ราชันย์เร้นลับ 208 : เสียงร้อง
บี๊บ. บี๊บ. บี๊บ.
โทรเลขภายในห้องทำงานของดันน์ส่งเสียงร้องประหนึ่งมีชีวิตชีวา
มีข้อความจากใครบางคนถูกส่งมาถึง
แต่ไคลน์และเลียวนาร์ดไม่สามารถแบ่งสมาธิสนใจเรื่องอื่นได้อีก พวกมันแหงนหน้าเพ่งนับจังหวะเข็มยาวบนนาฬิกาแขวนด้วยดวงตาแดงก่ำ
“10”
“9”
“8”
…
ขณะเดียวกัน ดันน์·สมิทถือกล่องสี่เหลี่ยมผิวเงินแวววาวคล้ายกระดูก พุ่งตัวเข้าไปในห้องรับแขกด้วยสีหน้าขึงขังแน่วแน่
เมกูสซึ่งผมแหว่งไปหลายจุด กำลังใช้เล็บมือข่วนใบหน้าเป็นทางยาวจนเกิดแผลลึกถึงกระดูกขาว
ทันใดนั้น เธอสัมผัสถึงบางสิ่งผิดปรกติ เด็กสาวรีบลุกยืนพลางแหกปากชี้หน้าด่าดันน์ในชุดกันลมสีดำ
“แกคิดจะฆ่าลูกฉัน!”
บึ้ม!
เสียงแผดร้องผสมผสานกับเสียงระเบิดของบางสิ่ง ดังก้องกังวานภายในห้องรับแขก ไคลน์รู้สึกเหมือนถูกค้อนเหล็กทุบใส่ท้ายทอยฉับพลัน หัวสมองมึนงงจนเกือบลืมนับถอยหลังตามคำสั่งดันน์·สมิท
ภาพการมองเห็นถูกย้อมจนแดงฉาน ของเหลวอุ่นไหลซึมจากรูจมูก
ไคลน์หันไปมองด้านข้างตามจิตใต้สำนึก มันมองเห็นเลือดสีแดงสดกำลังไหลซึมจากมุมปากและรูจมูกของเลียวนาร์ด·มิเชล