Tumigil si Lu Jinnian nag-iisip ng malalim at nagpatuloy, "Matapos ng isang incident nagsimula akong magustuhan ang tag-ulan."
Bumilis agad ang tibok ng puso ni Qiao Anhao. Parehas sila ng rason kung bakit nila gusto ito... Pero na gustuhan niya ito dahil sa isang tao habang ang sa kanya ay dahil sa isang insidente...
Ito ang unang beses matapos nilang kinasal na makausap niya ng kalmado si Lu Jinnian. Naglakas siya ng loob saka nagtanong, "Anong insidente na gawa kang magustuhan ang tag-ulan?"
Tumingin sa ulan si Lu Jinnian, naging malungkot ang kanyang ekspresyon. "Ito yung unang beses na palapit ako sa pinaka-importanteng tao sa buhay ko..."
Napagtanto ni Lu Jinnian nasa tabi niya si Qiao Anhao naka tuon ang atensyon sa sinabi niya. Dahilan para tumigil si Lu Jinnian at hindi matapos ang sasabihin. Lumingon sa kanya si Qiao Anhao.
Kita niya sa bintana ang mukha ni Qiao Anhao nag-aabang sa sasabihin niya.
Ang incident 5 taon na nakaraan ang nag-alis sa kanya ng karapatan mapasakanya ito. Kahit mahal niya ito, tago ito sa kanyang puso pero hindi niya na pansin na halos masabi niya na ito.
Inayos ni Lu Jinnian ang sarili emosyon at sinabi, "Kalimutan mo na, wala naman kuwenta iyon."
"Oh," Sagot ni Qiao Anhao at hindi na nagtanong pa. Tumignin nalang siya sa bintana, nalungkot siya.
Sinabi ni Lu Jinnian na kilala niya ang pinaka-importranteng tao sa buhay niya habang umuulan, hindi kaya ang babaeng gusto niya ito?
Parehas nila na kilala ang taong mahal nila ng umuulan. Ang mahal niya lang siya habang siya naman may mahal na iba...
Kinana lang parehas sila ng interest pero ngayon hindi niya maiwan na hindi malungkot.
Tumigil sila sa pag-uusap at tinignan ang ulan, parehas nag-iisip.
Parehas iniisip ang bawat isa.
Mabilis na tapos ang ulan sa Beijing. Wala pang kalahating oras nawala na ito. Nawala ang maitim na ulap.
Napagtanto ni Qiao Anhao na matagal silang naka tayo sa harap ng bintana.
Lumingon siya kay Lu Jinnian na tila may iniisip, habang naka tingin sa bintana. Naalala niya hinahanap siya nito, nagtanong siya, "May kailangan ka sa akin?"
Naalala ni Lu Jinnian na pinatawag niya itoc. Gusto niya linawin na walang na mamagitan sa kanila ni Qiao Anxia pero dahil hindi sila totoong may relasyon o mag-asawa, walang dahilan para gawin niya ito.
Matagal siyang tumahimik, iniisip ang pwedeng dahilan. Sa bandang huli, nagtanong siya, "Ikaw? Walang ka bang gustong itanong sa akin?"
Ito ang nagpatawag sa kanya at gusto niya tanongin siya... Nagtaka si Qiao Anhao sa tanong. Umiling siya at nagtanong, "Ano ang tatanungin ko?"
Naisip ni Lu Jinnian hindi naintindihan ni Qiao Anhao ang kanyang pahiwatig, "Kaninang hapon ng kumain tayo ng Tanghalian kasama si Qiao Anxia, wala ka bang gustong tanongin sa akin?"
Nalungkot si Qiao Anhao ng mabanggit si Qiao Anxia na kanina lang ay buhay dahil sa pagkain ni Lu Jinnian at tingin ang ulan. Tinignan niya ang bintana ng tahimik.
Naghintay si Lu Jinnian sa kanya, hinintay magsalita si Qiao Anhao pero matapos ng mahabang panahon, at nilamon siya ng pagkabigo.
Ano ba ang inaasahan niyang tinanong niya ito? isipin ang mga bagay na sinabi sa kanya ni Qiao Anxia tungkol sa kanilang dalawa?
Kahit sino ang babaeng kasama niya o pangyayari sa kanya. Lagi itong kakaiba kaya bakit siya iisipin nito ngayon?
Kita ang lungkot sa mata ni Lu Jinnian. Hindi niya maiwasan na matawag at maasar. Sinabi niya, "Ako at si Qiao Anxia..."
Nang maranig ni Qiao Anhao ang pangalan ni Qiao Anxia. Hindi niya maiwasan na matakot na baka silang dalawa na. Humigpit ang kanyang kamao, inunahan niya na it, "Ang kapatid ko ang napili mo, maganda siya, maganda pinanggalingan, wala masama tungkol sa kanya..."
Bago niya matapos ang sasabihin, nag-utos sa kanya si Lu Jinnian, "Pumunta ka sa banyo at maligo."
Das könnte Ihnen auch gefallen
Kommentar absatzweise anzeigen
Die Absatzkommentarfunktion ist jetzt im Web! Bewegen Sie den Mauszeiger über einen beliebigen Absatz und klicken Sie auf das Symbol, um Ihren Kommentar hinzuzufügen.
Außerdem können Sie es jederzeit in den Einstellungen aus- und einschalten.
ICH HAB ES