Matapos magsalita ni Lu Jinnian, bigla niyang itinaas ang kanyang kamay para takpan ang mukha niya at nanatili lang siyang tahimik na nakaluhod sa harap ng puntod kanyang ina. Hindi nagtagal, hindi niya na napigilan ang kanyang sarili at unti-unti na siyang humikbi.
Matapos ang dalawang daan at limapu't isang araw na pagsasama nila ni Qiao Anhao, kinailagan nanaman nilang maghiwalay at ang pangungulila na kanyang nararamdaman ay di hamak na higit sa inaasahan niya.
Bawat ala-ala na naipon nila sa loob ng dalawang daan at limampu't isang araw na nagdaaan ay unti-unting bumalik sakanyang isipan ng nakaslow motion na magkakasunod ang bawat pangyayari.
Hindi sila nagpapansinan na para bang hindi sila magkakakilala noong mga unang araw na nagpapanggap sila biglang magasawa. Para maging malapit kay Qiao Anhao, ipinatanggal niya ang lahat ng kama sa mansyon at nagtira lamang ng isa. Sa totoo lang, ang kanyang kahilingan na natupad ay parang naging isang parusa sakanya dahil simula noong nagtabi sila sa kama, gabi-gabi na siyang nahihirapang matulog.
Malinaw sakanyang alala ang unang gabi nila. Habang mabimbing na natutulog si Qiao Anhao, hindi nito namalayan na napayakap na pala ito sa braso niya. Parang kinidlatan ang kanyang buong katawan kaya bigla niya itong itinulak…
Naalala niya rin noong pinuntahan siya ni Qiao Anhao sa kanyang mansyon na nasa Mount Yi noong nagkasakit siya… Ang mga pagkakataon na kasama niya itong magshoot ng 'Alluring Times', ang pagkanta nila ng sabay ng 'There was You in my Youth' sa Royal Palace, ang pagnuod nila ng sine, ang lahat ng kalasada na magkasama nilang nilakarann, ang mga restaurants na kinainan nila at mga salitang sinabi nila…
Maging ang mga sikretong hindi nito alam. Ang paggamit niya ng 'papel, gunting, bato' na nagsilbing pag'amin niya, ang brand ng bilihan ng mga regalo na 'Shimily' na sinadya niyang gawin para rito, ang sikretong liham na itinago niya sa porcelain doll na iniregalo niya rito, at ang kantang 'What a Pity' na inawit niya para rito…
Ang mga alaalang iningatan niya…Ang mga ito ay parang isang kamay na mahigpit na nakakapit sakanyang puso. Nanginginig ang kanyang buong katawan sa sobrang sakit na nararamdaman niya kaya hindi niya na napigilan ang kanyang sarili na tuluyan ng umiyak at ang bawat luha na lumulusot sa pagitan ng kanyang mga kamay ay pumapatak sa lapida na nasa harapan niya.
Nanatili si Lu Jinnian sa harap ng puntod ng kanyang ina hanggang sa tuluyan ng lumalim ang gabi. Bukod sa kanyang bahagyang namumulang mga mata, mukha pa rin siyang kalmado at suplado gaya ng pangkaraniwan niyang itsura. Bumalik siya sakanyang sasakyan at makalipas ang ilang sandaling pagkakaupo, binuksan niya ang radyo sasakyan at isang malumanay na kanta ang bumugad sakanya
"Nangungulila ako sayo, hindi lang dahil malungkot ako. Kailanman, hindi ako nagsinungaling sayo, mahal talaga kita.
"Handa akong kalabanin ang buong mundo. Para sayo, naghirap ako ng sobra. Ang mga paghihirap na ito, kaya kong taggapin…
Makailang beses na napalunok si Lu Jinnian. Dahan-dahan niyang inapakan ang accelerator habang iniikot niya ang manibela pababa ng bundok.
"Nakakalungkot na nawala ka sa akin bandang huli. Patawad, ginawa ko ang lahat.
"Hindi ako sumuko, sadyang umiwas nalang ako sayo. Ito kasi ang alam ko para hindi na ako masaktan…"
Masyado ng malalim ang gabi kaya wala ng kahit isang tao na makikita sa mga eskinita, tanging si Lu Jinnian lang na mabilis na nagpapatakbo ng kanyang sasakyan.
"Nakakalungkot, hindi na tayo pwedeng bumalik sa dati. Hindi ko mapigilang umiyak sa sobrang lungkot.
"Lagi kong tinatanggihan ang pagmamaha na ibinibigay sa akin ng ibang tao, dahil 'yun sa lahat ng pagaalinlangan mo…"
Diretso lang sa kalsada ang tingin ni Lu Jinnian habang muli nanamang bumuhos ang kanyang mga luha. Ibinuka niya ang kanyang bibig pero noong una walang lumalabas rito na na kahit ano pero kalaunan, dahan-dahan niyang sinabayan ang kanta,
"Lagi kong tinatanggihan ang pagmamaha na ibinibigay sa akin ng ibang tao, dahil 'yun sa lahat ng pagaalinlangan mo…"
"Sa totoo lang, sa puso ko, gusto kong magmakaawa na wag ka ng umalis…"
-
Isang araw matapos umalis ni Qiao Ahao ng Mian Xiu Garden, sabau silang lumipad ni Zhao Meng papunta sa Milan para gawin ang consmetic commercial na nakauha niya sa tulong ni Lu Jinnian.
Halos sampung segundo lang ang itatagal ng patalastas, pero masyadong mabusisi ang paggawa nito dahil kailangan nilang magpalipat-lipat sa limang lokasyon; Milan, Paris, Rome, Athes, at sa Vatican City.
