ราชันเร้นลับ 372 : เหตุการณ์คนหาย
หลังจากนั่งเฝ้านานกว่าครึ่งชั่วโมงและยืนยันว่าไม่มีความผิดปรกติใดเกิดขึ้น ไคลน์และเอ็มลินเดินทางกลับอย่างเงียบงัน แต่ละคนต่างมีความคิดในใจ
เพียงไม่นาน พวกเขากลับมายังอาคาร 15 ถนนมินส์อีกครั้ง
แวมไพร์หนุ่ม เอ็มลินไวท์ เลื่อนกำปั้นขึ้นมาปิดปากพลางกระแอมเล็กน้อย
“ข้าใช้หนี้เสร็จแล้ว หวังว่าพวกเราจะไม่ได้เจอกันอีกในอนาคต!”
น้ำเสียงขึงขังจริงจัง… แต่มิสเตอร์ไวท์ คุณลืมเรื่องสำคัญไปแล้วหรือ…
ไคลน์ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“หลังจากนี้ ผมคงต้องแวะเข้าไปหาบิชอปยูทรอฟสกี้เป็นครั้งคราว ถ้าไม่อยากพบหน้ากันขนาดนั้น คุณก็ไม่ควรเดินทางไปวิหารฤดูเก็บเกี่ยว และถ้าคุณหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ไปวิหารได้เมื่อใด หมายความว่าผมก็ไม่ต้องช่วยหาทางขจัดการชี้นำทางใจแล้ว นับเป็นเรื่องดีมากทีเดียว”
สีหน้าเอ็มลินพลันบิดเบี้ยว มันนิ่งเงียบราวสองนาทีก่อนจะเชิดคางขึ้น
“ฮึ! พวกเราชาวผีดูดเลือดล้วนเต็มไปด้วยบุคลากรเก่งกาจมากมาย ข้าจะเขียนจดหมายให้พวกเขาช่วยก็ได้!”
หลังจากพูดจบ แวมไพร์หนุ่มนำฝ่ามือทาบอกและโค้งตัวเพื่อเป็นการกล่าวคำอำลา