บทที่ 19 แขกไม่ได้รับเชิญ
เล่ากันว่าการต่อสู้ของบรรดาสตรีทั้งหลายไม่ได้เกิดขึ้นที่ตำหนักหลันถิง และบรรดาสตรีในวังหลังก็มิใช่คนโง่งม เรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นไม่อาจเกิดขึ้นอย่างโจ่งแจ้ง ความโปรดปรานของกษัตริย์เดิมทีแล้วไม่ได้อยู่ยาวนาน ทุกคนเข้าใจถึงเหตุผลของการสับเปลี่ยนหมุนเวียนคือต้องแสดงความสุภาพออกมาบังหน้าไว้
ทว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับหญิงสาววัยสิบหกที่งดงามและมีเสน่ห์เช่นนี้ ชิงเซี่ยเองก็สับสนไปเช่นกัน เพราะว่าในวังหลังนี้ ยากนักที่จะได้เห็นเด็กสาวมวยผมเช่นนี้
“เหนียงเหนียง นี่คือองค์หญิงจยาอวิ๋น เป็นพระขนิษฐาขององค์รัชทายาทเพคะ”
เซียงจวี๋เห็นชิงเซี่ยจ้องใบหน้าของหญิงสาวโดยไม่ปริปากอะไร ก็ค่อยๆ ได้สติ ใครจะรู้ว่าหญิงสาวจะเดินเข้ามาง้างมือน้อยๆ ของนางขึ้นอย่างไร้มารยาท ก่อนจะเอ่ยเสียงดัง “ปากมาก! ใครใช้ให้เจ้าเอ่ยชื่อของข้ากัน?”
ชิงเซี่ยขมวดคิ้ว แม้จะลงมือช้ากว่า แต่กลับขว้ามือของจยาอวิ๋นไว้ได้อย่างรวดเร็ว นางออกแรงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ผิดคาดที่องค์หญิงเซไปด้านข้างหลายก้าว