Kinailangang manatili ni Qiao Anhao sa Europa ng halos kalahating buwan hanggang sa matapos ang kanyang pagshushoot. Mayroon ng nakahandang ticket para sakanya para makauwi siya kaagad kinabukasan mula sa Paris pabalik ng Beijing.
Itinuturing ng karamihan na shopping haven ang Paris, kaya simula palang noong unang araw na makapalapg si Zhao Meng dito, araw-araw na itong naanabik na magshopping. Pero, masyadong maraming kailangang gawin sa trabaho kaya kinailangan muna nitong hintayin na pareho lumuwag ang mga schedule nila ni Qiao Anhao at nangyari lang 'yun noong araw bago sila bumalik sa Beijing.
Gumawa na si Zhao Meng ng mga gusto nitong bilhin. Habang naglalakad papalabas ng pintuan, sinilip ito ni Qiao Anhao at sa nagulat siya sa dami ng balak nitong bilhin kaya hindi niya napigilan ang kanyang sarili na sermunan si Zhao Meng sa pagiging masyadong magastos nito sa tuwing nagkakapera. Pero biglang nagbago ang lahat noong namimili na sila, dahil si Qiao Anhao na walang balak na bumili ng kahit ano ay naaliw ding magshopping kaya bandang huli, mas marami pa siyang nabili kumpara kay Zhao Meng.
Noong dumating sa punto na hindi na talaga kinaya ni Qiao Anhao na buhatin ang napakarami niyang pinamili, nagpatulong na siya kay Zhao Meng. Tinignan ni Zhao Meng ang malalaki at maliliit na bag na pareho nilang hawak at napagtanto na walumpung porsyento ng mga ito ay kay Qiao Anhao kaya hindi niya na napigilan ang kanyang sarili na ibalik sa kaibigan ang sermon nito kanina, "Qiao Qiao, ang lakas ng loob mo na sabihan akong masyadong magastos kapag nagkakapera. Sa tingin ko ikaw yun!"
Umiling si Zhao Meng at tila naiinggit na sinabi, "Pero wala namang makakapigil sayo. Sinong nagsabi na kailangan mo ng isang mayaman na asawa gaya ni Mr Lu!"
Kasalukuyang namimili si Qiao Ahao ng kwintas sa counter ng Chanel at nang sandaling marinig niya ang sinabi ni Zhao Meng, bigla nalang nanginig ang kanyang mga kamay kaya nabitawan niya ang kwintas at nahulog ito sa counter. Nahihiya siyang humingi ng tawad sa sales staff bago niya ituro at ipabalot niya ang dalawang kwintas na kanina niya pa tinitignan.
Ang huling pupuntahan nina Zhao Meng at Qiao Anhao ay ang Hermes. Bago pa man din sila lumipad sa Paris, nakapili na si Zhao Meng ng isang palalaking pitaka para sakanyang boyfriend kaya wala na siyang kahirap-hirapan pang namili. Agad niya itong ipinabalot sa sales staff at nagtanong kay Qiao Anhao, "Qiao Qiao, gusto mo bang bumili ng regal okay Mr. Lu?"
Nakatayo lang si Qiao Anhao sa isang gilid at nang marinig niya ang tanong ni Zhao Meng, bigla siyang natigilan at hindi kaagad nakapagsalita. Makalipas ang ilang sandali, umiling siya bilang kanyang pagsagot. Walang nakakaalam kung anong tumatakbo sakanyang isip. Yumuko siya at hindi na muling nagsalita.
Pagkalabas nila sa Hermes, pareho silang pagod na pagod na kaya napagdesisyunan nila na humanap muna ng café para makapagpahinga.
Inilabas ni Zhao Meng ang kanyang phone at kumuha ng dalawang litrato ng mga ginaya niya sa buong maghapon. Pinost niya lang ito ng sadlit sa Moments bago siya tumingin kay Qiao Anhao, na kasalukuyang nakadungaw sa bintana. Muli niyang itinaas ang kanyang phone para kunan ito ng litrato, na masaya niyang ipinakita kay Qiao Ahao habang sinasabi, "Tigan mo Qiao Qiao! Ang ganda ng pagkakakuha ko sayo, diba? Pwede mo yang ipost sa Weibo."
Hindi nagtagal, muling nagsalita si Zhao Meng, "Qiao Qiao, bilang iyong agent, pakiramdam ko obligado akong ipaalala sayo na matagal mo ng hindi inuupdate ang Weibo mo!"
Biglang napatingin si Qiao Anhao at kinuha ang phone na inaabot sakanya ni Zhao Meng para tignan ang kinunan nito. Nagandahan naman siya kaya napagdesisyunan niyang iupload ito sa Weibo na may caption na: Done with Paris, France.
Tuwing pagkatapos niyang magpost sa Weibo, nakasanayan niya ng itype ang dalawang salita na "Lu Jinnian". Pero, noong sandaling pipindutin niya na ang search, bigla nalang umatras ang kanyang daliri kaya bandang huli, hindi niya na ito itinuloy at nagexit nalang sa Weibo.
Matagal na nakatitig si Qiao Anhao sa kanyang screen bago niya buksan ang kanyang photo Album. Binuksan niya ang litrato na sikreto niyang kinunan noong natutulog si Lu Jinnian.
Masyado siyang naging abala sa kanyang trabaho sa kalahating buwan na nagdaan at ginawa niya ang lahat para iwasan ang mga taong ayaw niya munang makausap, kaya wala siyang naramdamang kahit anong kakaiba. Pero, noong narinig niya ang pangalan ni Lu Jinnian mula sa bibig ni Zhao Meng sa mismong araw ng kanyang pahinga, bigla niyang napagtanto na nakatarak na sa kanyang dugo at buto ang pakiramdam ng pagungulila.
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES