero sinabihan sila nito bago lumabas ng kwarto na huwag
silang mahihiyang magsabi kung may iba pa silang kailangan.
Parehong pagod sina Qiao Anhao at Lu Jinnian dahil hindi maganda ang
naging pagpapahinga nila sa kweba. Bukod pa rito ang pagod na inabot ni Lu
Jinnian nang buhatin niya ng tatlong oras si Qiao Anhao, kaya hindi na sila
nahirapan pang matulog ng mahimbing nang sandaling humiga sila sa kama.
Wala na si Qiao Anhao pagkagising ni Lu Jinnian kinabukasan.
Biglang nabago ang kanyang itsura at dali-daling bumangon. Habang
hinahanap niya si Qiao Anhao, napansin niya na may nakahandang malinis na
damit sa gilid ng unan na kanyang hinigaan. Ito ay isang simpleng pares ng
puting shirt at itim na pantalon. Sa sahig naman, mayroong isang planggana
ng tubig na may katabing thermos at maliit na bimpo.
Noong sandaling iyon, agad na naging kalmado si Lu Jinnian at naglakad siya
papunta sa planggana para haluan ito ng mainit na tubig. Kinuha niya ang
bimpo at binasa ito bago niya ipunas sa katawan niya. Wala siyang sinayang
na oras, nagbihis lang siya ng sadali at agad na lumabas ng kwarto dala ang
planggana na may lamang tubig.
Walangg katao tao sa living room pero napansin niya na bahagyang
nakabukas ang pintuan kaya naisipan niyang maglakad papunta rito.
Bumungad sakanya ang maaliwas at mapayapang tanawin na tunay talagang
nakakabighani.
May malaking puno sa bakuran na hindi niya alam kung anong tawag pero
puno ito ng mga kulay rosas na bulaklak at halata sa katawan nito ang
katandaan dahil sa makakapal at matitigas nitong troso.
Nakaupo si Qiao Anhao sa ilalim ng nasabing puno at mayroon itong katabing
isang batang babae na sa wari niya ay nasa pitong taong gulang. Nakaharap
ang dalawa sa isang maliit na lamesa. May hawak na pen ang batang babae
na mukhang nagaaral magsulat.
Tutok na tutok si Qiao Anhao sa puting papel habang mahinahon na
nagsasalita.
"Mali, dito dapat yan…Mali pa rin…Tignan mo ulit kung paano ko gagawin…"
Habang nagsasalita, dahan-dahan nitong hinawakan ang maliliit na kamay ng
batang babae para tulungan itong magsulat. "Yan, subukan mo ulit… Tama,
ganyan nga! Ang ganda, ang galing mo naman…"
Tumingin ang bata kay Qiao Anhao at masayang ngumiti bago ito muling
yumuko para magpatuloy sa pagsusulat.
Nasisinagan si Qiao Anhao at ang batang babae ng pulang liwanag na
kasalukuyang bumabalot sa puno mula sa palubog na araw.
Hindi na suot ni Qiao Anhao ang costume nito at kasalukuyan itong nakabihis
ng isang simpleng puting bistida at ang buhok nito ay hinati nito sa dalawa na
parehong nakaipit.
Malinis na ang mukha ni Qiao Anhao dahil nakapaghilamos at nabura na ang
makeup nito. Lalo pang nangibabaw ang maputi at makinis nitong balat
habang nasisinagan ng palubog na araw.
Noong mga sadali ring iyon, umihip ang hangin kaya may ilang bulaklak na
naglaglagan sa buhok ng bata. Nang makita ni Qiao Anhao ang nangyari,
maingat nitong tinanggal ang mga nalaglag na bulaklak.
Nakasandal si Lu Jinnian sa pintuan na may dalang planggana na may lamang
tubig habang pinagmamasda ang magandang tanawin na nasa harapan niya.
Wala siyang ibang maramdaman kundi saya at kapanatagan.
Ang batang babae ang unang nakapansin sakanya kaya habang nakahawak
ito sa isang lapis, tumingin ito sakanya at dahan-dahang kumurap.
Nakita ni Qiao Anhao na nakatingin sa malayo ang batang babae kaya
mahinahon niyang tinawag ang pangalan nito, "Nan Nan." Nang sundan niya
ang direksyon ng mga mata nito, nakita niya si Lu Jinnian na nakasadal sa
pintuan kaya bigla siyang umayos ng upo at nagtanong, "Kagigising mo lang?"
Biglang nahimasmasan si Lu Jinnian. "Oo…" Pero bago siya maglakad
papunta sa puno, itinapon niya muna sa isang gilid ang laman ng plaggana.
Tumingin sakanya si Qiao Anhao na masayang nakangiti. "Siya si Nan Nan,
ang anak ni Brother Chen. Pumunta lang daw sa bukid ang mga magulang
niya kaya tinulungan ko siya noong nakita ko siyang nagbabasa."
Tumungo si Lu Jinnian habang nakatingin sa puting papel.
Halatang halata kung kailan tinulungan ni Qiao Anhao ang bata dahil doon
lang maayos ang pagkakasulat nito at noong magisa nalang itong nagsusulat,
naging tali-taliwas na ang direksyon ng tinta ng lapis.
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES