Hindi magawang tignan ni Qiao Anhao si Lu Jinnian, nakayuko lang siya at nagtatago sakanyang buhok.
Maraming beses ng muntik tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata pero pinilit niya itong pigilan at nang matapos na si Lu Jinnian sa pagpapatuyo ng kanyang buhok, huminga siya ng malalim upang medyo mabawasan ang bigat na nararamdaman. Inipitan niya ng mabilisan ang kanyang buhok at nagsalita na parang normal lang ang lahat, "Titignan ko lang kung tapos ng magluto si Madam Chen."
Agad siyang naglakad palabas ng kwarto.
Malapit ng matapos sa paghahanda ng pagkain si Madam Chen nang bumaba si Qiao Anhao sa kusina. Bumungad sakanya ang bumubulang tunog na nanggaling sa kumukulong sabaw at ang nakayukong si Madam Chen sa tapat ng basurahan na nagbabalat ng bawang. Nang maramdaman nitong papalapit siya, masigasig itong tumingin sakanya at sinabi, "Missus, malapit ng matapos ang dinner. Mabuti pa, pababain mo na si Mr. Lu para makapaghugas na siya ng kamay."
Tumungo si Qiao Anhao at naglakad papalapit sa kalan para silipin ang sabaw na niluluto ni Madam Chen. Kahit nakita niya na gawa ang sabaw sa kumbinasyon ng mais at buto-buto ng baboy, nagtanong pa rin siya, "Anong klaseng sabaw ang niluto mo?"
Sumagot si Madam Chen, "Corn and pork ribs soup."
"Ang bango," papuri ni Qiao Anhao. Hindi niya alam kung dahil lang ba sa usok na sumalubong sakanya noong siilip niya ang mainit na sabaw, pero bigla nalang tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata.
Dali-dali itong pinunasan ni Qiao Anhao. Hindi napansin ni Madam Chen ang nangyari dahil masyado itong abala sa paghahanda, at nang sandaling matapos na ang lahat ng dapat ayusin, muli itong nagsalita, "Ako ng tatawag sakanya," at lumabas sa kusina.
Hindi na umakyat si Madam Chen, dumungaw nalang ito sa direksyon ng hagdanan at sumigaw, "Dinner Time". Samantalang si Qiao Anhao naman ay pumunta muna sa CR, naglock siya ng pintuan at nang sandaling mapaharap siya sa salamin, nakita niya na sobrang namumula ang kanyang mga mata.
Ayaw niya sanang umiyak, pero kusang tumutulo mga ang luha mula sa kanyang mga mata hanggang sa makarinig siya ng dalawang katok sa pintuan na sinundan pa ng boses ni Lu Jinnian, "Qiao Qiao?"
Dali daling pinunasan ni Qiao Anhao ang kanyang mga luha at huminga ng malalim. Sumigaw siya ng "Palabas na!" at binuksan ang gripo para makapaghilamos ngunit halos isang minuto pa siyang natulala at pinatay niya lang ang gripo nang sandaling maramdaman niyang mas kalmado na siya. Kinuha niya ang face towel na nasa tabi niya para makapagpunas siya ng mukha bago niya tuluyang buksan ang pintuan at lumabas.
Nauna ng umupo si Lu Jinnian sa lagi nitong pinupwestuhan sa dining room samantalang si Madam Chen naman ay kalalapag lang ng sabaw na iniluto nito kaya noong sandaling makita siya nitong papalapit, dali dali nitong hinila ang kanyang upuan.
Umupo si Qiao Anhao sa tapat ni Lu Jinnian. Pagkakuha niya ng sabaw na ibinibigay ni Madam Chen, magalang siyang nagpasalamat dito at agad na yumuko para humigop ng sabaw.
Maraming beses na silang kumain ng sabay ni Lu Jinnian at sadyang hindi talaga sila mahilig magusap sa tuwing nasa hapag kainan. Noong mga oras na 'yun, hindi masyadong maganda ang panlasa ni Qiao Anhao pero sinubukan niya pa ring kumain kahit kaunti ngunit hindi rin nagtagal at hindi niya na talaga kinaya kaya agad niyang ibinaba ang kanyang chopsticks.
Si Lu Jinnian na nakaupo sa harap niya ay sumilip sa mangkok na halos hindi niya nagalaw at bigla nalang kumunot ang mga kilay nito. "Wala kang gana? O hindi mo lang gusto ang pagkain?"
Si Madam Chen naman na nakatayo lang sa gilid ay bigla ring nagtanong, "Missus, anong gusto mong kainin? Ipagluluto nalang kita ng iba."
Mangiyak ngiyak ang mga mata ni Qiao Anhao pero bago pa man tuluyang tumulo ang kanyang mga luha, inunahan niya na ito kaya bigla siyang yumuko. Matapos ang sampung segundo, muli niyang iniangat ang kanyang ulo para tignan si Lu Jinnian. Nginitian niya ito, ngunit halata sakanyang itsura na malungkot siya, at kalmadong sinabi, "Medyo marami akong nakain noong hapon. Hindi pa ako masyadong gutom ngayon, kakain nalang siguro ako ulit mamaya."
Tumungo lang si Lu Jinnian at hindi na siya pinilit nitong kumain. Agad siyang tumayo para lumabas ng dining room pero hindi pa siya nakakalayo nang marinig niyang nagbibilin si Lu Jinnian kay Madam Chen, "Gustong kumain ng missus ng congee na gawa sa swallow's nest. Ipagluto mo siya ng congee at sa oras na magutom siya, siguraduhin mong hindi tira-tira ang kakainin niya."
Muli nanamang nanginig ang mga daliri ni Qiao Anhao nang sandaling marinig niya ang mga sinabi ni Lu Jinnian kaya nagmadali siyang naglakad palayo.
Pagkatapos kumain ni Lu Jinnian, agad din siyang bumalik sa kwarto nila kung saan naabutan niyang nanunuod si Qiao Anhao ng TV. Wala siyang balak na istorbohin ito at umupo pa siya sa tabi nito para samahan itong manuod. Pasado alas nuebe na nang matapos ang pinapanuod na drama ni Qiao Anhao kaya naisipan niyang tanuning ito, "May gusto ka bang kainin?"
Tumungo si Qiao Anhao kaya agad siyang tumayo at lumabas. Pagkabalik niya, may dala na siyang mainit na congge na gawa sa swallow's nest.
Gaya ng sinabi ni Lu Jinnian, paborito talaga ni Qiao Anhao ang congee na gawa sa swallow's nest. Sa tuwing nagluluto ng ganito si Madam Chen, gusto niyang dinadagdagan ito ng asukal pero sa pagkakataong ito, sakto lang ang tamis ng pagkakatimpla ni Madam Chen kung ikukumpara sa mga nakaraan. Gayupaman, wala pa ring gana si Qiao Anhao kaya para itong Chinese Medicine na halos isuka niya sa tuwing susubo siya.
Ginawa niya ang lahat para pinilitin ang kanyang sarili na ubusin ang isang mangkok ng congee ng hindi ito nilalasahan. Inilapag niya ang walang laman na mangkok sa ibabaw ng coffee table at pumunta sa CR para magsipilyo pero pagkabalik niya, wala na si Lu Jinnian at ang iniwan niyang mangkok.
Naglagay lang siya ng manipis na cream sa kanyang mukha at agad na ding umakyat sa kama. Nagkukumot at patulog na siya noong bumalik si Lu Jinnian.
Tinanong siya nito, "Inaantok ka na?"
Tumungo lang si Qiao Anhao at may mga sinabi na hindi maintindihan bago niya ipikit ang kanyang mga mata.
Hindi na nagsalita si Lu Jinnian at naglakad nalang papunta sa CR.
Sa totoo lang, hindi pa talaga dinadalaw ng antok si Qiao Anhao kaya naramdaman niya noong lumabas si Lu Jinnian mula sa CR at pinatay nito ang mga ilaw hanggang sa dahan-dahan itong tumabi sakanya.
Sobrang tahimik ng buong kwarto at nanatili lang siyang nakapikit hanggang sa marinig niya na medyo lumalim na ang paghinga ni Lu Jinnian na sa tingin niya ay nakatulog na ng mahimbing. Unti-unti niyang iminulat ang kanyang mga mata para tignan ang itsura nito.
Pinagmasdan ni Qiao Anhao ang gwapo at makinis na mukha ni Lu Jinnian na natatamaan ng liwanag mula sa nakasindi nilang kulay dilaw at naka-dim na night light. Siguro dahil nasa ugali na rin talaga nito, kaya kahit hanggang pagtulog ay bakas pa rin sa mga kilay nito ang pagiging suplado.
Gusto niya sanang panindigan ang pagsisinungaling sakanyang sarili gaya ng nagawa niya kanina. Pinipilit niyang hanapan ng magandang dahilan si Lu Jinnian at gusto niya sanang maglakas loob na tanungin nalang ito ng diretso kung talaga nga bang ipinalaglag nito ang anak nila. Pero kahit anong gawin niya, hindi talaga mawala sa kanyang isip ang nakita niyang resulta ng pelvic examination sa wallet nito: No blood clot, normal thickness, recovered well from the operation.
Operation? Blood clot? Thickness? Kung talaga ngang nagpalaglag siya…
Sinira ng papel na 'yun ang lahat ng kanyang pagpapantasya.
Ayaw niya sanang tanggapin kung ano mang nakita niya, pero hindi niya na pwedeng lokohin pa ang kanyang sarili..
Anak niya yun, at anak din yun ni Lu Jinnian! Gaano na ba talaga ito kasama para magawa nitong ipalaglag ang sarili nitong laman at dugo?
Nanginginig si Qiao Anhao sa sobrang galit at dahil hindi niya na talaga kayang pigilan, gusto niya sanang gisingin si Lu Jinnian pero hindi siya makapagsalita at nangngigil lang ang kanyang mga ngipin habang tinanong ang kanyang sarili kung bakit nagawa ni Lu Jinnian ang bagay na 'yun? Bakit nito nagawang patayin ang sarili nitong anak? Hindi ba ito nasaktan o nakonsensya manlang? Paano nito nagagawang matulog ng mahimbing tuwing gabi?
Bigla nalang tumulo ang mga luha sa mga mata niya. Sa sobrang tindi ng kanyang galit, labis na namutla ang kanyang buong mukha at hindi niya maipaliwanag ang sakit na nararamdaman niya para sa kanyang anak niyang hindi niya manlang nalaman na dumating pala buhay niya.
Naalala niya na bigla nalang bumait sakanya si Lu Jinnian pagkatpos niyang maoperahan.
Siguardong dahil yun sa pagpapalaglag nito sa anak niya. Hindi kaya naawa ito sakanya at nagbabayad lang ito ng utang, kaya bigla nalang siyang pinakitaan ng sobrang kabaitan nito?
Pero ang pinaka nakakatawa sa lahat, sobrang sumaya at naramdaman niya talagang mahal siya ni Lu Jinnian dahil sa mga ipinakita nito sakanya nitong mga nakaraang araw…
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES